Op BBC World ging het recent over de existentiële vraag of we nog mogen lachen in 2022. Echt een uitzending die niet om te lachen was. Zou de bejubelde humor van Ricky Gervais in het bekroonde ‘The Office’ nog kunnen? Bijvoorbeeld de sketch waarin hij aan een gekleurde collega vraagt om die geweldige imitatie van een Indische komiek nog eens te doen. Als die gast dan bedremmeld zegt dat het om een andere collega ging die daar zo goed in was, antwoordt Gervais: ‘Sorry maat, maar jullie lijken allemaal zo op elkaar’. Auch, prevelen de puriteinse haarballen dan.

In het uitbundige ‘Absolutely Fabulous’ van en met Jennifer Saunders zien we hoe twee losgeslagen rokende verslaafde narcistische zuipschuiten als erfgenamen van de Golden Sixties het hedonisme tot kunst verheffen. De types Edina en Patsy staan voor alles wat de burgerij verafschuwt. Kortom, dit is heerlijke comedy waarvan de maakster nu vreest dat spot en uitvergroting niet meer zouden worden getolereerd door de zichzelf als breeddenkend beschouwende professionele slachtoffers.

Ook actrice en comédienne Dame Maureen Lipman kwam aan bod in deze special. In haar carrière had zij flink wat geflipte karakters geportretteerd. Zo vertolkte ze ooit een joodse moeder die aan alle clichés van het dominante moederschap voldeed. Zou helaas niet meer kunnen, vertelde Dame Maureen op de Britse Radio 4, waarschuwend dat het einde van komische programma’s echt niet ondenkbaar was. Er moet altijd een taboe heersen dat je kan doorbreken, wist ze, en liefst van al moet het meest verbodene worden afgebrand.

In Britse comedyclubs doen steeds vaker cabaretiers aan zelfcensuur. Soms uit angst voor de reacties maar nog meer uit het totaal verkeerde inzicht dat men mensen niet mag kwetsen. Een clubeigenaar beweerde in de documentaire dat meningen niet worden gecanceld maar dat komieken met ‘foute’ humor zichzelf dus de werkloosheid injagen. Een hoogst bedenkelijke gedachtegang, vrezen we.

Ons aller John Cleese cancelde onlangs zichzelf, zeggende dat te doen ‘voor een ander het doet’. Op de Universiteit van Cambridge waar hij zelf ooit studeerde en er succes oogstte met de comedyshows The University Revues en de Footlights Revues. Hoe ironisch dat onvolgroeide geesten menen de genieën monddood te moeten maken uit een krampachtig reikhalzen naar ideologische zuiverheid.

Om dit moeras van middelmatigheid te dempen, beste lezer, vragen we u: blijf lachen met alles en iedereen. Tap vuile moppen. Verontschuldig u nooit voor wat u al gekscherend eruit flapt. Sar via uw sarcasme. Leve de dubbelzinnigheden en overdrijvingen. Weg met het modieuze muilkorven, want zoals in de roman ‘De Naam van de Roos’ van Umberto Eco blijft lachen helaas nog altijd een zonde.

**

Binnenkort niet meer te zien in deze wereld: David Brent, “The Black Man’s Cock Joke”

’s Cock Joke Full Version

**