“Fluvius bij de Turken”, het had bijna een stripverhaal van Kuifje kunnen zijn. In onze cultureel-suïcidale tijden is echter niets nog te onzinnig om waar te zijn! Het is spijtig genoeg de waanzin van de dag, maar het blijft wel waanzin! Dat mocht een buurvrouw aan den lijve ondervinden… Een week geleden werd er bij haar onaangekondigd aan de deur gebeld. Het was een werkman van Fluvius, de Vlaamse energie-stropers. ’t Is te zeggen, hij was tewerkgesteld bij een van de onderaannemers van de elektriciteits- en gasbandieten. Vriendelijke man, overigens! Zeer voorkomend, welgemanierd, mededeelzaam en op de koop toe: een blanke Vlaming!
“Mevrouw”, zo begon hij beleefd, “volgens onze informatie is uw meter kapot. Hij geeft nog steeds hetzelfde verbruik aan als vorig jaar.” Dat vond de buurvrouw in eerste instantie helemaal niet zo erg, meer zelfs: dat vond zij heel goed nieuws! Maar die blijdschap bleek toch iets te voorbarig… Bij de minste onzekerheid beginnen die mannen immers het verbruik zelf in te schatten en daar wil je vooral niet bij zijn. Wie zich in dit land geen gewezen Kamervoorzitter mag noemen, heeft het sowieso al een heel stuk moeilijker om een “meevaller” te versieren, zonder de natte-vinger-ramingen van die ruitentikkers er nog eens bovenop.
Geen lotje van de loterij dus voor de buurvrouw, die al blij was met iemand te kunnen praten in haar eigen taal; ’t gaat per slot van rekening toch over meer dan een paar duiten! “Taal” is trouwens meer dan een paar woordjes alleen… Taal is cultuur! Communicatie verloopt via welgevormde zinnen, maar ook via humor (civilisatiegevoelig), via grimassen, gebaren en gestes, via knipoogjes: het mimespel van de non-verbale communicatie dat woordelijkheid vaak zelfs compleet overbodig maakt! Zou “sensitivity reader” Ingrid Tiggelovend dat wel weten? U weet wel, dat “enorme” wijf dat schermbreed haar “five minutes of foolishness” beleefde in “De Afspraak”. Zou Ingrid trouwens wel weten wat haar merkwaardige achternaam betekent? “Tiggelovend” verwijst nl. naar “een oven voor tegels”. Een oven, begot? Zó aanstootgevend voor joden!
Tiggelovend vermeldde wel tachtig keer dat ze “communicatiewetenschapper” was: die richting binnen Pol&Soc die speciaal ingericht werd om de door moeder natuur intellectueel verloochenden ook aan een universitair diploma te helpen. De vermelding was bovendien verre van onschuldig! Het was een hoogst doorzichtige poging van deze “eigen cultuur negerende kalle” om haar idioterie aan de man te brengen als “natuurwetenschap”. Dat “enorme” Ingrid, die Nederlandse teksten moet vrijwaren van aanstootgevende waarheden, haar emplooi graag maskeert in verhullend Engels, mag meer dan een teken aan de wand zijn!
Van al die omzwachtelende waarheidscamouflage had de buurvrouw dus voor een keertje geen last. En de Fluvius-onderaannemer evenmin! “Wil ik gelijk de meters vervangen door digitale exemplaren”, vroeg de man attent. Daar had de buurvrouw echter minder oren naar: digitaal is op termijn immers altijd een perfect synoniem van duurder. “Edoch”, zo legde de werkman zich gedwee neer bij het fait accompli dat ver boven zijn hoofd werd bedisseld: “Je gaat dat toch niet meer kunnen weigeren en nu is het nog gratis!”
Het voordeel van zo’n “digitalleke” ligt in het feit dat je per maand het werkelijke verbruik kunt afrekenen. Maar dat was voor de buurvrouw een tweesnijdend zwaard: nu betaalde ze een vast en zeker bedrag per maand; de zomermaanden verzachtten op die manier de wintermaanden. Nu zou ze in de wintermaanden wel eens een fameuze tik achter de oren kunnen krijgen. Bovendien stijgen sowieso de controlemogelijkheden op afstand! Wie straks – om welke particuliere reden dan ook – een bovengemiddeld verbruik laat noteren, kan door de “klimatofoben” gemakkelijker gestraft worden. Inderdaad het “Chinese communisme” komt beangstigend dichtbij!
Er waren trouwens nog andere niet te veronachtzamen redenen om de vervanging maar gelijk door te zetten! De installatie zou even duren, wat de werkman in staat stelde “ter plekke” te blijven tot het eind van zijn dienst. Liever dat dan rond te toeren in deze compleet verneukte stad met al die godsgruwelijke woonerven en de steeds wijzigende en gps-vreemde enkelrichtingen te moeten trotseren; daarenboven achternagezeten door autistische “fluo-flikjes” die in het drugsparadijs Antwerpen schijnbaar niks beters te doen hebben dan hardwerkende mensen te beboeten. Daar had de buurvrouw inderdaad niet van terug.
“En er was trouwens nóg een goede reden om de vervanging van de analoge meters best niet te lang meer uit te stellen”, zo meldde de nog steeds aimabele werkman met een ingebakken gevoel voor de opbouw van zijn dramatisch verhaal. Hij had namelijk een opleiding van dik een jaar achter de rug om alle “ins en outs” (waar hebben we dat nog gehoord?) van de digitale meter te doorgronden. Maar zijn bedrijf had de nieuwe aanbesteding van Fluvius glansrijk verloren. Vanaf volgende maand zouden de digitale meters geplaatst worden door… slordige Turken (zijn woorden) met een opleiding van amper drie maanden achter de rug; waarna bovendien de “twee besten” geselecteerd worden om verder opleiding te geven. Ziet U het al voor U? Na de doortocht van de kladderige Turken zullen het weer de Vlaamse bedrijven zijn die alles mogen komen rechtzetten. Kostprijs netjes doorgerekend naar de klant.
De mond van de buurvrouw viel wagenwijd open; in ieder geval ver genoeg om de Vlaamse werkman woordeloos van haar verbijstering in kennis te stellen. Die interpreteerde de schokkende stilte die erop volgde meteen correct en begreep wat de buurvrouw wilde vragen. Dus ging hij verder: “Bij Vlaamse bedrijven wordt alles nauwgezet gecontroleerd, mevrouw, maar dat die Turken meer dan een klauw werknemers in het zwart betalen, interesseert geen hond”. Marc Leemans overigens al helemaal niet, die even meedogenloos als illegitiem verder bouwt aan de brug naar zijn onverdiend pensioen. Zeker tien procent zijn die tomeloze Turken goedkoper dan onze meest concurrentiële prijs: verder naar verklaringen zoeken, is dus zinloos!
De digitale meters werden correct geïnstalleerd. Buurvrouw content dat de zaak werkte; de werkman content dat hij die “verneukte rotstad” niet meer in moest; en straks krijgen we alweer een ongeziene Turkse rommelzooi! Een waarheid die door de sensitivity readers aller landen, dan weer netjes en letterlijk zal gezoetvijld worden. ’t Zal wel weer aan van alles en nog wat te wijten zijn, aan het ingebakken Vlaamse racisme ongetwijfeld nog het meest, behalve aan de voor de hand liggende schuldigen van het eerste uur!
**
**
