Geveld door de zwaartekracht: de val van Meyrem

Na een uitstap met de kern van haar partij is Meyrem Almaci Groen-voorzitter af. Game over! Met amper een 53 procent-score bij haar voorzittersverkiezing waggelde ze wankelend door de begroeide gangen van de macht bij Groen. De kleine brulboei is nimmer een aardig bolleke wol geweest. Neen, ze straalde continu de charme uit van een kwaadaardige kobold. Nijdig en nors. Het gelijk aan haar kant etalerende. Rauwe lachsalvo’s uit het niets deden de stengels om haar heen daveren van schrik. Het was telkens weer amusant, zij het op cynische wijze, het haar te zien opnemen voor de dunne hongerlijders. Haar ‘skills’ als ‘people manager’ vormden altijd een overtreffende trap van humor.

Meyrem, de kleine brulboei, is nimmer een aardig bolleke wol geweest…

Ze wil meer tijd doorbrengen met haar gezin, zo luidt de officiële smoes bij haar vertrek. Ze vond het zo fijn bij haar familie op vakantie in Turkije. Ze zou er vaker heen moeten. Ondanks die dolle pret werd ze daar toch telkens gestoord door die ecosufferdjes thuis. Konden die verdomme zelf hun plan niet trekken, of wat? Pas op: het kan ook zijn dat Meyrem echt dichter bij haar gezin wil zijn, want die kinderen van haar hangen het wel uit. Dat horen we toch al lang van mensen wier kinderen of kleinkinderen op school zitten bij de Almacitjes. Aangezien een kwaad woord over kinderen niet mag van de kinderrechtencommissaris, moeten we noodgedwongen de schuld op de ouders steken, nietwaar? Was ze een afwezige moeder die anderen te voltijds koeioneerde met utopisch gedram? Of een moeder wier ouderlijke liefde niet volstond om het fraaie rolmodel te spelen? Mama Meyrem was in elk geval geen lieve voorzitster voor haar fragiele achterban. Ze kon hun existentiële angsten niet uitdrijven. Ze kon hun kernvrije dromen niet realiseren. Haar boezem bevatte ongetwijfeld een beukend hart voor het behoud van ‘The Green Planet’, maar de drassigheid van haar politieke flair verzwolg het electoraal enthousiasme.

Gaan de Calvonista’s nu de boel overnemen? Of komt er met Jeremie Vaneeckhout eens een normale voorzitter? Alsjeblief niet de hatelijke Wouter De Vriendt, hè. Petra De Sutter wil niet en Björn Rzoska heeft zijn kans al gehad. Nu Tinne Van der Straeten om reden van tegenovergestelde principes tot verbijstering van de ‘die hard’-partijraad als de nieuwe heldin van Groen wordt geprezen, moet Almaci’s opvolger tegen 2024 de kiesdrempel flink vegen.

**

Illustratie: Meyrem Almaci uitzinnig van vreugde nu ze meer tijd heeft voor haar plus-size modellencarrière

**

TE KOOP: passend T-Shirt voor de kiezers van Groen

**