Er is tegenwoordig nogal wat te doen rond de vele impulsieve reacties op de sociale media. Geen moegetergde en uitgezogen burger mag nog zacht geprikkeld reageren, of een batterij “fektsjekkers” vindt het nodig de kwestieuze opmerking op te smukken met een “attentieballonnetje” in naam van meneer Suikerberg; geen politicus zonder draagvlak mag nog een bries van matige tegenwind op het lege voorhoofd voelen, of pers en politiek slaan de handen al in mekaar om de boodschapper gaar te “framen”; geen zichzelf tegensprekende “viro-veinzer” mag geconfronteerd worden met zijn eigen onverenigbaarheden, of het wordt ‘m al ijskoud in de kont! Ondertussen volstaat de mildste vorm van kritiek haast om de in een gesubsidieerd halfrondje geparkeerde excellenties en hun afhankelijke acolieten de gordijnen in te jagen, als betrof het een kolonie brulapen die te lang in quarantaine heeft gezeten.

Voor alle duidelijkheid: reacties moeten kunnen, zonder schroom, maar echte doodsbedreigingen, dat is erover! Dààr ligt de grens, zoiets doe je niet! Het is sowieso verloren moeite én bovendien … maakt men zich kwetsbaar voor vileine aanvallen van onze doortastende staatsveiligheid die, bij monde van grote baas Jaak Raes, de radicalisering van een paar tienduizenden islam-fundamentalisten compleet ondergeschikt heeft gemaakt aan de opvolging van een twintigtal als extreemrechts gekwalificeerde ijdeltuiten. Wie trouwens niet al te hoog opgeeft over, naar de woorden van Carl Devos, “het gênante gebrek aan visie en leiderschap” van die zelfverklaarde elite, wordt door die overbetaalde knoeiers ook gelijk als “extreemrechts” geëtiketteerd. Dat die nauw aan het hart van Bart Somers en co gedrukte islamisten ook daadwerkelijk moordend uit de hoek kunnen komen en de rechtse ijdeltuiten, na de toogdiscussie, aan beide kanten ondersteund naar huis moeten gebracht worden, is echter geen criterium van onderscheid meer. De panische angst voor waarheid en werkelijkheid lijkt veruit de grootste fobie van deze tijd te zijn!

Maar, allerliefste Jaak Raes, noteert U even mee: “Ook wij zijn dus tegen doodsbedreigingen!” Een gebrek aan leiderstalent hoeft immers niet meteen te betekenen dat er op andere vlakken geen kwaliteiten kunnen bovendrijven. Neem nu Annelies Verlinden; die kan toch zó het cabaret of de revue in! Rokken naar boven “et en avant avec le French Cancan!” Haar politieke spreidstand is trouwens, zonder bijkomende kosten, probleemloos om te scholen naar een finale grand écart. Haar “chef”, Joachim Coens, zien we dan weer als caddie op een golfterrein voor de derde leeftijd terechtkomen: hoe die man in de politieke leegte onverdroten blijft verder zoeken naar christendemocratische relevantie! Dit is werkelijk onuitgegeven. Zo’n onwankelbare rots heb je echt wel nodig als je een piepklein balletje in een uitgestrekte bunkerwoestijn moet terugvinden.

Zelfs Bart Somers krijgen we van de straat af: hij wordt piccolo in een vijfsterrenhotel. Werd hij niet al groot door de koffers van Verhofstadt en De Gucht te dragen? En de manier waarop hij voor een paar stemmen achter het gat van elke gastarbeider loopt, doet vermoeden dat hij voor een aalmoes hetzelfde zal doen achter het gat van de verpozing zoekende toerist. Conner Rousseau leiden we geriefelijk de kunstensector in: zijn banaan krijgt hij met ducttape wel tegen een WC-muurtje van de openbare omroep geplakt. Alleen opkomen op de scène ligt nog wat moeilijk, maar als particuliere locus naturalis biedt de backstage voor hem dan weer meer dan “een zak vol” mogelijkheden! En als we Dennis Black Magic vrijlaten, heeft zelfs onze premier een job! Alleen voor Lachaert lagen de zaken wat moeilijker. Maar we zijn er toch uitgeraakt! Hij kan dienst doen als leugendetector op het plaatselijke politiekantoor: ondertussen moet hij aan zichzelf toch wel een andere leugenaar naadloos herkennen?

Het is nochtans juist dat de sociale media vaak uitpuilen van grove, grovere en grofste verwensingen aan het adres van lange-tenen-politici of niet al te snuggere BV’s allerlei. Overal vliegt er af en toe al wel eens een verloren trol met buikloop voorbij die moeite heeft de sluitspier dicht te knijpen maar de pagina’s van potsierlijke politici en vermaarde vedetten spannen toch de kroon. Hoe zou dat toch komen? Waarin aardt die frustratie? Sommige liberalen slagen er zelfs niet meer in één positieve reactie op hun makkelijk te doorprikken onzin te beuren! Maar die uitlatingen zijn dan ook “hors categorie”! De Turkse gnoom van Groen doet echter niet veel beter! Wie haalt het toch ook in het wereldvreemde hoofd om, na een reprimande van de Raad van State en een mislukte kernuitstap, te melden dat Vivaldi “goed bezig” is? Zoeken ideologisch bekrompen politici het dan ook niet een heel klein beetje zelf?

Het is een open deur intrappen om te zeggen dat de politieke bomen al lang niet meer tot in de hemel groeien; we mogen al blij zijn als het verstarde parlementaire struweel kniehoog staat! Bovendien mag het duidelijk zijn dat een opeenstapeling van verliezende “heideplantjes” nog altijd geen laagstammige appelboom maakt, laat staan een statige eik! En diep verscholen in het gras steken ideologisch vastgeroeste groene maagden daarnaast nog eens onafgebroken knallende voetzoekers af: geeft sowieso veel lawaai, maar meer ook niet. In Verhofstadt I regeerde Groen zich reeds kapot, nu is het niet anders. Tante Tinne stuntelend zien afgaan in Terzake (23 december) omdat ze niet wou zeggen wat ze eigenlijk aan het zeggen was? Expert ter zake? Dat gelooft geen hond meer! Geen wonder dat gepoogd werd elke eindejaarsconference te verhinderen: we zouden genoeg gehad hebben aan een regeringsmededeling om in een deuk te liggen … ware het niet dat dit vorstgevoelig politiek struikgewas ondertussen ook nog eens ons leven onmogelijk maakt én de volkse beurs leegplundert.

Daarom, beste politici, speel misschien eens wat minder de betweter in zaken waar jullie geen sikkepit van af weten; luister eens wat meer naar lieden die jullie krakkemikkige wetten en decreten moeten uitvoeren en wat minder naar kabinetsmedewerkers, marketingboys en vertegenwoordigers van super-sensitieve en snel gekwetste minderhedenfora; sluit eens wat minder mensen uit omdat ze jouw gebrekkige visie niet delen; negeer geen mensen meer louter omdat ze zonder al teveel hindernissen jullie officieel non-discours doorprikken; tracht wat minder het onverkoopbare te verkopen en de menigte een kaduke moraal op te solferen die jullie zelf niet eens hebben; leer daarentegen zoals elke leerling in het basisonderwijs eens terug hoofd- van bijzaak te onderscheiden, jullie prioriteitenkalender op orde te zetten en vooral … stop ermee, in tijden van problematische vergrijzing, ons als eerstejaars kleuters te behandelen! Zonder het wellicht zelf te beseffen, zullen jullie facebook- en twitteraccounts ras kraakhelder opgepoetst worden.

**