De Britse premier Rishi Sunak stond recent met enkele van zijn parlementsleden een eind weg te grappen over transgenders. De leider van de Britse Liberal Democrats, Sir Ed Davey, had in een interview met Leading Britain’s Conversation gezegd: ‘Het is overduidelijk dat vrouwen penissen kunnen hebben’. Sunak sprong op de kar door te stellen dat er blijkbaar, behalve in wiskunde, dus ook in biologie zou moeten worden geïnvesteerd. Een onschuldige prik die weeral eens zuur geweeklaag opwekte bij het intolerante transgilde. Onbelangrijk nieuwsje? Echt niet, wetende dat in de laatste 10 jaar er 25 keer meer gevallen van transdysforie werden ‘vastgesteld’. Het recht op ‘zelfbeschikking’ betekent tegenwoordig dat men zich niet meer hoeft te identificeren met het natuurlijk-biologische lichaam. Men kiest zijn eigen geslachtelijke identiteit en de rest van de wereld moet dat respecteren.
Het Rye College in East Sussex vond al een tijd dat leerlingen die de politiek correcte gendervisie op de speelplaats durfden te betwijfelen, toe waren aan een vorm van heropvoeding. Het gaat hier niet over Sovjet- of Chinees communistische heropvoedingskampen, maar om een school van faam. Er circuleert een digitaal filmpje waarin te zien en vooral te horen is hoe een leraar een leerlinge de les leert over inclusie. Zij had het namelijk aangedurfd om een ander meisje, dat zich niet als dusdanig wenste beschreven te zien, te ‘kwetsen’ met de bedenking dat er slechts twee geslachten bestaan. Ze verweerde zich tegen de activistische leraar door te opperen dat het ‘gekwetste’ meisje zich net zo goed met een kat had kunnen vereenzelvigen. Moest ze daar dan zomaar in meegaan? Dat was er over voor de bijna ontploffende leerkracht. De brutale leerlinge zou een verplichte cursus inclusie opgelegd krijgen om haar te verlossen van haar ouderwetse visie op de genderbeleving. Duizenden ontstelde reacties volgden na de verspreiding van het onthutsende filmpje. De directie stond met de mond vol tanden; een houding die we helaas overal in Europa en Amerika kunnen vaststellen.
Een cursus ‘Relationship and Sexual Education’ (RSE) is één langgerekt breinspoelen van kinderen en iets waarin ouders meestal geen inzage krijgen. Er bestaat dan ook de nodige controverse over. Pediater Hilary Cass neemt dan weer het voortouw bij het in vraag stellen van het inmiddels beruchte Tavistock Centre. Daar krijgen minderjarigen puberteitsblokkers toegediend als voorbereiding op hun transitie. De therapeutische begeleiding bestaat uit een bij voorbaat vaststaand traject richting zo’n transitie. Kinderen krijgen meteen gelijk als ze beweren zich anders in hun vel te voelen. Er wordt te weinig gezocht naar psychologische inzichten die het onbehagen bij de seksuele identiteit kunnen helpen verklaren en ermee te leren omgaan zonder dat het tot een lichamelijke ingreep moet komen. In een documentaire op de zender ITV omschreef de pediater de situatie als ‘onhoudbaar’. Een vijftienjarige wier borsten waren verwijderd, verklaarde na haar verblijf in de Tavistock transkliniek: ‘Ik voel me een verminkt en verkeerd gegaan experiment’.
In Ierland meende senator Pauline O’Reilly van de Green Party dat er een verscherpte wet moest komen om de inmiddels 105 (!) gendertypes beter te beschermen tegen haatspraak. Dat zoiets enkel kan door een inperking van de vrije meningsuiting bleek voor haar geen punt. En in Amerika eiste The Queer Trans Project het bannen van de documentaire ‘No Way Back: The Reality of Gender Affirming Care’. Daarin wordt op genuanceerde wijze ter sprake gebracht dat er soms overhaast te werk wordt gegaan in de genderhulpverlening. Zonder al te lang stil te staan bij de soms tot desastreuze want definitieve gevolgen van een seksuele transitie, worden jongeren met genderdysforie eerder aan- dan ontmoedigd bij hun vaak irrationele besluit. Gevoelsverwarring die meestal tijdelijk is en samenhangt met een kwetsbare en beïnvloedbare leeftijd leidt te abrupt tot onomkeerbare procedures. Meteen werd deze documentaire door de pressiegroepen gestigmatiseerd tot anti-transfilm en besloot de verdeler AML in paniek de prent uit de bioscoopzalen te verbannen. Het publiek kreeg zelfs de kans niet meer om een voorafgaande screening bij te wonen. Het Queer Trans Project jubelde overal haar succesvol protest uit.
Het onschuldige grapje van premier Sunak maakte hem een schuldige aan trans-agressie. Niet enkel de militante verontwaardigden staan klaar met een moreel vingertje; een veel grotere groep van bange meelopers die zich hullen in een boetekleed van zelfcensuur doen er aan mee. Van Dante tot Dostojewski lezen we dat de grootste boosdoeners niet in de eerste plaats de kwaaddoeners zelf zijn, maar eerder zij die dat kwaad hadden kunnen verhinderen doch dat uit lafheid of luiheid verzuimden.
**
**
