Een tijdje geleden, toen de dieren nog spraken en Knack nog een salontafelblad was voordat hoofdredacteurs Jörgen Oosterwaal en Bert Bultinck er een anti-Vlaamse schotelvod van maakten, deed huiscolumnist Koen Meulenaere het lezerspubliek opschrikken door plots zijn natte droom aan het papier toe te vertrouwen.
Koen had een muze. Het was de overrijpe kwezel Mia De Schamphelaere die met één been in de CD&V stond en met haar andere been in de hoofden van 3 journalisten te weten Koen Meulenaere van Knack, Walter Pauli van De Morgen en Walter Clippeleyr van Het Volk.
Meulenaere voerde Mia tientallen keren op in zijn Knack column, in verschillende graden van naakt- en zedeloosheid. Het hoeft geen betoog dat Knack in die periode haar hoogtepunt kende. En Meulenaere ook.
Het duel tussen de 3 heren van journalistieke stand om hart en lendenen te winnen van Mia werd uiteindelijk gewonnen door Walter Clippeleyr van Het Volk.
Het doet denken aan het verhaal van de 2 vechtende honden die uit het oog verliezen dat er nog een derde hond in het spel is. De buitenstaanderige derde hond die uiteindelijk met het been, in dit geval het geconserveerde bloempje van Mia, ging lopen. Waarom was Clippeleyr in de hoofden van Meulenaere en Pauli een buitenstaander? Omdat Clippeleyr al 37 maal gehuwd was en meer bastaardkinderen in Sint-Niklaas had rondlopen dan de Saksen-Coburgs samen. Nooit kwam het in het hoofd van Meulenaere op dat Mia haar geld, netwerk en lichaamssappelijke heerlijkheden op een zilveren dienblad zou aanbieden aan Clippeleyr.
Mia en Walter verschenen nog enkele weken in de columns van Meulenaere in Knack tot Meulenaere last begon te krijgen van een bestendig gevoel van misselijkheid als hij aan Mia moest denken, lees achter zijn computer op ambachtelijke wijze vingerfantaseren.
Allengs doken geruchten op dat het koppel door het leven ging als de kwezel en de duivel.
Meer en meer schandaaltjes braken uit rond het rijpe koppel dat als een bulldozer op zoek ging naar meer macht, meer geld, meer aanzien, zoveel mogelijk luchtkusjes van de koning en de koningin, om te zwijgen van paternosters uit het Vaticaan.
Terwijl het DNA van Mia erop gericht was de hemel te bereiken, bleek het DNA van Walter erop gericht de hel te plaveien. In een wrang soort vorm van Yin en Yang hield het koppel elkaar in evenwicht, evenwel niet zonder een stroom aan slachtoffers achter te laten. We kunnen gerust stellen dat het pad van Mia doorheen de spelonken van de macht in Vlaanderen van de katholieke kerk tot het oppersanctum van de Nationale Bank waar ze als regentes zonder enige kennis van bancaire zaken toch mag meebesturen, over vele lijken gaat.
Terwijl Mia hoopte ooit aan de hemelpoort ontvangen te worden als een Vlaamse versie van Moeder Theresa, hopen talloze gekwetste aardlingen dat ze zal opgewacht worden door Lucifer die haar linea recta naar het vagevuur stuurt. Over Walter Clippeleyr moeten we ons geen zorgen maken, hij tekende bij leven al een contract met Lucifer en heeft al een genummerde stoel klaar staan naast de kolenvuren in de hel.
Grondwettelijk Hof
Mia De Schamphelaere had het geluk om te mogen beginnen werken op het kabinet van Leo Tindemans. Zonder het netwerk van Tindemans zou De Schamphelaere nooit hebben kunnen bereiken wat ze bereikte.
In 2007 stelde de CD&V De Schamphelaere voor als kandidaat plaatsvervanger voor het Grondwettelijk Hof. Een politieke benoeming die illustreert wat politieke benoemingen zijn, het ultieme cadeautje als orgasme na het ons-kent-ons spel van de macht.
Maar de CD&V had zich niet goed voorbereid. De andere partijen keurden de kandidatuur af. De CD&V schreeuwde moord en brand want een goed orgasme mag men nooit verloren laten gaan. Dus werd er druk uitgeoefend en werden er dure woorden richting de andere partijen afgevuurd. Maar de weerzin van vele politici voor Mia De Schamphelaere was te groot. Haar onomwonden katholieke kwezel-gefezel en oerconservatieve gelovigheid stonden een zitje in het Grondwettelijk Hof in de weg.
Van zodra Mia merkt dat ze ergens niet welkom is verlaat ze snel de zaal om achter de schermen te sudderen op wraak. Dat deed ze toen ook. Achter de schermen nam ze ondertussen subtiel wraak op al diegenen die haar haar kandidatuur voor het Grondwettelijk Hof ontzegden. Mia neemt geen wraak met spelden en voodoo-poppen. Mia lanceert het verkeerde woord op het juiste moment bij de verkeerde persoon in haar netwerk met als doel bruggen op te blazen en reputaties aan diggelen te slaan.
Alle vuil binnen de kerk houden en zeker niet naar buiten brengen
Het hoeft niet te verwonderen dat Mia uiteindelijk heel wat zitjes in het katholiek onderwijs onder haar derrière kreeg geschoven. Onder andere door bisschop Johan Bonny. Dat komt omdat Mia zich voor de katholieke kerk heel nuttig maakte…. in het ondersneeuwen van seksueel geweld, verkrachting en pedofilie van katholieke priesters.
Zo zat Mia De Schamphelaere jaren in het zorgteam van de Unie van Religieuzen van Vlaanderen (URV) waar slachtoffers van misbruik binnen de Nederlandstalige orden en congregaties denken hulp te kunnen vinden. Het is een cynische vorm van hulp. Slachtoffers worden gehoord en soms zelfs geconfronteerd met de daders, maar alles netjes uitgelijnd binnen een club binnen de kerk. In plaats van daders die met hun vingers aan kinderen zaten aan de schandpaal te nagelen en de katholieke kerk die dit soort misbruik faciliteerde tot op de grond af te breken, probeerde Mia’s zelfhulpgroep de kerk te behoeden voor nog meer schandalen en ongemakkelijke publieke biechtmomenten. Dat de huidige Paus spontaan huiduitslag krijgt als hij de naam Mia De Schamphelaere hoort, is terug te brengen tot haar wil kerkelijke schandalen binnenskamers te houden. Terwijl de huidige Paus diezelfde kamers helemaal zou willen opengooien en alle stof en rotzooi met een karwats of 10 naar buiten kloppen.
Holebi’s oorzaak van losbandigheid en seksueel overdraagbare aandoeningen
Mia is niet alleen voorstander om de handelingen van pedofiele priesters in het donker van de kerk te verstoppen, ze heeft ook een immens probleem met holebi’s.
Zo maakt Mia deel uit van “Actie Gezin”, een verdwaald concept uit de middeleeuwen dat opkomt voor het ‘natuurlijke gezin’. Zo vindt Actie Gezin dat holebi’s best ritueel verbrand worden, en dat holebikoppels het best geen kinderen krijgen door adoptie. En waarom? Omdat holebi’s oorzaak zijn van losbandigheid en seksueel overdraagbare aandoeningen. Moest het niet zo verderfelijk klinken, we hadden het hier niet durven noteren.
Bronnengeheim? Niet voor Mia De Schamphelaere
Nog morbieder dan haar rol in de Kerk is het extreem opvallende spel dat de Schamphelaere binnen justitie wist te spelen naar aanleiding van de columns over haar in Knack.
Dat Mia niet gediend was van de columns over haar en Walter Clippeleyr in Knack was snel in de allerhoogste kringen van het land geweten.
Omdat de auteur van de columns, Koen Meulenaere, ongeveer elke moedervlek wist staan op het lichaam van Mia De Schamphelaere werd er druk gespeculeerd wie de bron van Koen Meulenaere was. Normaal, we zeggen ‘normaal’, heeft België één van de meest transparante en vooruitstrevende wetgevingen die het brongeheim beschermt.
Dat is dus louter theorie.
Mia De Schamphelaere verdacht een jeugdvriend van haar kersverse man, een zekere Jos De Vriendt, ervan de bron te zijn van Knack. Het proces dat het koppel tegen deze man lanceerde om hem te laten boeten voor de reeks in Knack zou leerstof moeten zijn in de journalistenschool.
Het koppel gebruikte een omweg om via politie en onderzoeksrechter te weten te komen of Jos De Vriendt de bron van Knack was. Zoiets kom je alleen te weten als je bij iemand het huis kan overhoop halen en zijn computers en paperassen kan inkijken. Wie beter om dit te doen dan de politie, niet?
Dus fantaseerden Mia en Walter een verhaal in elkaar waarvan ze wisten dat het hun bevriende gerecht tot actie zou doen overgaan. Ze beschuldigden één: De Vriendt ervan hen te belagen, en twee: dat hij geneeskunde op onwettige wijze uitoefende.
Echt, we vinden dat niet uit. Het staat zwart op wit te lezen in een 10 centimeter dikke kaft die ‘tScheldt met veel belangstelling uitploos. De Vriendt was in die tijd psychotherapeut, een handige bliksemafleider om er het onheilspellend klinkende ‘onwettige geneeskunde’ bij te sleuren.
Om een huiszoeking te kunnen bekomen porde Mia haar katholieke connecties, politie en onderzoeksrechters wakker. Uit de stukken blijkt dat Mia en Walter perfect wisten waar en wanneer De Vriendt bij de politie zat, om tijdens de ondervraging zelfs te telefoneren met de ondervragende agenten… Het Russische politiesysteem van Putin kan een puntje zuigen aan het Belgische.
Terwijl De Vriendt langs links werd beziggehouden werden er langs rechts huiszoekingen verricht bij hem en zijn familie.
In een werkelijk niet aflatende stroom aan beschuldigen en getuigenissen bij politie en onderzoeksrechter zorgde Walter Clippeleyr ervoor dat zijn jeugdvriend de vernieling werd ingereden. Walter Clippeleyr probeerde niet alleen aan te tonen dat zijn vriend een valse dokter was, maar ook dat hij allerlei seksuele afwijkingen had.
Nu begrijpen wij waar Koen Meulenaere het seksuele element in zijn columns vandaan haalde. Het was niet meer dan een satirische spiegel van de deviante seksuele gedachten en handelingen van Walter Clippeleyr en zijn van wijwater overlopende Miagrot.
In 2004 eindigde de zoektocht naar de bron van Knack met een vuurpijl. Jos De Vriendt werd in de rechtbank over de hele lijn vrijgesproken. Maar zijn leven was gebroken. En zijn leven is nog steeds gebroken. Tot op de dag vandaag.
Deze reeks in ‘tScheldt is op zijn minst een ode aan iemand als De Vriendt, een slachtoffer van een afrekeningscultuur van een politica en haar partner die politie en onderzoeksgerecht voor hun kar wisten te spannen om op zoek te gaan naar journalistieke bronnen.
Nooit werden Mia De Schamphelaere en Walter Clippeleyr gestraft voor hun valse beschuldigingen. Nooit tikte het gerecht hen op de vingers. Integendeel justitie liet De Vriendt opdraaien voor alle kosten.
Vandaag is Mia De Schamphelaere ‘regentes’ (bestuurster) van de Nationale Bank. Nooit zat er meer fout rond een politica, Sihame El Kaouakibi uitgezonderd.
**
Lees de voorgaande episodes in deze serie:
Soms is al wat blinkt gewoon vals, zoals de Orde van Malta in Antwerpen (3)
De verschroeiende ambitie van een katholieke kwezel (1)
**
Illustratie: Mia De Schamphelaere met partner in crime, moddergevechten én match-fixing Walter Clippeleyr
***
