De Welvaartstraat in Berlaar vormt de toegang tot een legerkazerne die je verlaat langs de Hellegatstraat. Welk een ironie! Wordt Berlaar van een welvarende gemeente een heus hellegat nu er 750 asielzoekers komen neerstrijken? Na Ranst en Lint wordt deze gemeenschap verrijkt met een culturele asielinjectie. De Lierse burgemeester verzuchtte in de lokale pers dat er nu al teveel anderstaligen het onderwijs belasten en dat de sociale woningmarkt ontwricht geraakt. Hoe vaker je in de media te horen krijgt dat er steeds minder asielzoekers in België arriveren, hoe meer centra worden ingeplant. Los van individuele inwijkelingen met hun hoogsteigen verhaal is het een feit dat een grote groep die wordt losgelaten op een kleine leefgemeenschap onvermijdelijk problemen schept. Dat het welzijn van de oorspronkelijke bewoners hierdoor een flinke knauw krijgt staat buiten kijf. En dat ondanks de jubelberichten in de gekleurde pers dat iedereen in gemeenten met asielcentra zo gezellig met elkaar overweg kan.

Het is echter wel een existentiële test voor lokale bewoners met een vooralsnog links stemgedrag om eens aan den lijve te kunnen vaststellen wat veel stedelingen al voor hen hebben meegemaakt met de multiculturele sprookjeswereld. Benieuwd of er in Berlaar en wijde omgeving nog linkse partijen zullen bestaan na 2024. Hoe dan ook heeft men aan de Hellegatstraat een aparte ingang gecreëerd voor de nieuwe residenten. ‘Aan die kant van het domein wonen minder mensen’, klinkt het wat bedremmeld bij de instanties. Alsof die asielzoekers geen mensen zijn, grommen progressieve utopisten. ‘Ieder zijn deel’, oordelen voor de federale overheid presterende ambtenaren. Wie van een hellegat komt zoekt uiteraard welvaart op. Wie zich welvarend voelde in zijn Berlaar en zich dankbaar realiseerde niet in ‘hell hole’ Molenbeek te hoeven wonen, ziet de wereld abrupt kantelen.

**

Illustratie: mits wat bijplamuren staat er al een toren voor een minaret in het nieuwe asielcentrum van Berlaar

**

STEUN ‘TSCHELDT

**