We waren eerlijk gezegd de tel kwijt geraakt. Gelukkig hebben we onze Poolse klusjesman Pjotr Kangoetelski – in zijn vrije tijd statisticus – die ons snel uit ons lijden verlost heeft. “Vierentachtig keer” zo klonk het prompt, met een zelfzekerheid waar een voorzitter van de Vlaamse Jeugdraad een voorbeeld aan kan nemen. Vierentachtig keer! Dat was het antwoord op onze vraag, hoe dikwijls Maaike Cafmeyer haar onwaarschijnlijk lijden onder Bart De Pauw in diverse interviews naar voren gebracht heeft sinds het proces.
Met trillende onderlip, vochtige koeienogen en een blik op oneindig bracht ze telkens, in amper verstaanbaar Nederlands, haar tragische wedervaren met Bart de Wellustige. Ze presenteerde zich telkens als woordvoerster van de vrouwenschare der misbruikten, waarvan de echte leden over het algemeen om evidente redenen anoniem wilden blijven. Wat hebben die allemaal meegemaakt. SMS’jes! Oneerbare voorstellen! De Pauw voor de deur. Soms drie keer per week. Of per dag. Per nacht!
Van de dertien klagende vrouwen werden er uiteindelijk zeven door de rechter wandelen gestuurd vanwege niet waar wat ze vertelden. Of vanwege sterk overdreven. Of vanwege zelf begonnen. Of vanwege zelf meegedaan. Of vanwege weten-wij-veel. Vijf vrouwen kregen gelijk wat betreft het gestalk van De Pauw, en één vanwege elektronische belaging. Dat was het dan. De Pauw veroordeeld tot zes maanden voorwaardelijk. Een maand per klaagster. Voorwaardelijk. Einde verhaal. Over naar de orde van de dag. Dat dachten we.
Maaike Cafmeyer krijgt geen gelijk in het proces Bart De Pauw (klik HIER)
Helaas is er Cafmeyer. Terwijl net zij onder alle klaagsters professioneel het meeste te danken heeft aan Bart DP, en haar eis bovendien dus afgewezen zag, bleef net zij over deze affaire mekkeren en kwebbelen, zeuren en zeveren. Vierentachtig keer. Op de VRT, VTM, STEAMZ, TV Westvloams, De Standaard, Gazet van Antwerpen (en ook die van Limburg en Soedan) , Woef!, De Gazet van Zevergem, Boer en Tuinder, De Siervisvrienden, Het Parochieblad, Het Laagste Nieuws, De Zorgen, de Vrolijke Visser, De Duivenmelker, De Zondag, De Maandag en de Dinsdag, … telkens weer beschreef ze haar uitzonderlijk lijden, dat de overlevenden van Auschwitz met schaamte deed vervullen en hen verplichtte zich stil te houden en hun wedervaren te relativeren in het licht van de gruwelijke lijdensweg van La Cafmeyer. Wat ze juist meegemaakt had, zei ze nooit. Dat ze bot gevangen had voor de rechtbank ook. Ze sprak voor een aantal slachtoffers waar ze niet toe behoorde.
Het geslacht De Pauw
Haar verhaal tegen Bart DP was voor de rechtbank even ongeloofwaardig gebleken als het partijprogramma van Open VLD. Het sloeg nergens op. Van stalking en belaging was geen sprake. Wat was er wel gebeurd? Voor haar ontmoeting met De Pauw stond haar carrière (en haar derrière) nergens. En dan verscheen Het geslacht De Pauw, haar glijmiddel naar een rol. En in die periode had ze jaren aan een stuk – als onbeduidende derderangsactrice met zwaar spraakgebrek – een overspelige relatie onderhouden met Bart de Bronstige. Ze besteeg hem zoals sherpa’s de Mount Everest. Onverdroten zoog ze iedere zaadcel uit zijn mager karkas. “Mo me veintje ek welle kek beroemd worre, wè” klonk het, met smachtende kwijlende zaadvragende blik. Terwijl ze in de periode voor ze De Pauw binnendraaide als toneelspeelster gewoon nooit aan de bak kwam (buiten een rol in het bekende Torhoutse Boerentoneelgezelschap; ze speelde het slapende schaap in het Kerstverhaal in 1998), speelde ze nu plots mee dan in Bart de Uitgeputte zijn programma. Dat die – net zoals zijzelf – in het echt getrouwd was, bleek irrelevant. Ze speelde zijn vrouw in Het Geslacht De Pauw, en deed dit met alle overgave en alle lichaamsopeningen…. , … aan de relatie kwam een einde, zo gaat dat dan. Einde verhaaltje.
Maar toen – zoveel jaren later – een aantal bevallige schoonheden den Bart een proces aandeden vanwege u weet wel, werd Calfmeyer begeesterd door een ingeving waar Poetin een puntje aan kan zuigen. Ze hing haar wagentje aan dit treintje. Ze stormde naar het gerecht en begon ook haar verhaal. Waarbij ze in haar eerste verklaring meteen al loog dat het kletterde, over de relatie die ze had met haar “belager” … , lees maar mee, uit De Morgen…
(‘Je zag er smoking hot uit’: voor 9 vrouwen was het stalking,
voor Bart De Pauw ‘wederzijdse verliefdheid’ – Lees het hele artikel in De Morgen: Klik HIER)
Maar goed, het was zij en zij alleen die het woord voerde en voert over de ‘belaagde’ vrouwen, waarvan nog een exemplaartje eerst een relatie met Bart de Welwillende had. Cafmeyer, waarvan de carrière op droog zaad zat (pun intended), zag haar 15 minutes of fame, en zette steevast haar eigen onbestaand lijden in de kijker.
De Rechter kon er niet mee lachen… een vrouw die in een overspelige relatie stapt, daarover ijskoud liegt tegenover het gerecht, daarna nog 10 jaar samenwerkt met betrokkene, en die dan achteraf komt klagen dat het uit was. Kwakkelmeyer gestalkt? Nope. Kwebbelmeyer elektronisch belaagd? Njet. Kwecmeyer afgevoerd als aanstellerige numero? Bingo! Lees maar mee, uit De Morgen… “ze stuurden elkaar (!) liefdesberichten”
Cafmeyer had de gouden graal ontdekt. Omwille van haar acteerprestaties (die in het beste geval nog te vergelijken zijn met die van een wezenloos rustig grazende koe op leeftijd die af en toe met zichtbare moeite het vlezige hoofd traag omhoog brengt om met doodse, glazige ogen naar een voorbijrijdende trein te staren) zal niemand haar komen interviewen. Maar vanwege de zelf gecreëerde slachtofferrol plaatste ze zichzelf voortdurend op de voorgrond. Ze speelde de rol van haar leven. En de Regimepers trapte erin. De VRT trapte erin. Iedereen trapte erin.
De Pauw heeft ongetwijfeld fouten gemaakt. Hij blijkt niet alleen een fantasierijk, maar vooral een kwetsbaar mens te zijn.
Sinds zijn zelfmoordpoging hebben we zijn belaagster niet meer gehoord.
Zal het Gerecht haar vervolgen?
**
**
