**

Volgens HUMO is dit een extreemrechts artikel betaald door het Vlaams Belang om de N-VA te schofferen**

**

Zullen we het eens over seks hebben? Lekker toch! Er is de laatste tijd al heel wat geschreven, en vooral geraaskald, over het EVRAS-decreet van de Franse Gemeenschap. Dat letterwoord staat voor “Éducation à la Vie Rélationnelle, Affective et Sexuelle”, de krankzinnige Waalse genderbijbel. In Franstalig België kan dat gewrocht op aardig wat tegenstand rekenen, tot verschillende brandstichtingen in scholen aan toe! Keuren we dat goed? Nee, dat doen we met klem niet! Maar de berichtgeving langs Vlaamse zijde was toch ook weer op zijn zachtst gezegd eenzijdig en vooringenomen. Tja, dat komt ervan als je seks nu al jaren, specialiter vanuit feministische hoek, problematiseert. Al miljoenen jaren hebben wij genotsvolle seks. En met succes, zo niet waren we als mens allang uitgestorven. Door de bank genomen overigens tussen man en vrouw; een enkele keer tussen leden met dezelfde lichamelijke constitutie, à la bonne heure!

Maar tegenwoordig hebben we schijnbaar “experten” nodig om ons wegwijs te maken in het seksuele leven. Zelf kunnen en mogen we klaarblijkelijk niet meer beslissen wat we lekker en wat we niet lekker vinden. Er bestaan ondertussen “richtlijnen” voor goede seks. Geniet u in uw relatie, weliswaar op uw manier, desalniettemin ten volle, van de u geboden lichamelijkheid en bent u er dolgelukkig mee? Toch is al uw gekus, gelik en gerampetamp voor verbetering vatbaar! De zelfverklaarde “experten” tonen u daarbij volgaarne de weg! Nu ja, experten? Net als de richting psychologie tot de nok toe gevuld zit met wankele sujetten die vooral hun eigen wanen en hallucinaties een streep beter willen leren kennen, zo zit de richting seksuologie naar alle waarschijnlijkheid ook propvol met “frigide dozen” die het nochtans zonder blikken of blozen allemaal eens “schaamhaarfijn” aan u zullen komen uitleggen. Hun protocollen tarten echter niet weinig de gestoorde verbeelding.

Heeft u, mevrouw, de buurman nog niet gepijpt door het spreekwoordelijke gat in de haag terwijl uw man even verder de scherven van zijn modelbouw-vliegtuigjes aan elkaar zit te verkleven? U weet echt niet wat u mist! Heeft u, meneer, de “girl next door” nog niet halfnaakt gebeft terwijl ze omgekeerd aan haar danspaal bengelt en d’r flamoes op mondhoogte aan u spreidt? Waar spreekt u nog over? Ligt in de bovenste schuif van uw nachtkastje, mejuffer, niet het allerlaatste dildo-model dat bij penetratie uw geparfumeerde vore oplicht – uiteraard met milieuvriendelijk ledverlichting? Dan is verder praten niet eens nog zinvol! De weekendkranten staan bol van de tips en tricks om vreemd te gaan, buiten de pot te pissen en te bedriegen, de wellust achterna! Nu gaat het bijvoorbeeld over een verlopen slet die haar droge gleuf in de gips drenkt, dan weer over een rosse sloerie die de geneugten van intra-feminiene cohabitatie komt toelichten, en ginds staat een andere lascieve snol, vanop een exotisch eiland en met veel te veel bubbels in en aan haar gefotoshopt lijf, de endeldarm-wip te normaliseren!

Wat al die artificiële geile teefjes in hun expliciete beschrijvingen van de erogene zones echter over het hoofd zien, is de geest. Wellust en wulpsheid zijn immers de eikeltopjes van liefde en intimiteit. De seksuoloog heeft vandaag daarom veel meer weg van de digitale freak die zijn computer opent en meteen warm loopt van de felle kleurtjes en spitante icoontjes op het bureaublad, maar geen weet heeft – geen weet wil hebben – van het besturingssysteem dat die kleurrijke kwistigheden mogelijk moet maken. Volgens Da Vinci blijft overigens een vulva ‘op zich een lelijk en onwelriekend ding’, ook – of misschien zelfs vooral! – als ze op gips getrokken werd. Hetzelfde kan trouwens ook van het mannelijk lid gezegd worden. Beiden evenwel zijn pas te naasten middels de “blindheid” van de intermenselijke liefde en intimiteit. Reden ten andere waarom schoonheid finaal behoorlijk relatief is, nooit absoluut! Relationeel heet dat: “op elk potje past een dekseltje.” Het is dit oer- en diepmenselijke, aan het dier volkomen tegengestelde, besturingssysteem van de geest dat de verkreukelde huidplooien en vervaarlijke uitstulpingen weet te metamorfoseren tot de meest begerenswaardige plekjes van het lichaam. Dat wist overigens Leonardo da Vinci al! En na hem Freud.

Toegegeven, het klinkt in tijden van een overdosis porno zelfs een tikkeltje melig, maar weet dan dat voor de verslinders van “kijkseks” de smakelijk verbeelde acrobatieën en ingewikkelde choreografieën voornamelijk virtueel blijven. Een duidelijk geval dus van wel willen maar niet kunnen. Relationeel is in het westen een verpletterende meerderheid nog steeds monogaam, ook al is die dan vaker dan voorheen serieel, en wordt de bandeloze promiscuïteit overwegend aan de toog beleden, met het impotentie-genererend glas teveel op. De opgedrongen polyamorie wordt bovendien slechts door een absoluut minimum van ontspoorde zielen gedoogd. Nee, heus niet alle kopieerapparaten met geheugen drukken in zwart-wit de blote kont af van de wulpse secretaresse die er laatst nog zinnelijk wild door vijf collega’s tegelijk op werd genomen! Deze realiteit kwelt de seksuoloog! Als experten in de bij voorbaat ijdele queeste naar autorelevantie passen ze naadloos in het boek van Lewis Caroll, The Hunting of the Snark, een meesterlijke beschrijving van de eeuwige zoektocht naar het finaal onvindbare.

Die zinloze zoektocht laat de seksuoloog schier alles omarmen wat geurt naar perversie en decadentie. Hetgeen driftig de eeuwenoude traditionele essenties (gezin, affectie, genegenheid …) en de ingeschapen natuur opnaait, wordt in hun handen een ultieme tepelklem die de onstilbare zucht naar geveinsde significantie stijf houdt. En natuurlijk wordt schaamteloos en zonder dralen de compleet gestoorde genderkrankzinnigheid verwelkomd. Men kan, volgens het EVRAS-decreet althans, niet vroeg genoeg met de bijbehorende problematisering van de doorsnee seksualiteit beginnen. Kinderen piepjong verneuken, betekent immers bestaanszekerheid op lange termijn! Dus moet het kind zijn eigen toekomstige verkniptheid liefst nog met het eerste fruitpapje ingelepeld krijgen. Kinderen denken evenwel niet geslachtelijk! Tijd en ruimte voltrekken zich nog in het onmiddellijke “nu” van hun prille bestaan. De ouder kind-relatie waaraan de uk zich langzaam en in geborgenheid groeiend te onttrekken heeft, wordt bijlange nog niet op de proef gesteld door de man vrouw-relatie, die zelfs haar eerste geheimpje nog prijsgeven moet.

Kinderlijke vraagstukken flitsen aan en uit als bliksemschichten aan een wolkeloze hemel. Antwoorden heeft het kind strikt genomen niet eens nodig. Bevragen is groeien, is heel stilletjes rijpen naar volwassenheid. Als bovendien een jongen van vijf zegt: “Ik wil een meisje zijn”, bedoelt hij wellicht: “Er is hier niemand die met de auto’s wil spelen en het poppenhuis is me net iets té klef.” Rolmodel, zegt u? Uiteraard! Wat wil je? Of speelt Darwin plots helemaal niet meer mee? Niet als het van de “experten” afhangt! Want die klimmen bij elke milde bedenking bij hun theorietje, als de losgeslagen Marianne van Eugène Delacroix op een barricade van lijken – de “lijken” van geesteszieke “transen”, die meer gebaat zouden zijn met een goede psycholoog dan met de metserdienders van de lichamelijke ombouw.

Maar in wat grossieren die experten dan precies? In wat zijn ze expert? In seks? Hou ze dan maar beter ver weg van uw kinderen! Of in het expliceren ervan aan kinderen? In welk geval toch mag aangenomen worden dat de ouders ook nog iets te zeggen hebben! Kent u grotere experten in de eigen kroost dan de ouders? Mogen zij dan zelf nog beslissen hoe en wanneer hun kinderen, niet eens emotioneel – laat staan lichamelijk – rijp om seks te bedrijven, “van kut tot eikel” worden ingelicht over die zaken? Er kwam dus meer dan terecht oppositie tegen de EVRAS-lubriciteit. Er kwam straatprotest! Ja, er werden zelfs schoolgebouwen in de fik gestoken. Niet mijn manier, dat spreekt, maar hoe laat je tegenwoordig nog de volledig gederailleerde politiek luisteren? Hoe laat je ideologisch verblinden terug zien?

Met protesten aan de basis heeft men het vandaag sowieso moeilijk en dus werd van de weeromstuit het voltallige gilde seksuologen terstond geconvoceerd. Vanuit de goorste riolen kropen de “teelexperten” spiernaakt de vitrines in, hoogstens gewikkeld in een transparant “negligeetje” van te krappe wetenschappelijkheid, dat echter bij het minste woke briesje de vrouwelijke diepten vermetel prijsgaf aan het zich gulzig vergapende volk. Het rode licht van de cabardouches verheelde weliswaar de onvolkomenheden van hun vicieuze theorietjes, maar kon toch niet verhinderen dat in de kraaknette bordeelramen de controlerende ogen van hun pooier onloochenbaar weerspiegeld werden: namelijk de ogen van een libertaire overheid, die van ethiekvrije ethiek haar uniek verkoopargument heeft gemaakt! De seksuologen waren niet meer dan de “stoothoeren” van een door de overheid opgedrongen en gereguleerde seksualiteit.

En natuurlijk kon de vierde onmacht, financieel gekluisterd in de zakken van het regime, niet ontbreken! Omdat de protesten op het eerste gezicht vooral in hoofddoekmiddens uitbraken, werd zelfs ene Zina Hamzaoui, een moslim-seksuologe, bereid gevonden haar expertise in de krant te ontvouwen. Jawel, moslim-seksuologen, ze bestaan ook! Men stelt ze zich voor met leren SM-kap, boordevol revetten en het zweepje van de profeet gebruiksklaar in de hand, maar bij nader toezien bleek Zina toch slechts een stoffen exemplaar over d’r hitsig makende haar te hebben gedrapeerd. “Seksuele voorlichting weigeren, is schuldig verzuim”, zong ze vanop haar wat lullige minaret. Nu kan men die lui veel kwalijk nemen: het culturele deficit bij te hoge concentraties, het feit dat ze onze kwetsbare kinderen lafhartig in mekaar slaan en hen opzadelen met levenslange trauma’s, hun racisme pur sang, het feit dat ze onze steden, in het beste geval, omvormen tot een Oosterse soek, in het slechtste geval, tot een hellegat van diabolische criminaliteit… maar dat ze opkomen voor hun kinderen hoort niet thuis in de ondertussen ellelange lijst!

Het weerhield onze performante pers er weer niet van te vluchten in pseudo-journalistiek. Net zoals de experten seks reduceren tot een lascief spel van gierend penisbloed, druipende slijmvliezen en geslachtelijke onzekerheid, zo werd het protest vakkundig herleid tot achterlijke islamisten, ultra-katholieken en complotdenkers, niet eens beseffend dat niemand tegen voorlichting op zich is, maar wel tegen de manier waarop een gestoorde minderheidsseksualiteit gestandaardiseerd wordt. Laten we daarom de clitoriswandelingen, de kom-kommerlijke condoomopsmuk en vooral de tegennatuurlijke geslachtsverbouwingen terug tussen de lakens houden en enkel de ouders, in alle vrijheid, laten beslissen of ze hun kroost eraan willen blootstellen. Zij dienen op te voeden, niet de staat. Bewaar toch die sprankel mystiek: vrijen is voor alles een ontdekkingstocht, daarom meer gebaat bij vrijheid dan bij progressieve opdringerigheid. Seks expliciteren, kan perfect in de biologieles. Om de liefde te beschrijven behoeven we evenwel geen ontaarde seksuologen, maar poëten! Die zijn er al eeuwen goed in.

**

Illustratie: Da Vinci

**