Behoort het niet tot ons aller civiele plicht om na te denken over de politiek die we met z’n allen te ondergaan hebben, meer zelfs: die ons ongewild en arrogant door de reeds gekwetste strot wordt geramd als betrof het een onwrikbare waarheid?
*
Behoort het evenzeer niet tot ons aller civiele plicht om na te denken over de wijze waarop die ongewilde en arrogante politiek ons met een valse moraal wordt voorgehouden door de regimepers? Per slot van rekening betalen we toch met z’n allen voor die twee kolonies baliekluivers en lorejassen die nooit willen bijleren en in een mollengat zouden kruipen als ze moeten zeggen waarop het staat! Het enerzijds/anderzijds-verhaal is in dit apenland heus allang geen prerogatief meer van de christendemocratie. In een normaal land zou dit “kritisch denken over de politiek” nochtans een uitgelezen taak voor de pers zijn die middels een in extenso-belichting, alle zijden van het verhaal belicht, maar de ultieme keuze tussen goed en kwaad toch best aan de lezer overlaat.
Want schier alles is tegenwoordig racistisch, zelfs als dit uitgesproken niet het geval is.
Pers-Parasieten
De murw gesubsidieerde klerken der kortzichtigheid zitten evenwel knus gekneld in de kluisters van gewiekste kabinetten. Van kritiek op niveau is geen sprake meer! Blinde onderwerping aan de politieke broodheren komt dichter in de buurt! Zo is de “allochtonencourant” De Standaard pathologisch geobsedeerd door “discriminatie en racisme” in haast alle geledingen van de maatschappij, zelfs in die regionen waar geen allochtoon ooit voet aan wal heeft gezet, zoals bijvoorbeeld in het culturele veld langs de kant van de toeschouwer. Dat allochtonen met hun afwezigheid aldaar toch ook onomstotelijk bewijzen tot een “andere” cultuur te behoren en er dus hier niet in slagen een “thuis” te vinden die verschilt van de “thuis” waaruit ze kiemden – wat eenieder trouwens dagelijks kan merken – zal tóch weer discriminatoir en racistisch heten. Dat zij dan maar zo. Want schier alles is tegenwoordig racistisch, zelfs als dit uitgesproken niet het geval is. En als de dolgedraaide “racismegekheid” net iets moeilijker aan de man kan gebracht worden, is er nog altijd het straatinterview! Daarin schreeuwt iedereen uit hoe erg hij of zij racisme wel niet vindt… op de ene verlopen ziel na die, weliswaar wat kommerlijk uit zijn woorden geraakt, maar wel zegt wat normale luiden denken.
En toch blijft dit een hoogst eigenaardige zaak! Immers, hoe meer allochtonen de hoogste regionen van het politieke machtsleven bereiken, des te meer uitingen van maatschappelijk racisme er plots worden aangetroffen. Zou er dan toch een verband zijn tussen racisme en allochtonen, vreemd aan het Vlaamse DNA? Zou het misschien kunnen dat de aanpassing aan de ontvangende cultuur die bergt en geeft, toch iets complexer verloopt? Zou het zomaar kunnen dat het Westen niet echt racistisch is, maar gewoon meer eigen verantwoordelijkheid verlangt van zijn burgers i.p.v. suf en gedrogeerd te gedijen in een etatistische hangcultuur? In het “openbare aanklagersblad” De Morgen worden die vragen niet eens meer gesteld. Dit blad bestaat het om racisme klakkeloos aan te nemen als maatschappelijk a priori. Meteen worden de “schuldigen” gezocht die, eens gevonden gewaand, bij toepassing van een uiterst zelfingenomen “Untermoral”, worden gebroodroofd.
Op de hoofdredactie van De Morgen geldt het exclusieve adagium: “eigen ideologie eerst!”
Volgens De Morgen is schier alles wat het Westen gedurende eeuwen heeft voortgebracht trouwens racisme. De rest van de wereld is slechts slachtoffer. Alleen “bij ons” lijken er oorlogen gevoerd. Elders dong men een hele geschiedenis lang en ieder op toer naar de titel: “Paradijs op Aarde”. Werkelijk niemand is er ooit anders dan wegens een natuurlijke oorzaak gestorven. Kromzwaarden en de verbeten, haast eeuwigdurende strijdtaferelen tussen inheemse sekten of stammen behoren alleen tot de mythevorming en waarheidsblind- en onwilligheid van de bange blanke man. De krant slooft zich daarom uit om iedere racisme-misdadiger spoorslags te berechten en te kruisigen via de snelrechtprocedure, genaamd “trial by media”, zelfs al is de schuldige even onschuldig als een zuigeling! Van bronnencontrole heeft dit schertsblad nog nooit gehoord: een bron, zelfs al is ze onbetrouwbaar en leugenachtig, is altijd een goede bron als zij de bloedeigen ideologie – en dus de bloedeigen leugen – maar dient. Want op de hoofdredactie geldt het exclusieve adagium: “eigen ideologie eerst!”
Abnormaliteit aan de Macht
En welke maatschappij schaft ons die kritiekloze pers dan? Laatst zat ik op een miezerige lentedag samen met mijn vrouw te lunchen en onderwijl de passanten te schouwen. Een bonte stoet van buitenaardse curiosa druppelde langs het raam van het restaurant: een te kort afgezaagde en enkel in de breedte uitdijende neger met knalgeel haar, een “mannequin” van middelbare leeftijd met weer een kopergroene kop, een in hoodie en joggingbroek gehulde bonenstaak met namaakbontjas in pantermotief, stoppels van dik een week en een zonnebril. Ginds liep er eentje met een dijkbres in z’n oorlel, daar weer eentje met een bakkes vol ijzerwaren en weer wat verder dalfde een lijf voorbij dat van kop tot teen met dikke blauwe tattoo-strepen was gedecoreerd, aangezicht incluis! Om nog maar te zwijgen van de “aapbehaarde” mannenbenen die je, vanonder een charmant Schots vrouwenrokje, genadeloos het achteloze blikveld benamen. Veel normale lieden waren er niet te zien, daar in de binnenstad. “Normaal” mag geen regel meer heten. Enkel halfgare abnormaliteit lijkt nog slechts het zegel van de narcistische zelfverwezenlijking te wezen. Ook al laten de meesten onder hen niet echt een gelukkige indruk na. Veeleer het tegendeel zelfs!
Ik weet het wel, ’t is net wat u zegt: iedereen doet wat hij wil. “Als ik er maar geen last van heb.” Of nog beter: als “het ik” er maar geen last van heeft. Niemand – zo gaat de mantra – mag zich tot een spat goede smaak veroordeeld voelen. Dat is natuurlijk ook zo! We voelen ons met z’n allen heerlijk vrijgevochten van eertijdse plichten en lasten. Bestrikte doosjes met een half pond “geluk” lachen ons in bulk en grijpensklaar toe in schier elke supermarkt! Vreemd toch dat de wachtlijsten bij de psycholoog en psychiater zo slepend lang zijn. Vreemd bovendien dat de “condition humaine” zich in onze dagen moeiteloos laat resumeren tot het trio: eenzaamheid, narcisme en Autisme Spectrum Stoornis. Verbaast het trouwens nog iemand dat het bovenvermelde allegaartje van buitenaardse curiosa weer oververtegenwoordigd was op de illegale rave in Sint-Truiden? Plots was het milieu een stuk minder van belang. Plots verdween elke vorm van klimaat-eschatologie en -bekommernis even snel uit het lopende discours als de “dope” in de blauwgespannen aders van het rariteitenkabinet. Want er kon gedrogeerd “gefeest” worden! Tot er weer een ringweg moet afgezet worden voor klimaatprotest… Ieder doet natuurlijk wat ie wil, maar tegen welke maatschappelijke kost?
Electorale Lichtekooien
En wat doen de politici? Wat ze altijd doen! Als electorale lichtekooien de kool en de geit sparen, schrik als ze hebben van hun eigen schaduw, bezeten als ze zijn door het verlies van dat ene stemmetje dat ze toch al lang kwijt zijn. Als sleetse, oude hoeren ouwehoeren ze tegen betaling de tijd voorbij om maar niet tot de daad te moeten overgaan. Als verschrompelde en verdroogde besjes op hun retour trachten ze, op het gênante af, dat versleten lijf van hen een jeugdigheid aan te praten, die reeds lang wegsmolt in elke ouwelijke lichaamsvouw. Bovenvermelde collectie hard roepende rariteiten en bedenkelijke bezienswaardigheden doen daarbij slechts dienst als stoottroep, als Pretoriaanse Garde van een gehate keizer, als baal smoezen en uitvluchten ter bevestiging van hun achterlijk tegendraadse moraal. Ondertussen bibberen ze uit hun te groot shar-pei-hondenvel voor elke pseudo-kritiek van de pers, die het spel, op onze kap en kosten, lustig meespeelt. Eén broodschrijver bestond het zelfs om de illegale rave een “protest tegen woke van Generation Z” te noemen. Hoe ver kan je heen zijn?
Nee, Tom Van Grieken, dit is geen “elite”: dit is basse classe in maatpak, droesem in een tailleurke. En kolkend arrogant bovendien! Iemand gouverneur Jos Lantmeeters (N-VA) gehoord over de illegale rave? “Er is kritiek, maar dat kan van mij afglijden.” Hoe anders toch wordt de situatie wanneer de normale burgerij wat broodkruim gooit naar aanvliegend gevogelte, of z’n hondje borstelt op de zeedijk of, nog erger, zijn auto wil parkeren in een stad of, ergst van al, stoom aflatend wil gekscheren met politiek non-beleid in ’t Scheldt. Halsmisdaden van eerste orde werden het! Want dan speelt milieu, klimaat of averechtse moraal wel weer integraal! Dan moeten als de bliksem de bodemloze putten, waaruit de aftandse staatslieden naar hartenlust blijven graaien, tot de nok toe gevuld worden met mensonterende boetes. Als de rave al iets geleerd heeft dan wel het belang van het getal en het feit dat klimaat en milieu slechts voorwendsels zijn voor nog meer taksen. Illegaliteit loont! Welaan dan, als we nu, zo net voor een verkiezingsjaar, de normaliteit eens bij elkaar zouden scharen en welgemeend, bovendien even luidkeels als al die curiosa tezamen, zouden schreeuwen: tot hier en niet verder, beste politici!
Wat zou dat opluchten.
**
