Zesde en laatste deel in de serie “King of Diamonds”
Opera buffa
“If I were a biddy biddy rich yidle-diddle-didle-didle man
I’d build a big, tall house with rooms by the dozen”
Klik HIER voor bijhorende video.
“Follow the money”, had Deep Throat gezegd toen een ‘tScheldt-medewerker naar meer diepgang had gevraagd in de zaken rond Ari Epstein.
We zagen in een eerder artikel over The King of Diamonds dat artikelen in ‘tScheldt vaak ontstaan als gevolg van singulariteit, een klein steentje in een rivier van onverschilligheid, dat plots de richting van de stroom weet om te buigen, of op Pepinsterachtige-wijze weet te doen uitgroeien tot een woedende kolkende rivier.
Dat was uiteindelijk wat ook hier gebeurde. We leggen uit.
Daarvoor moeten we vreemd genoeg terug naar de serie ‘Rough Diamonds’. En niet naar de realiteit van de serie, maar naar de fictie. Kijkers van de serie herinneren zich de eerste aflevering waarin hoofdrolspeler Kevin Janssen wordt gewezen op de rol van een restaurant in de stationsbuurt van Antwerpen, het Libanese restaurant Tarboush.
In de serie is dat restaurant in handen van de ‘slechten’. Kevin Janssen zal er proberen verhaal te halen omdat de diamantmaffia zijn familie en vrienden belaagt. Hij stormt er volgens het script stoer binnen om er even later als een mietje buitengemept te worden.
In het echt is Tarboush geen maffiahol, maar een gekend en gastvrij Libanees restaurant. Je kan er in een mediterraans-interieur genieten van schoteltjes gevuld met Moutabal Baba Ghanouj, Warak Enab Bzeit, Labneh, Loubieh BI’zeit of Kibbeh Nayyeh om er maar een paar te noemen.
Tarboush staat normaal niet op de radar van de ‘tScheldt-redactie voor lunches en diners. We kennen het, van eerdere contacten uit het Antwerpse politieke milieu, maar gezien onze fascistische, racistische en extreemrechtsistische instelling wensen we ons niet te bezondigen aan al wat vreemd is.
Voor de bewust verkeerd-verstaanders. Het bovenstaande was een grapje.
Tarboush stond dus niet op onze radar, tot er een cryptische mail binnenkwam op de ‘tScheldt-redactie. Iemand, no name, vroeg of ‘tScheldt interesse had in een dossier over een zaak in de diamantwijk van Antwerpen. Heel voorzichtig werd er geconverseerd met de onbekende. Voorzichtig, want het zou niet de eerste keer zijn dat onverlaten, of ‘journalisten’, ‘tScheldt er trachten in te luizen met fake verhalen of compromitterende informatie.
Na weken heen en weer gedraal, gesnuffel en gegoogle stelde de contactpersoon voor om af te spreken in Antwerpen. Waar? In de Appelmansstraat 18. Wat zat er op dat adres? Restaurant Tarboush. Toeval bestaat niet.
Afspraken met onbekenden lopen bij ‘tScheldt over een vast stramien. De eerste meeting is altijd op een publieke plaats, bij voorkeur een restaurant of café. De ‘tScheldt-medewerker is nooit alleen, al hoeft de andere persoon dat niet te weten, noch te zien. Indien de ‘tScheldt-vertegenwoordiging bestaat uit twee mensen komen ze nooit samen het restaurant binnen, één van de twee zal altijd te vroeg in het restaurant plaats nemen, de tweede zal altijd een minuut of 10 later komen. Zo wordt de bezoeker in een symbolische tang genomen. De ‘tScheldt-medewerkers gebruiken nooit hun eigen naam. De plaats van afspraak is steeds gekend bij iemand op de redactie. Het gesprek wordt niet opgenomen. Er worden notities gemaakt met pen of balpen in een schrift of op een notitieblok. ‘tScheldt betaalt de rekening. Altijd, behalve als Deep Throat uitnodigt (zie King of Diamonds 5/6).
In dit geval ging de afspraak in restaurant Tarboush door met twee mensen van ‘tScheldt die al wat journalistieke kilometers op de teller hadden staan. Het was immers duidelijk geworden dat de contactpersoon, laten we hem DE BRON noemen, over zeer stevige credentials beschikte en in zijn milieu als zeer ernstig en bekwaam te boek stond.
DE BRON kende het restaurant goed, dat was duidelijk. DE BRON bestelde een verzameling schotels zodat er kon ‘geshared‘ worden. Hij overhandigde zonder veel woorden een dossier aan de ‘tScheldt-medewerkers. Het eerste wat de aandacht trok was de naam op de voorpagina: Ari Epstein. Arie wie?
De lade in het brein van één van de twee ‘tScheldt-medewerkers werd weer opengeschoven en het dossier belandde pagina per pagina bij de reeds aanwezige informatie, zie daarvoor de eerste 5 afleveringen van deze King of Diamonds-serie.
Het dossier bevatte artikels, brieven, nota’s, foto’s en een pak jaarrekeningen van een vennootschap gelegen aan de Le Grellelei nr 3 in Berchem.
“Laat me u even de context schetsen van het dossier dat ik u hierbij overhandig”, begon DE BRON.
“Het dossier draait voornamelijk rond één man, met name de heer Ari Epstein. Hij is de CEO van het AWDC, het Antwerp World Diamond Center. Vroeger heette dat de Hoge Raad voor Diamant (HRD). De Hoge Raad voor Diamant (HRD) werd opgericht in 1973 door de Belgische overheid en enkele diamanthandelaren. In het Engels werd de Hoge Raad voor Diamant (HRD) de “Diamond High Council” genoemd.”
Het was alsof DE BRON doceerde aan de universiteit.
“Doel van de Hoge Raad? De diamantsector in Antwerpen steunen, promoten en ja zelfs beschermen. In die Hoge Raad bevond zich een aparte cel. Deze cel legde zich toe op het uitreiken van certificaten. Hiervoor werd geld gevraagd, het was dus een commerciële cel binnen de Hoge Raad.”
Ari Epstein karikatuur
In 2007 werd de Hoge Raad voor Diamant opgesplitst in twee delen. Let goed op, want die opsplitsing klonk op het eerste gezicht nogal verwarrend.
Het eerste deel werd het Antwerp World Diamond Centre (AWDC), een instelling weliswaar privé, maar met de ambitie als een soort van sectorfederatie op te treden om de belangen van de Belgische diamantsector te behartigen. Onderdeel van het AWDC is de Diamond Office. De Diamond Office gaat terug tot 1945 toen de Belgische overheid de instelling creëerde om de in- en uitstroom van diamanten in Antwerpen te reguleren.
Het tweede deel noemde men HRD Antwerp, een onderdeel dat autonoom van het AWDC ging opereren. HRD Antwerp is eigenlijk een soort edelsteen-academie. HRD Antwerp is een commerciële organisatie met 6 takken: Diamond Lab, Precious Stones Lab, Research, Education, Graduates Club en Equipment. Strikt genomen, om het moeilijk te maken, is HRD Antwerp nog steeds 100% eigendom van AWDC, ook al opereren ze als zelfstandige units. Zowel AWDC als HRD Antwerp zitten trouwens op hetzelfde adres in Antwerpen: Hoveniersstraat 22.”
De 2 ‘tScheldt-medewerkers proefden bedachtzaam met de vingers, dat mocht blijkbaar, van de lekkernijen op de tafel. DE BRON raakte de schoteltjes nauwelijks aan.
“Vroeger was het Antwerp World Diamond Center een zeer lucratieve instelling. Helaas is het vandaag slecht gesteld met die lucrativiteit. Er lijkt een commerciële afbouw bezig rond het AWDC. Oorzaak? One man. The boss. Ari Epstein. Dat maakt mensen ongerust.”
De ‘tScheldt-medewerker met de Ari Epstein-lade in zijn hoofd bladerde snel door de bundel papieren van DE BRON. Zijn oog viel op een organogram en begeleidende tekst in handgeschreven letters.
AP = poulain CP
Dat betekende zoveel als Ari Epstein is de poulain van Chaim Pluczenik.
AP > directeur Diamond Office = cruciale post > CP voorkeursbehandeling > krijgt importen eerst zonder vertraging
Dat was Latijn voor de ‘tScheldt-medewerker.
“Wat betekent dit?”, vroeg de ‘tScheldt-medewerker aan DE BRON.
“Dat betekent het volgende: Snelheid is een zeer belangrijke factor in het verkopen van ‘ruw’ op de markt. Wie eerst is heeft altijd voordeel. Zeker in de week van het “zicht” van De Beers. Dat gebeurt 10 x per jaar. Wie als eerste de nieuw binnengekomen ruwe diamanten kan bekijken, kan als eerste beslissen wat er mee te doen, en kan als eerste de beste prijs krijgen als er vele kopers zijn. Dit is een niet te onderschatten en zeer sensitief voordeel. Wie denk je dat in Antwerpen na “het zicht” als eerste de ‘De Beers-goederen’ kan bekijken?
De ‘tScheldt-medewerkers gebaarden het antwoord niet te weten.
“Chaim Pluczenik! En hoe denk je dat die dat voor elkaar krijgt?”
DE BRON wachtte even.
“Via Ari Epstein, want dat is de baas van het AWDC… Door toedoen van Ari Epstein krijgt Chaim Pluczenik een voorkeursbehandeling. Hij krijgt zijn importen altijd eerst en zonder enige vertraging.”
De ‘tScheldt-medewerker moest direct denken aan het Jiddisch voor ‘twee handen’: “Ik doe dit voor jou als jij dat voor mij doet”.
“In de functie van leidinggevende van het AWDC moet Epstein de sector steunen, niet één van de vrienden naar voor schuiven. Een al bij al niet zo nette zaak tussen weliswaar altijd net geklede heren.
Twee jaar geleden liep het contract van Epstein als CEO van AWDC af. Zo’n contract is bedoeld om tijdelijk te zijn. Op die manier wordt er vers bloed naar de top van de organisatie gepompt. En wordt er vermeden dat er eventuele voorkeursrelaties zouden ontstaan aan de top van de pyramide.
Tot grote verwondering van velen werd het contract van Ari Epstein als CEO van AWDC plots verlengd. Dat bleek achteraf na een lange mondelinge tussenkomst van Chaim Pluczenik. Die wilde zijn poulain op de sleutelpositie binnen AWDC natuurlijk niet verliezen.
Toen de oorlog in Oekraïne uitbrak was Chaim Pluczenik voorzitter van AWDC en was Isi Morsel ondervoorzitter. Chaim Pluczenik is de baas van Pluczenik. Isi Morsel is de baas van Dali Diamond. Pluczenik en Dali Diamond zijn wereldspelers in de diamantindustrie. Ari Epstein werd door Chaim Pluczenik en Isi Morsel de barricaden opgestuurd om de sancties tegen Rusland te blokkeren. Dat had in sé niets met Rusland te maken. Maar wel met ALROSA, de grootste diamantproducent ter wereld. De Belgische overheid zwichtte voor de lobby van Epstein omdat zogenaamd ‘de diamantsector van Antwerpen’ bedreigd werd! Dat was op de keeper beschouwd nonsens. Niet de sector werd als zodanig bedreigd, wel de persoonlijke portefeuille van Chaim Pluczenik en Isi Morsel. De Belgische overheid heeft er voor gezorgd dat Chaim Pluczenik en Isi Morsel gewoon geld konden blijven verdienen als grootste klanten van ALROSA, een weetje dat tot voor kort nog niet doorgedrongen was bij de Belgische overheid. Het hele anti-sanctiebeleid kwam neer op de vrijwaring van het immer wassende fortuin van twee Antwerpse diamantairs uit de Joodse Gemeenschap.”
In de bundel zag de ‘tScheldt-medewerker plots een foto van koning Filip in een fabriek in wat een Afrikaans land leek te zijn. DE BRON zag de ogen van de ‘tScheldt-medewerker over de foto glijden.
“U raadt nooit wat hier gebeurt”, zei DE BRON.
Hij wachtte betekenisvol om het belang van zijn woorden te laten doordringen.
“Dit is de koning van België, koning Filip die in Zuid-Afrika een fabriek gaat openen. Kijk nu goed, wie er nog op de foto staat.”
De ogen van de ‘tScheldt-medewerkers scanden één voor één de personages op de foto.
DE BRON wees met zijn vinger een man aan.
“Dit is…. Chaim Pluczenik.”
De vinger van DE BRON gleed vervolgens richting koning Filip.
“Dit is koning Filip die een nieuwe fabriek van Chaim Pluczenik opent in Zuid-Afrika. Notabene een fabriek van de man die op zijn eentje zoveel geld op de rekening van de Russen stort dat je er een half leger mee kan betalen in een niet nader genoemde oorlog met Oekraïne.
En dat laatste is geen boutade. De Russische Federatie is ‘officieel’ voor één derde eigenaar van ALROSA. ‘Officieus’ zit ALROSA 100% in de invloedssfeer van het Kremlin. Vladimir Putin pochte voor de oorlog in Oekraïne dat ALROSA “ernstig bijdroeg tot het Federale budget”. Wat waarschijnlijk een schromelijke onderdrijving was. ALROSA leverde in 2021 namelijk een slordige 30 miljoen karaat aan de wereldmarkt.
DE BRON tikte met zijn wijsvinger op het hoofd van Chaim Pluczenik.
“Dat is diezelfde Chaim Pluczenik die dankzij de interventies van Alexander De Croo en Bart De Wever geen last heeft van sancties tegen Rusland. Terwijl heel wereld zich houdt aan sancties, en Amerikaanse diamantairs bloeden tot op het bot wegens de keiharde houding van de Amerikaanse overheid, kan Chaim Pluczenik stenen blijven kopen in Rusland bij ALROSA.
Die stenen gaat hij dan verwerken in zijn fabrieken over heel de wereld, notabene in zijn nieuwe fabriek in… Zuid-Afrika. Onder het goedkeurende oog én met de zichtbare steun van… de Belgische koning.
Vraag is of het nog lang gaat duren want de Amerikaanse inlichtingendiensten zijn een onderzoek begonnen naar de handel en wandel van de families Pluczenik en Morsel. Daarbij wordt er verbouwereerd gekeken naar het netwerk dat begint in de morsige straatjes rond het Antwerpse diamantkwartier en eindigt op het Koninklijke Paleis van België.
De druk vanuit Amerika stijgt nu week na week. De “Jewelers Vigilance Committee” een industrie-waakhond opgezet door merken als Rolex en Chanel benaderde intussen tal van grote juweliers met de expliciete boodschap uiterst omzichtig te zijn met de aankoop van diamanten gedurende de sanctie-maatregelen. De sancties in Amerika zijn voor ruwe diamant. De ruwe diamant van ALROSA komt er dus niet meer in. Daarom gaat de ruwe diamant, nog meer als vroeger, naar India en Antwerpen waar hij geslepen wordt. Van zodra een diamant geslepen is, is de diamant “substantially transformed” volgens de Amerikaanse overheid. Op dat moment wordt er niet meer gekeken naar de plaats waar hij gedolven, maar naar de plaats waar hij ‘verwerkt’ werd. Zo verandert Russische diamant na verwerking in Indische of Antwerpse diamant en kan hij alsnog verhandeld worden in Amerika. Met het bijkomende perverse effect dat het de Russische Federatie miljarden opbrengt.
De vinger van DE BRON gleed verder over de foto.
“Kent U deze man?”
Bij één van de twee ‘tScheldt-medewerkers begon onmiddellijk een lichtje te branden. Hij zei evenwel niets.
“Dit is Ari Epstein, de broker van de deals tussen alle partijen, te weten het koningshuis, de stad Antwerpen, ALROSA en Chaim Pluczenik”.
“De relatie tussen Epstein en Pluczenik is gebeiteld in geld, maar niet noodzakelijk dat van hen zelf. Pluczenik zorgde ervoor dat Epstein’s contract als CEO van AWDC verlengd werd. In ruil sponsorde Epstein vanuit het AWDC de ‘Diamantkring’, een ledenorganisatie van diamantairs. De Diamantkring kreeg én krijgt elk jaar van Epstein 50.000 euro voor de organisatie van de “Rough Diamond Days”, die evenwel sinds 4 jaar (2019) niet meer zijn georganiseerd. In ruil voor deze gelden en uiteraard goede diensten, vaardigt de Diamantkring Chaim Pluczenik af als permanente vertegenwoordiger in de Raad van Bestuur van het AWDC. Op die manier moet Chaim Pluczenik niet verkozen worden in het bestuur van AWDC door de diamantgemeenschap.”
“Voor wat, hoort wat,” fluisterde een van de twee ‘tScheldt-medewerkers.
“Inderdaad. Epstein is de kingpin. Maar… hij is niet alleen… Hij laat het vuile werk opknappen door een eerder duister figuur, met name Avi A. Die beweegt door de diamantindustrie als de schaduw van Ari Epstein. Waar Epstein gaat, gaat Avi A. Alleen gaat de één door de voordeur en komt de ander langs de achterdeur. Trouwens als Avi A. niet te zien is, dan is hij in China, waar hij de markt ‘prepareert’ voor Ari.
Het eerste wat Ari diende te regelen na de start van de sancties was de bedrijven van Pluczenik en Morsel weg te halen van de partnerlijst van ALROSA die door overheden zou kunnen opgevraagd worden. Dat was ook in het belang van ALROSA. Dus verdwenen de namen snel van de lijst.”
“Maar hoe krijgen deze mensen in godsnaam de Belgische koning voor hun kar gespannen?”, vroeg de oudste van de twee ‘tScheldt-medewerkers.
“Goede vraag”, antwoordde De BRON.
“In ruil voor het blokkeren van sancties tegen Rusland moest Ari Epstein stevig uit de startblokken komen. Hij wist van het voornemen van de koninklijke familie om op 4-daags bezoek naar Afrika te gaan afgelopen maart. Hij mobiliseerde 30.000 euro van het AWDC om het bezoek van koning Filip aan Zuid-Afrika te financieren. Hij sprak het besloten netwerk tussen de Joodse gemeenschap en het koninklijk paleis aan en lobbyde zich de naad uit het lijf om alle pionnen op het bord op te lijnen naar de zin en wens van Chaim Pluczenik. Na al die inspanningen moest de koning wel persoonlijk naar de fabriek van Chaim Pluczenik komen. Waarom? Officieel om het belang van de diamantsector aan te tonen. Officieus om het netwerk van Chaim Pluczenik te bestendigen tot in Rusland. Vraag evenwel aan eender welke ‘normale’ medewerker van het koninklijk paleis wat de koning in godsnaam ging doen in de fabriek van Pluczenik in Johannesburg en ze zullen de schouders ophalen omdat niemand begreep wat de koning bezielde daar naar toe te gaan. Het was voor iedereen een verrassing dat de tour plots het bezoek van een diamantfabriek inhield. Om het vreemde bezoek nog enigszins aanvaardbaar te maken werd er in Afrika aandacht besteed aan één van de zogenaamd ‘goede doelen’ van Pluczenik, het helpen van gehandicapte kinderen. In een diamantfabriek.”
De ‘tScheldt-medewerker haalde nog enkele foto’s van de koning in Zuid-Afrika uit het dossier.
“Weet u wie deze foto’s te zien heeft gekregen?”, vroeg DE BRON.
De ‘tScheldt-medewerkers schudden het hoofd.
“Niemand. Althans zo goed als niemand. Deze foto’s werden door een onafhankelijk Joods blad gemaakt. De foto’s eindigden niet in de Vlaamse pers. Ze eindigden in Rusland. De foto’s deden daar wat ze moesten doen. ALROSA overtuigen dat het de Belgen menens was Pluczenik te helpen en te steunen. Of het nu in Antwerpen was of in Zuid-Afrika. Pluczenik moest maar één foto hebben van hemzelf mét de koning. Ari regelde de foto.”
De ‘tScheldt-medewerkers keken elkaar aan. “Stond daar niets van in de Vlaamse pers?”
“Ik daag U uit 1 artikel in de Vlaamse pers te vinden waarin staat dat koning Filip een ontmoeting had met Pluczenik in Zuid-Afrika in maart 2023,” antwoordde DE BRON. “Je vindt enkele uiterst charmante foto’s van de koning terwijl hij leert skateboarden in Zuid-Afrika en er wordt gemeld dat de President van Zuid-Afrika het koninklijk gezelschap heeft laten wachten. Van Pluczenik echter geen spoor. Moest Vlaanderen een échte pers hebben zou ze zich hebben vastgebeten in het hoe en waarom achter dat bedrijfsbezoek aan de fabriek van Pluczenik. Je vindt zelfs geen verwijzing naar dat specifieke bezoek in de kranten. Alleen de VRT schrijft ergens 2 lijnen over het feit dat de koning een diamantfabriek zou gaan bezoeken op zijn trip. Evenwel géén naam, geen verdere uitleg, niets.”
“Begrijpen jullie welke machtsontplooiing er zich oorverdovend stil achter de schermen manifesteert als je erin slaagt de koning van België fysiek IN een diamantfabriek in Zuid-Afrika te plaatsen waar Russische diamant gaat verwerkt worden om de wereldwijde sancties tegen die Russische diamant te omzeilen?”
DE BRON zag dat de ‘tScheldt-medewerker een pakket jaarrekeningen bekeek.
“Wat u daar ziet is nog het ergste. Dat zijn de jaarrekeningen van de managementvennootschap IDFX Management. De maatschappelijke zetel bevindt zich in een kleurloos appartementsblok in de Le Grellelei nr 3 in Berchem.”
Tussen de bladen van de jaarrekeningen staken inderdaad foto’s van een nietszeggend appartementsblok.
“Dat is niet toevallig,’ ging DE BRON verder. “Want de vennootschap wil zo geruisloos mogelijk door het leven gaan.
Die obscure vennootschap blijkt in staat te zijn zo’n 35.000 euro netto per maand uit het Antwerp World Diamond Center te halen. Niet dat mensen binnen en buiten het Antwerp World Diamond Center al van ver of dichtbij van deze vennootschap gehoord hebben. Zoals u kan zien, is IDFX Management nogal een speciale vennootschap. Het is een vennootschap van… Ari Epstein.
Dat maakt dat dhr. Ari Epstein zo’n beetje de best verdienende CEO moet zijn van een instelling die een NGO voor haar sector behoort te zijn, en geen privé-vehikel om stilletjes een exorbitant maandloon te verdienen.”
De ‘tScheldt-medewerker met de papieren in handen moest onwillekeurig denken aan de eerste 4 lijnen van de musical Anatevka:
“Oh, Lord, you made many, many poor people
I realize, of course, it’s no shame to be poor
But it’s no great honor either!
So, what would have been so terrible if I had a small fortune?”
De BRON ging verder: “Ik zal U voorspellen wat er gaat gebeuren indien deze informatie bij enkele mensen rond de Antwerpse diamant bekend wordt…. ”
De twee ‘tScheldt-medewerkers wachtten af.
“Eerst zal Ari Epstein zijn persoonlijke zielenknijper bellen en hem aanmanen dringend te komen om zijn Lebensraum te ontstressen. Als die ontstrest is zal hij zijn contacten bellen binnen de diamantlobby. Vervolgens zal hij zich achter het stuur zetten van zijn Porsche 911 Carrera Targa (1976) om persoonlijk te gaan aanbellen bij enkele N-VA zwaargewichten. De kabinetschef van Bart De Wever als eerste. De tweede op zijn lijst zal allicht N-VA kopstuk Michael Freilich zijn. Nog voor Ari gebeld heeft aan de deur van Michael Freilich zal Ari het argument van het antisemitisme op het bord van de N-VA gelegd hebben. De N-VA zwaargewichten gaan daarop met elkaar bellen. Het zal beginnen gonzen van geruchten. Bart De Wever zal binnensmonds vloeken. Het laatste wat hij wil is een graaiende CEO aan de top van het Antwerp World Diamond Center.
De diamantlobby van haar kant zal ondertussen gebeld hebben met het kabinet van Alexander De Croo. Die zal het woord ‘antisemitisme’ geen 10 keer maar 100 maal naar zijn hoofd geslingerd krijgen. Waarop Alexander De Croo zeer verveeld raad gaat vragen bij zijn kabinetschef Ruben Lecok. Ruben Lecok zal op zijn beurt bellen met Philippe Beinaerts de kabinetschef van Bart De Wever. De één zal vragen aan de ander waarom de baas van het AWDC zich zo schromelijk moet verrijken op de kap van de diamantsector. De ander zal dan opwerpen “dat ze het ding misschien toch moeten reguleren”… waarop beide chefs beseffen dat ze met een probleem opgezadeld zitten waar ze niet mee wensen opgezadeld te zitten.
Dan zal Philippe Beinaerts aan Ruben Lecok vragen: “En WTF is dat met die Chaim Pluczenik en Isi Morsel? Rijden wij nu voor twee diamantairs uit de Joodse gemeenschap of wat, met ons anti-sanctie beleid?!?”
De daaropvolgende stilte tussen beide mannen zal onderbroken worden door Ruben Lecok die aan Philippe Beinaerts vraagt: “Van waar komt die informatie eigenlijk?”
Waarop Beinaerts antwoordt: “van ‘tScheldt”
Waarop Lecok kreunt.
Waarop Beinaerts zegt: “Het wordt tijd dat we daar nog eens een huiszoeking gaan doen en alle paperassen nog eens gaan ophalen.”
Waarop Lecok repliceert: “Uitstekend idee, ik bel Vincent Van Quickenborne”.
***
LEES OOK
*
BEELDEN
De Koninklijke Ongewenste Foto’s
van Zuid-Afrika
*
BRONNEN
Abonnees van ‘tScheldt zien hieronder diverse links naar bronnen.
Wie de links niet ziet staan is geen abonnee, of is niet ingelogd.
**
**
Of steun ‘tScheldt met een abonnementje:
