De schrijfster Lale Gül gaf wellicht de meest heldere toelichting op wat er binnen allochtone middens in Nederland leeft omtrent het verkiezingssucces van Geert Wilders en zijn PVV. Heel wat van haar progressief denkende vrienden met migratiewortels stemden op hem. Waarom? Omdat zij zich bedreigd voelen door een strikte religieuze inkleuring van de samenleving. Lees: de islamisering binnen sommige onderwijsinstellingen, de culturele zelfcensuur bij blank links en de radicalisering van zelfklevende klimaatprotestanten en schuimbekkende bevlagde betogers in de binnenstad. Voor hen gaat Wilders voor seculiere waarden. Tegelijkertijd trekt hij ook conservatieve kiezers aan binnen die gemeenschappen, die het helemaal niet hebben bekeken op dat klimaatthema, op de militante LGBT’ers of op de anti-traditionele woke-gevoeligheid. De Volkskrant berichtte na een bezoek aan enkele moskeeën dat men eerder ‘geneigd was op Geert (PVV) dan op Dilan (VVD) te stemmen’. Het schijnbare autoritaire én de glasscherpe toon van Wilders spreekt deze nieuwe kiezers evenzeer aan.
Gül, bekend van haar autobiografische romans zoals de ‘Ik ga leven’ uit 2021, stelde onomwonden dat ze het ‘bijna schattig maar uiteindelijk tenen krullend’ vond te zien hoe de ‘You are not alone’-betoging tegen Wilders exclusief werd bijgewoond door ‘witte Nederlanders’ zonder enig kleurspoor. EW magazine-commentator Zihni Özdil schreef het stuk ‘Ik hoef je rijklinks neerbuigend medelijden niet’. Ze hekelde daarin ‘het inzetten van knuffelallochtonen voor eigen gewin’ en besloot met ‘Als je de winst van Wilders nu nog niet begrijpt, komt het niet meer goed met je’. Haar kritiek op het ‘ infantiel racisme’ dat schuilgaat in de ‘lage verwachtingen’ bij hoogopgeleid links van de allochtone (on)mogelijkheden om kansen te benutten, spreekt boekdelen over betutteling.
Op Mark Elchardus na viel men in Vlaanderen over elkaar heen om met de vinger te wijzen naar al wie de deur op een kier zou hebben gezet voor radicaal-rechts door het tijdens de campagne kritisch over migratie te hebben gehad. Dat Wilders net hoop bood aan wie het wel gehad heeft met een falend beleid op vlak van bestaanszekerheid, asielwildgroei en stikstofopbod, wordt genegeerd. Zoals Lale Gül – na bedreigingen uit extremistisch-islamitische hoek overigens maar lauw verdedigd door progressieven – suggereerde dat er onder de bevolking een uitdijende hunkering leeft naar stabiele veiligheid, welvaartvastheid en erkenning van de eigen identiteit. De Nederlander weer op één plaatsen vervult duidelijk het verlangen naar een onderweg verloren gegaan evenwicht. Mensen willen gewoon een samenleving waarin het afwijkende niet automatisch de norm betekent, maar waarover gemonkeld kan worden met een taalgebruik dat naar hartenlust kan buitelen zonder krampachtig te worden beteugeld. Een land waarin een Grondwet geen vodje papier is, maar een als rechtvaardig getint ervaren aansporing tot fatsoenlijk gedrag biedt net ruimte voor ongehoorde visies. De moedige Lale Gül geeft dan ook niet toe aan de sinds de verkiezingen opgefokte paniek.
**
STEUN de SATIRISCHE ONDERZOEKSJOURNALISTIEK van ‘tScheldt
**
Rechtstreekse storting:
BE11 4310 7607 5248
Referentie: ‘STEUN’ en eventueel uw emailadres zodat wij u kunnen bedanken
**
**
