Toen we de traditionele Verloren Maandag vierden met talloze worstenbroden en appelbollen konden we er tijdens onze kroegentocht niet naast zien: we verkeerden in vrolijke middens waar corona niet bestond, tenminste niet aan de oppervlakte. Een doemdenkende viroloog zou daar met pek en veren zijn buitengedragen. Anderzijds kennen we bibberende lieden die niet buiten durven of niet mogen op bevel van een bevend gezinslid. Hoe treurig en zinloos, deze gespleten werelden.
Gezondheidswetenschapper Sam Brokken stelde in Doorbraak ronduit dat onze politici ‘slapjanussen en dweilen zijn’. Zijn pleidooi voor een omgekeerde lockdown waarbij de echte kwetsbaren worden beschermd en de bezorgde medemens zich mag isoleren, terwijl de gezonde bevolking vrij verder leeft en werkt, is steeds ook onze visie geweest. Brokken werd echter op een zijspoor geduwd, verliet België en is nu actief in India. Eveneens in Doorbraak schreef Siegfried Bracke dat ‘bangmakerij als wetenschappelijke methode’ wordt gehanteerd. En hoofdredacteur Pieter Bauwens meende dat ‘ego’s en narcisme de leidraad zijn in het coronabeleid’. Rake conclusies over de vele gemiste kansen.
Mensen hebben het zo gehad met die pandemie. De stuurloze politici en bepaalde starre experten zijn zo exclusief geobsedeerd door een overspoelde Intensieve Zorg dat ze nu eigenlijk meemaken wat ze net wilden vermijden. Het quarantainemodel stort in, want we krijgen met z’n allen toch de omikron-variant in de strot. Socioloog Ignace Glorieux sprak op de VRT over hoe een ‘problematische communicatie en een afgenomen angst’ de motivatie om de maatregelen nog strikt op te volgen bij de bevolking doen dalen. Volgens de krant El Pais wordt in Spanje corona voortaan gewoon als een weerkerende griep beschouwd en de Deense deskundige Tyra Grove Krause stelde dat we er via deze door mutatie verzwakte variant in gaan slagen een normale gang van zaken te herstellen.
In het programma ‘Goedemorgen Nederland’ van de omroep WNL krijgt de kijker informatie die niet vooringenomen wordt verpakt. Boeiende praatgasten uit diverse geledingen bieden aldus een beeld met kritische nuances. Specialisten te gast hadden het over achterstand bij kinderen. De lockdowns veroorzaakten agressie, eenzaamheid, verstrooidheid, fysieke klachten, depressies, machteloosheid en verlies van optimisme. Gesloten scholen en buitengesloten jongeren kraken de samenleving op halflange termijn. Kenniscentrum Rutgers bracht dit ook al in kaart. De Nederlandse Vereniging van Psychiaters bezwoer de nieuwe regering om van de heropening van scholen een prioriteit te maken.
Professor Wouter Duyck bevestigde dat mondmaskers op school geen beduidend epidemiologisch effect hebben. Onderwijsexpert Dirk Van Damme noemde mondmaskers een ‘pedagogische ramp’. Tyl Jonckheer, voorzitter van de Belgische beroepsvereniging van kinderartsen pleitte in eigen naam in de Artsenkrant voor een gecontroleerd circuleren onder gevaccineerden van de omikron-variant, waartegen we toch machteloos staan. Net als zijn Nederlandse collega’s is hij tegen een sluiting van de klassen. Het blijft een raadsel hoe onze politieke noorderburen aan zelfvernietiging doen. Al 56.000 kleinhandelszaken ondertekenden een oproep van hun organisatie aan de regering om de winkels te heropenen. Ondanks een absurde lockdown blijven in de eeuwige testmarathon omikron-besmettingen stijgen. In paniek raden de experts een nog hardere lockdown op zijn Chinees aan.
In de getrouwe Regimepers blijft men de mantra van de vedettevirologen uitbazuinen. Marc Walder, CEO van het Zwitserse mediaconcern Ringier, was zelfs trots niet aan ‘verontwaardigingsjournalistiek’ te willen doen en netjes de regeringsstrategie te volgen. In Amerika krijgt Über-viroloog Anthony Fauci bij CNN de status van virus-Messias. In The Guardian verscheen een interessant artikel over de gerenommeerde epidemioloog Mark Woolhouse. Deze professor aan de Universiteit van Edinburgh schreef het boek ‘The Year The World Went Mad: A Scientific Memoir’. Daarin oordeelt hij dat de Britse lockdowns ‘meer kwaad dan goed’ hebben gedaan. Een dure oplossing die er bovendien geen was. Het kantelmoment tijdens het bepalen van de aanpak kwam er toen minister Michael Gove tijdens een regeringsvergadering zei ‘dat het virus niet discrimineert’ en dat dus iedereen gevaar liep. Mark Woolhouse weerlegt dit: het virus maakt wel degelijk een onderscheid, want een 75-plusser maakt zo maar even 10.000 keer meer kans op zware ziekte door COVID dan een jonger iemand. Ook al vindt hij maatregelen noodzakelijk, treedt hij de hoger genoemde critici van het coronabeleid bij.
Een achterhaald parlementair debat over vaccinatieplicht die sowieso geen golven meer tegenhoudt. Een bevliegingenbeleid. Wetenschappers die niet begrijpen dat het vertrouwen in hun vak duikelt. Matte media. Controledrift in een dan toch niet zo maakbare maatschappij. Bekeuringsorgieën. Verbroken beloftes. Gewond vertrouwen. Betuttelingsmanie. Duimen voor een omikron-keerpunt.
**
***
