Waarom Johan Bonny geen aartsbisschop kon en mocht worden…

Op 25 maart 2021 publiceerde ‘tScheldt een stout artikel dat voor de verandering niet leidde tot dagvaardingen, éénzijdige verzoekschriften, arrestaties of huiszoekingen.

De titel van het artikel luidde: “Waarom Johan Bonny nooit kardinaal zal worden en Mia De Schamphelaere een deel van het probleem is”. Klik HIER om het artikel terug te lezen.

De 3 B’s van Mia De Schamphelaere

In het artikel werd uitgelegd hoe bisschop Johan Bonny terechtkwam in de schoot van de vleesgeworden brok katholieke sensualiteit Mia De Schamphelaere, eertijds een beroemde CD&V-ster toen de partij haar naam nog met hoofdletters schreef. Dat pittige adagium komt niet van ‘tScheldt maar van wijlen Koen Meulenaere die als satirist in Knack de score bijhield van de intieme sapuitwisselingsdagen van senator Mia De Schamphelaere. De Meulenaere liet de hand van De Schamphelaere in zijn column ‘Kwaad Bloed’ terechtkomen in de onderbroeken van ex-Het Volk journalist Walter Clippeleyr, Knack-columnist Walter Pauli en die van hem zelf.

De Schamphelaere koos er uiteindelijk voor om met de in zonde levende Walter Clippeleyr te huwen. Een huwelijk dat Meulenaere zo raakte dat hij er niet over kon zwijgen in Knack. Op 13 oktober 2004 schreef Meulenaere (die later zou vervellen tot Kaaiman): “Bij het ter perse gaan hield het huwelijk van Mia De Schamphelaere met Walter Clippeleyr, onze ex-collega van Het Volk, nog altijd stand. Schiet ons niet dood als gisteren de echtscheiding is uitgesproken.” Over zijn rivaal Clippeleyr schreef Koen Meulenaere: “de grootste schuinsmarcheerder van het hele Waasland, die alleen al in Sint-Niklaas-centrum 17 kinderen heeft rondlopen”. Hoe Meulenaere de borsten, billen en buik van Mia De Schamphelaere wist te bezingen in Knack was van een onnavolgbare politieke poëzie.

Om maar te zeggen, gooi geen steen naar ‘tScheldt als we Mia De Schamphelaere schetsen als een wijwaterkwezel met heel veel liberaal vuur tussen de benen.

Mia en Johan

Mia De Schamphelaere bevindt zich al jaren in het gevolg van bisschop Johan Bonny. Wacht, schrap dat laatste. Johan Bonny bevindt zich al jaren in het gevolg van Mia De Schamphelaere die haar maagdelijkheid zou opgeofferd hebben op het altaar van de Kathedraal om Johan Bonny benoemd te krijgen als de nummer 1 van de Katholieke Kerk in België, namelijk als aartsbisschop van Mechelen-Brussel. In ruil voor de vele wasmanden aan bevlekte lakens om Bonny benoemd te krijgen, kreeg De Schamphelaere talrijke bijbaantjes in het Katholieke Onderwijs. Ja, zo werkt dat natuurlijk in de coulissen van de macht.

Johan en Jozef

Nadat de vorige aartsbisschop van Mechelen-Brussel, Jozef De Kesel, op 75-jarige leeftijd aan de Paus vroeg om ontheven te worden van zijn taak wegens zijn leeftijd, gloriede er hoop op bij het kransje Antwerpse katholieken die nog niet doorhebben dat zij de laatsten zijn om de Katholieke boeken in Vlaanderen te sluiten. Waarom zou de Paus Johan Bonny niet benoemen tot nieuwe aartsbisschop? Bonny, de De Schamphelaeres en de zogezegd Katholieke uitgevers rond Bonny hadden zichzelf al jaren gebrainwashed in vaten zelfvernieuwing en zich gespecialiseerd in Katholieke nieuwlichterij. De Vlaamse Katholieken wilden de leeglopende kerken terug gevuld krijgen met homo’s, homokoppels, homopriesters, LGBTQIAIAIAIA-nichten, homofans, homokinderen, homohonden, homoijsverkopers, homokosters en homosuisses. Dat was Rome niet echt ontgaan. Daar komen we later op terug.

Er is een ongeschreven regel in de Kerk dat de nieuwe aartsbisschop aan twee voorwaarden moet voldoen. Eén, het is een bisschop die aartsbisschop wordt. Twee, in België zijn de aartsbisschoppen alternerend Waal of Vlaams. Gezien De Kesel Vlaming was, lag het voor de hand dat de Paus nu een Waal zou kiezen.

Maar in het door vernieuwingen gesteven brein van Bonny en de zijnen was het perfect mogelijk dat de Paus zou afzien van de bovenstaande regel die voor het laatst in 1926 per uitzondering verbroken werd. In 1926 werd Jozef Van Roey gewijd tot zeventiende aartsbisschop van Mechelen. Hij was toen nog geen bisschop, hij was op dat moment vicaris-generaal van het bisdom. Dus ja, heel soms, als de sterren ongunstig staan en de melk schift tijdens volle maan, wordt er wel eens een uitzondering gemaakt in de Katholieke Kerk.

Ad limina apostolorum

Bonny is niet de slimste, maar zeker ook niet de domste. Hij ging op 22 november 2022 mee met zijn collega’s bisschoppen én met de toenmalige aartsbisschop De Kesel naar Rome voor een zogenaamd ad limina apostolorum-bezoek. Dat is Latijn voor ‘een vijfjaarlijks rapport gaan halen bij de Paus’ over de werking van de Katholieke Kerk in België.

Sinds 1587 bestaat er binnen de Rooms-Katholieke Kerk een soort verplichting voor elke diocesane bisschop om om de 5 jaar naar Rome te gaan om rapport uit te brengen aan de Paus. De bisschoppen gaan naar Rome in de hoedanigheid van pelgrims. Ze bezoeken de ‘drempels van de apostelen’, waarmee onder meer bedoeld wordt de graven van Petrus en Pauwels.

Wat bedoelt de Kerk met ‘drempels bezoeken’? Het ad limina apostolorum-bezoek houdt in dat de bisschoppen elke dag de eucharistie vieren in één van de vier pauselijke basilieken in Rome, en dat zijn: de Sint-Pietersbasiliek met het graf van Petrus, de basiliek van ‘Sint-Paulus buiten de Muren’ (San Paolo fuori le Mura) met het graf van Paulus, de Pauselijke Aartsbasiliek van Sint-Jan van Lateranen (de kathedraal van Rome) en de basiliek van Santa Maria Maggiore (Heilige Maria de Meerderebasiliek). Het hoogtepunt van de week is een ontmoeting met de Paus waar wordt gediscussieerd over de toestand van het land waar de bisschoppen vandaan komen. Op het einde van de reis krijgen de bisschoppen dan een rapport mee naar huis waarbij ze voor elke buis het jaar erop moeten terugkomen. Nee, wacht, dat laatste is een grapje.

In de pers werd er vorig jaar zenuwachtig gereageerd op het ‘ad-limina’ van de Belgische bisschoppen. De bisschoppen moesten immers gaan uitleggen dat ze de Wereldkerk gingen redden door het omarmen van homo’s en lesbiennes. De bisschoppen hadden niet alleen een PowerPoint bij op een Macintosh met een LGBTQIAIAIA-sticker op het deksel, de bisschoppen hadden zich voor de gelegenheid gehuld in regenboogvlaggen.

De bisschoppen kwamen juichend terug naar België. Volgens hen was de Paus zeer enthousiast geweest over hun reddingsplan.

De Nederlandse kardinaal Wim Eijk kreeg spontane psoriasis bij het lezen van het juichbericht van de Belgische bisschoppen. Hij schreef een kattenbelletje naar zijn Belgische vrienden met de woorden “God kan geen homokoppels zegenen, want God kan de zonde niet zegenen”.

Sindsdien is het nogal kil op het diplomatieke vlak tussen de Nederlandse en Belgische Katholieke Kerk.

Mia, Johan en de Paus

Mia De Schamphelaere had haar contacten in het Vaticaan warm gemaakt om de Paus in het oor te fluisteren dat de aanwezige Johan Bonny in het ad limina apostolorum-groepje de mooiste, slimste, vrolijkste en vroomste katholiek was die hij nog bij leven zou ontmoeten, en mutatis mutandis de gedoodverfde opvolger van Jozef De Kesel voor de aartsbisschoppelijke troon.

Tijdens het bezoek probeerde Johan Bonny met enkele knipogen naar de Paus een vorm van kameraadschappelijkheid te bewerkstellingen tussen hem en de Kerkvader.

Doordat aartsbisschop De Kesel al een tijdje ziek was, was Bonny ongewild uitgegroeid tot de officieuze baas van de Kerk in België. Mia kocht supermarktkarren vol kaarsjes en zette zich elke avond op de blote knieën naast het echtelijke bed om te bidden voor een snelle overwinning van haar Katholieke poulain. Moest Koen Meulenaere nog geleefd hebben hij zou haar weelderige billen hebben bezongen onder haar nachtgewaad. Wij bij ‘tScheldt zouden ons nooit laten afleiden door een dergelijk fysiek detail uiteraard.

Wat er ook van zij, en van Mia’s billen is er na zovele jaren heel wat, Bonny meende dat hij niet meteen de beste knipoogconversatie had gehad met de Paus. Hij regelde dus voor zichzelf, geheel alleen, een extra privé-ontmoeting met de Paus zonder zijn bisschoppelijke vrienden op het moment dat de plaats van De Kesel vrij kwam na diens 75ste verjaardag.

Onder het voorwendsel van een bijsturing van zijn homofeodale vernieuwende aanpak solliciteerde hij bij de Paus voor de openstaande post.

Trouwens tussen haakjes. Wie zich afvraagt wat de Paus eigenlijk écht dacht over het homoëske verslag van de Belgische bisschoppen zal nooit het antwoord krijgen. De Paus is namelijk een jezuïet. En jezuïeten laten nooit in hun kaarten kijken.

Mokerslag

Eén van de mensen die de Paus adviseert in het benoemen van een aartsbisschop, is de pauselijke nuntius of apostolische nuntius in Brussel. Een nuntius is een ander woord voor de diplomatiek vertegenwoordiger van de Heilige Stoel in een land. In België is dat een lid van de maffia. Hij heet niet voor niets Franco Coppola. (Voor de gevoelige lezers van ‘tScheldt, dat van die maffia is een grapje, de naam Franco Coppola is geen grap, zo heet de man echt).

Laten we zeggen dat we via onze afluisterapparatuur van Russische makelij in de keuken van de nuntiatuur in Brussel weten dat Coppola geen voorstander is van Johan Bonny.

Coppola schreef dus niet de naam ‘Bonny’ op zijn aanbevelingsbriefje naar de Paus om de Kesel op te volgen. Nee, hij schreef: “Luc Terlinden”. De Paus belde naar Coppola en vroeg in zijn bekende rechttoe rechtaan stijl: “Zeg Franco, ik word hier horendol gebeld, gemaild en geschreven door die Vlaamse Mia met haar weelderige billen dat ik Johan Bonny moet benoemen tot nieuwe aartsbisschop in Mechelen. En nu schrijft gij mij dat ik Luc Terlinden moet benoemen. Leg eens uit beste man?”

We onthouden U het antwoord van Franco Coppola omdat wij graag zouden uitgenodigd blijven op de nieuwjaarsreceptie van de nuntiatuur. Maar we kunnen u zeggen dat Franco Coppola zeer ‘straight’ was in zijn antwoord. En laat dat nu net het probleem van Bonny zijn.

Trouwens Franco Coppola baseerde zijn suggestie niet op een spelletje vogelpikgooien naar het telefoonboek. Hij had zich op zijn beurt laten inspireren door een welbepaalde kracht in Vlaanderen wiens naam we niet kunnen onthullen willen we niet nog meer dagvaardingen en arrestaties meemaken hij ‘tScheldt. Laten we hier op houden, Johan Bonny heeft deze welbepaalde kracht in Vlaanderen steeds met een messcherp dédain behandeld. In sommige werelden is dédain niet de juiste grondstof om aartsbisschop te worden.

Het zal trouwens niet de laatste keer zijn dat de naam Franco Coppola valt in ‘tScheldt. Coppola moet nog 3 bisschoppen benoemen! Hij moet een nieuwe hulpbisschop voor Waals-Brabant benoemen, een nieuwe bisschop voor Namen en een nieuwe bisschop voor Doornik.

Het lijstje van de kandidaten die Coppola gaat sturen naar de Paus hangt trouwens al aan het prikbord van ‘tScheldt.

'tScheldt