Het gaat niet goed met Erik Van der Paal, de bloedhond van Bart De Wever

Het zijn donkere tijden. Vooral voor wie geen coronapas heeft of Erik Van der Paal heet.

Mensen die ervoor kozen om zich niet te vaccineren maar als gezonde specimen door het leven gaan, zien zich buitengesloten van de maatschappij. Geen koffietjes meer voor hen in een Vlaamse brasserie. Over dat nationaalsocialistisch probleem gaan we het hier nu niet hebben.

We moeten het even hebben over de alternatieve macht, de macht achter de schermen, de macht in de coulissen, de macht die duister en meedogenloos in Antwerpen door spelonken en kieren meandert. De macht die zich als een octopus door Antwerpse kabinetten en de bestuurskamer van de burgemeester slingert.

Eén zuignap van de octopus kennen we… Erik Van der Paal.

Van der Paal is de rechterhand van Bart De Wever in het verdisney-zeren van de Antwerpse skyline. Althans zo zien de technische tekeningen eruit. Met pastelkleurige tinten wordt de ene open plek in de stad na de andere gevuld zodat er powerpointgewijs onderhands een gigantische handel in bouwtoelatingen rond de stad woekert als giftige wingerds.

In realiteit ontstaan er geen Disney-paradijzen maar hoogbouw favela’s, kruipkoten-torens, betonnen duiventillen, om alle nieuw-aangemeerden uit verre koninkrijken onderdak te bieden. Terwijl de stad opschuift naar de evenaar, was de stad nooit zo koel en afstandelijk, enkel opflakkerend in de glimmer en de glamour van ééndaagse big-bang marketingfestiviteiten die bewoners uit de stad drijven en tickethouders erin.

Zo’n bouwer van stadskiekenkoten is Erik Van der Paal. In zijn door chemicaliën beneveld brein waant hij zich ook de nachtburgemeester van de stad. Met dubbele tong poneert hij op met exquise wijn overgoten drankgelegenheden Bart De Wever in zijn zak te hebben zitten wegens iets bijzonder gezamenlijks in Spanje.

Erik Van der Paal is zoals velen niet alleen boos op Bart De Wever (alleen achter zijn rug overigens) omdat hij niet de ballen heeft te doen wat moet gedaan worden in het stroomlijnen van de aanwas in zijn stad, hij is ook boos op ‘tScheldt.

Op 10 augustus 2021 stuurde Van der Paal advocaat Walter Damen het slagveld in om ‘tScheldt via de rechtbank het zwijgen op te leggen. Van der Paal dacht dat het een walk over ging zijn omdat hij vanuit zijn met vijver omzoomde Sneeuwwitjesburcht in Schoten neerkijkt op ‘tScheldt. Van der Paal beschouwt iedereen die bij ‘tScheldt betrokken is als een loser, een mislukkeling, minstens een gedegenereerde. Let op, dat vindt hij pas nadat ‘tScheldt een kritisch artikel plaatste over Maria Gonzalez, de nymfomane van de macht binnen het Bart De Wever bastion. Wie op zoek gaat naar wat er onder de tafel gebeurt in het Antwerpse stadhuis komt uit bij het triootje Maria Gonzalez, Erik Van der Paal en Bart De Wever. Omdat ‘tScheldt het artikel niet wilde verwijderen ondanks de dreiging gevierendeeld te worden door de herauten van de stad die blijkbaar, volgens Van der Paal, door hem aangestuurd worden, ging Van der Paal door het lint en trok hij naar de rechtbank.

In plaats van dat er zoals gewoonlijk één schlemiel uit de ‘tScheldt entourage naar de rechtbank ging om ‘tScheldt te verdedigen stonden er plots 5 topadvocaten, strak in toga, in de rechtszaal.

Walter Damen zag de bui al van ver hangen. Hij was de eerste pion die het dream team van advocaten van ‘tScheldt omver kegelden. Damen werd chirurgisch van de zaak gehaald door Meester Pieterjan Van Muysen van advocatenkantoor Piet Van Eeckhaut.

Erik Van der Paal diende in zijn eigen rechtszaak tegen ‘tScheldt een nieuwe advocaat te nemen. Ene Bart De Schrijver kreeg ongelukkigerwijze de hete aardappel doorgeschoven. Maar het was te laat, in een opzienbarend pleidooi haalde Meester Frank Scheerlinck verschroeiend uit. De torpedo die Van der Paal naar ‘tScheldt had afgevuurd werd gedevieerd, gekeerd en terug richting afzender gestuurd, alwaar de torpedo midden in het gezicht en het opgeblazen ego van Van der Paal ontplofte.

Erik Van der Paal verloor zijn rechtszaak tegen ‘tScheldt en werd veroordeeld de rechtsplegingsvergoeding van 1.560 euro te betalen.

Droog zaad

Er was al iets vreemd aan de rechtszaak van Van der Paal tegen ‘tScheldt. Van der Paal had daarin woonstkeuze gedaan bij zijn advocaat Walter Damen. Eigenlijk mag dat niet. De schrandere advocaten van ‘tScheldt, om niet te zeggen, Meester Luc Deceuninck, lieten optekenen dat klager zich niet kan verschuilen bij zijn advocaat. Want wat als klager het pleit zou verliezen en verplicht zou worden de rechtsplegingsvergoeding te betalen? De advocaten van ‘tScheldt argumenteerden dat indien klager niet kon of wilde betalen ze moeilijk de meubels van Walter Damen konden komen halen, of niet?

Wél, de advocaten van ‘tScheldt bleken een juist voorgevoel gehad te hebben.

Want wat blijkt?

‘Miljonair’ Eric Van der Paal kan zijn schuld niet betalen. De man die in heel Antwerpen trompettert dat hij de rijkste werkloze is van ‘t stad na de verkoop van Land Invest aan Triple Living, kan momenteel geen 1.560 euro betalen. Er zijn zelfs geruchten dat ‘tScheldt niet de enige schuldeiser is, maar dat er meerdere beslagen liggen op de persoon Erik Van der Paal.

De man die door de Antwerpse steegjes van ‘tFornuis tot in de Bitterpeeën wordt rondgereden in zijn Porsche met chauffeur blijkt op heel droog zaad te zitten.

1.560 euro was in de glorietijd van Van der Paal een gemiddelde lunch voor de vrienden in ‘tFornuis, of 2 lunches in Danieli il Divino of enkele neustrekken uit zijn anatomische snuifdoos.

Vandaag is 1.560 euro het begin van het einde van Van der Paal. Als Erik Van der Paal niet snel van de vrienden, we beginnen bij Bart De Wever, een leningkje krijgt van 1.560 euro dan worden binnenkort uit zijn Sneeuwwitjesburcht enkele kleerkasten en antiquiteiten door de deurwaarder naar buiten gehaald.

“Het kan verkeren”, schreef Gerbrand Adriaenszoon Bredero.

Maar hij schreef ook “De klucht van de koe”. Wellicht is deze titel meer toepasselijk op Erik Van der Paal.