Het was weer feest in Regimepersland. De Morgen, Knack, Apache, De Standaard… ze plakten als aambeien aan elkaar in hun orgastisch genot Bart De Wever door het slijk te kunnen sleuren op aangeven van subsidiediefuik Apache.

In het kinderverhaalvertelmoment van Apache van dinsdag 14 december 2021 herhaalt opperhuid Tom Cochez een verhaal dat al jaren uit de uiers van Apache lekt: het schandaal van de eeuw: het zogenaamde Land Invest debacle.

Het immo-bedrijfje van cocaïnesnuffelaar Erik Van der Paal zou op onpartijdige wijze de Slachthuissite van Antwerpen hebben mogen ontwikkelen.

In hun zoektocht naar geframe en gefrunnik in het dossier plaatsten de roodhuiden van Apache een fiets met camera voor de deur van restaurant ‘tFornuis ten tijde van een verjaardagsfeestje van Erik Van der Paal die de fine fleur van de macht in Antwerpen had uitgenodigd.

Geheel in zijn eigen stijl van hypochonder, dragonder, ingebeelde veldmaarschalk en pathologische Godfather, wachtte Van der Paal met brede smile zijn gasten op de stoep op. De gasten werden gefilmd. Apache vond dat hiermee bewezen was dat er onoorbare linken waren tussen immodebielen als Van der Paal en tal van Antwerpse politici. In werkelijkheid waren ze gewoon steenjaloers dat hun ééncellige levens hadden geleid tot het verbergen van camera’s in fietszakken, in plaats van mee te mogen dineren met de grote meisjes en jongens die de wereld bestuurden en boetseerden.

Opgestookt door Apache legden enkele bewonersgroepen in 2019 klacht neer bij de Raad van State tegen het RUP van de Slachthuissite.

Terwijl de Raad van State in haar lethargische slaap verder snurkte bolde de wereld verder. Erik Van der Paal verkocht Land Invest en werd de rijkste werkloze van Antwerpen. Tripple Living nam onder leiding van Jeff Cavens Land Invest over en nam de bezwaren van de buurtbewoners ter harte. De plannen werden gewijzigd en de buurtbewoners trokken hun klacht in.

In 2020 werd de Raad van State even wakker, en slingerde ze een snel geschreven rapport het veld in waaruit volgens Apache en De Morgen nu blijkt dat de auditeur van de Raad van State stelde dat er ‘geen sprake meer was van een objectieve en onpartijdige beoordeling’ van het RUP door de Stad. Op basis van dit soort van rapport kan het RUP eigenlijk vernietigd worden, ware het niet dat er geen klagers meer zijn.

Omdat Apache al jaren op zoek is naar de scalp van Bart De Wever werkt zo’n rapport (uit 2020!) als een afrodisiacum bij het gesubsidieerde journaille van Apache en hun vriendjes van Knack en De Morgen.

Immocratie

Ze willen allen daarbij bewust niet verder zien dan hun neus lang is.

Noch Bart De Wever noch zijn College zijn het probleem in deze hele zaak. Het is het poedersnuivende addergebroed Van der Paal dat er opnieuw voor zorgt dat er heel wat mensen geschonden, gekwetst en geraakt worden.

Een voorbeeld? Op 24 november 2017 schreef Tom Meeuws in de Morgen een lachwekkend artikel dat het probleem van de immobaronnen in Antwerpen aankaartte. De titel: “In Antwerpen heerst de immocratie”.

Bij Apache konden ze die dag de zakdoeken niet snel genoeg laten aanrukken om hun spontane orgasmes van hun toetsenborden te vegen.

Niet veel later werden op anonieme wijze Whatsappgesprekken gelekt waaruit bleek dat Tom Meeuws lichtjes voor zijn beurt sprak omdat ook hij met dezelfde immobaronnen al had aan tafel gezeten. Wie was de anonieme verspreider van de berichten? Erik Van der Paal.

Ondertussen werd Tom Meeuws schepen in de stad en smolt zijn gekwek over ‘immocratie’ als sneeuw voor de zon.

Het is ondertussen genoegzaam gekend dat Bart De Wever in zekere zin schatplichtig is aan vader Van der Paal. Na diens overlijden nam De Wever het zwalpende sloepje dat Erik heette onder de arm en plaatste het in het toen nog kleine N-VA plonsbad. Eriks beperkte brein was echter niet geschikt voor politiek, daarom ontplooide Erik zich als ondernemer. Hij wilde in de voetsporen treden van zijn vader die alle rechtse partijen in Vlaanderen ofwel had gefinancierd ofwel mee had opgericht. Daar waar vader Van der Paal uit eikenhout was gesneden, bleek Erik een verdord twijgje aan een giftige dwergtaxus.

Beneveld door grootheidswaanzin, poeder en alcohol raasde Erik Van der Paal als een tol door de Antwerpse immowereld. Hij schreeuwde tegen iedereen die het horen wilde dat hij dé man achter Bart De Wever was en dat De Wever schatplichtig aan hem was. Toen Van der Paal betrapt werd tijdens corona op een lockdownfeestje in zijn geliefde restaurant Bitterpeeën riep hij naar de agenten dat hij een persoonlijke vriend was van Bart De Wever en dat ze hun klak aan de haak konden hangen als ze hun controle verder zouden zetten. Het leverde Van der Paal twee maanden voorwaardelijk op.

Nog niet lang geleden, dronken as usual, lalde Van der Paal op een ander feestje dat hij De Wever ‘in zijn zak had zitten’. Hij zou ‘iets’ weten over De Wever waardoor dat deze hem alles en altijd zou toestaan. Het zou gaan om een projectje in Spanje. Want zo ‘trouw’ is Van der Paal wel. In het gezicht van mensen beweert hij hun grootste vriend te zijn. Achter de rug steekt hij vervolgens dolken zo diep hij kan. Het is de infantiele veruitwendiging van een zinnetje dat Van der Paal ooit uit een maffia-film oppikte: ‘verdeel en heers’. Volgens Van der Paal wil dat zeggen dat je op tijd en stond je vrienden moet verraden, je vrouw moet bedriegen, je kennissen moet bedreigen en je vijanden moet helpen je vrienden te koeioneren. Geheel conform zijn metafysische hoop als maffia-baas te worden erkend, staat Van der Paal gekend als diegene die nooit zijn beloftes nakomt. Talrijk zijn de vrienden en ondernemers die nog steeds grote sommen van hem te goed hebben. Het gaat daarbij om niet terugbetaalde leningen als nooit betaalde beloftes.

Van der Paal is daarbij niet te vies om persoonlijke documenten of privé-correspondentie anoniem naar de pers te sturen om zijn eerdere ‘vrienden’ te laten zien wat voor macht hij heeft. Exact wat hij deed met de Whatsappgesprekken van Tom Meeuws.

Het getuigt dus van een zekere kinderachtigheid dat Apache, De Morgen, De Standaard en Knack plots met pijl en boog op De Wever gaan mikken terwijl iedereen in het wereldje goed weet dat Bart De Wever noch zijn College iets kan verweten worden in het dossier van de Slachthuissite. Al het gekonkel en gefoes is toe te schrijven aan het in cocaïne gedrenkte brein van Erik Van der Paal, manipulateur eerste klas.

**

Foto: Erik Van der Paal voor ‘tFornuis in 2017

**