‘Op de voorgrond staan, ik mis het niet, hoor’, zegt Freya Van den Bossche in een voorgrondinterview met De Morgen van dit weekeinde. Na haar vertrek uit de Wetstraat ging ze psychologie studeren, wat met een vader als de hare best begrijpelijk is. Bullebak Luc Van den Bossche had als uithangbord van het volgevreten socialisme wellicht niet alle tijd van de wereld voor zijn prinsesje terwijl hij in ontelbare besturen zijn sigaren pafte en zijn whisky’s naar binnen hoosde.
Neen, Prinses Freya mist de voorgrond niet. Ook niet toen ze tijdens Film Fest Gent als deeltijdse lesbienne de rode loper op paradeerde met haar madame. In de huisartsenpraktijk waar ze werkt kunnen haar gestoorde fans haar eindelijk in het echt bewonderen. Jammer voor hen moeten ze La Freya opnieuw gaan delen met de politiekers. Als emotioneel masseuse van het vehikel Voor Gent heeft ze de roden en de blauwen naar oud paars maçonniek voorbeeld aan elkaar geregen. Na het autovijandige beleid van de Gentse Groenen wil ze de arme mensen die bij Volvo werken met de wagen naar ‘t werk krijgen. Schoon!
Voor Gent wil een leefbare, gezonde en veilige stad. Wie is daar niet voor, informeert de journaliste. Tja, onleefbare, ongezonde en onveilige steden zijn toch zo 2023, dachten wij al een tijd. De N-VA, die wordt en passant ook even door de mangel gehaald. In Antwerpen tiert het racisme welig, foetert Freya. Uiteraard wordt ze daarin niet tegengesproken door De Morgen. De vreemdelingen die wij kennen, die klagen niet voor zover wij weten. Misschien zijn het wel even grote racisten als wij, schateren we het dan samen met ons allochtoon personeel uit. In Gazet van Antwerpen en Het Nieuwsblad vraagt men zich dan ook af wat de Antwerpse Vooruit van haar uitspraken vindt. Ook haar sneer naar de privatisering van de Zorg die in Gent volgens haar nooit zal plaatsvinden, ging niet onopgemerkt voorbij. Tenslotte zijn het hun bevoegdheden waarnaar Freya verwijst. Kortom, het wordt met haar duidelijk weer gezelliger bij de sossen. Over Conner Rousseau, die begon als kabinetsknecht bij Freya, heeft de toekomstige Gentse schepen niets dan lof. Politiek gezoogd en gedroogd in een rood nest brengt hij ‘keihard en ongenuanceerd de socialistische boodschap’, besluit de femme fatale van weleer die u fataal al tien jaar blijft treffen in uw beurs door haar ministerieel brokkenparcours met de zonnepanelen. Een lelijker Vlaanderen met blijvend energietekort. Schoon!
**
**
