Erik Van der Paal, het stomazakje van Bart De Wever, verliest rechtszaak tegen ‘tScheldt e.a.

Wat vooraf ging

In het Antwerpse Schoten, op de grens met Schilde, aan de Scheepvaartbrug, op een steenworp van het clubhuis van de duikersclub De Otters, ijsbeerde de door ADHD, drank, sigaretten en hoogheidswaanzin geteisterde Erik Van der Paal door zijn ‘mansion‘.

In zijn linkerhand hield hij zijn gsm waarop de ene boodschap van Bart De Wever na de andere boodschap binnen kwam. De berichten van Bart De Wever werden onderbroken door berichten van strafpleiter Walter Damen. Diens berichten werden op zijn beurt onderbroken door berichten van een notoir landloper, ene Vincent Van Akeleyen, marginaal, schoothond en spion van Erik Van der Paal, wiens berichten op zijn beurt dan weer onderbroken werden door korte tekstflashes van Bart De Schrijver, een advocaat uit Antwerpen. In zijn rechterhand hield Van der Paal de beschikking van de rechtbank die Walter Damen hem net had doorgestuurd.

Als Erik Van der Paal kwaad is weten zijn vrouw, zijn kinderen, zijn 7 honden en de eksters in de tuin dat ze beter niet in zijn buurt komen.

Van der Paal was niet kwaad. Hij was woedend.

Wat écht vooraf ging

Erik Van der Paal was Antwerpen beginnen volbouwen met torenhoge duiventillen waarin het voor zijn vriend, beschermheer en patroonheilige Bart De Wever makkelijk was om heel veel allochtone nieuwe medemensen onder te brengen. ‘Hoe meer nieuwe inwoners, hoe machtiger de stad’, is de eigenlijke leuze van de burgemeester met het van melkzuur opgetrokken gestel en humeur.

De royaal kwestieuze manier van zakendoen en duiventillen plaatsen brak Van der Paal en zijn door schandalen omgeven bedrijf Land Invest zuur op toen Bart De Wever hem colagewijs sommeerde Land Invest van de hand te doen en voor enige tijd onder te duiken in zijn mansion aan de Schotense Scheepvaartbrug.

Op 4 augustus 2021 publiceerde de satirische website ‘tScheldt een artikel met de titel: “Opera in 5 bedrijven: “Van de N-VA en het zieke vogeltje Erik Van der Paal” (klik hier)

In het artikel ging het niet alleen om het zieke vogeltje Van der Paal, maar ook over de zieke roofvogel Maria Gonzalez. Lezers van ‘tScheldt en andere kwaliteitsbladen kennen Maria Gonzalez ondertussen. Het is een oud-directrice uit het Stedelijk Onderwijs. Ze werd geschorst in het Stedelijk Onderwijs nadat een onderzoekscommissie had vastgesteld dat ze onder meer haar seksualiteit gebruikte om hogerop te komen, dat ze affaires had op school die de werking verstoorden, dat haar Turkse man met messen naar haar school trok om zijn eer te verdedigen, dat ze mensen tegen elkaar opzette enz enz. Genoeg Clausiaans drama en genoeg redenen om haar te schorsen. Gonzalez kon tijdens haar schorsing aan de slag op het kabinet van Liesbeth Homans en werkte zich daarna geheel op Gonzaleziaanse wijze op tot in het kabinet van Bart De Wever waar ze zijn vertrouwenspersoon werd verantwoordelijk voor…. onderwijs. De Wever promoveerde de geschorste directrice tot… afgevaardigde van de N-VA in de raad van bestuur van….. oh yes…. het Stedelijk Onderwijs, net die koepel die haar geschorst had wegens totaal ongeschikt…

Toen ‘tScheldt deze bijzondere oekaze van Bart De Wever aan het licht bracht zou iedereen met Gezond Verstand denken dat Maria Gonzalez uit de raad van bestuur van het Stedelijk Onderwijs werd gehaald. Maar nee hoor. Gezond Verstand is vandaag alleen nog maar terug te vinden in de pennenzakjes van de verworpenen der aarde, door sommigen ook, het volk, genoemd.

Niet alleen Maria Gonzalez wilde het artikel zo snel mogelijk offline, maar ook Bart De Wever. Want Gonzalez is ook verantwoordelijk voor evenementen in de stad. Hoogwaardigheidsbekleders uit binnen- en buitenland moeten eerst langs de persoonlijke poort van Maria Gonzalez vooraleer ze de hand mogen kussen van Bart De Wever, laat staan een voet zetten op Antwerps grondgebied zonder zijn toestemming. Gonzalez is dan ook uitermate bezorgd over haar imago nu het uitgekomen is dat haar intieme poort in het verleden als slagveld diende om door te dringen tot het inner sanctum van Bart De Wever, de machtigste politicus van Vlaanderen.

Van Erik Van der Paal is niet geweten of hij wel écht zelf naar de rechtbank wilde na het verschijnen van de opera in ‘tScheldt. Van der Paal wil voornamelijk wat Bart De Wever wil, en alligneert dan zijn vrije wil aan die van Bart De Wever. Dus wilde Erik Van der Paal uiteindelijk ook dat het artikel offline zou gehaald worden. Ruggengraat en betrouwbaarheid behoren dan ook niet meteen tot het handelsmerk van Van der Paal.

Onze afluisterapparatuur van Russische makelij in de gangen van het stadhuis registreerden de afgelopen weken de ene na de andere krakende telefoon tussen alle hierboven beschreven protagonisten.

Omdat Bart De Wever geen stadsfondsen kan aanwenden om Maria Gonzalez aan een advocaat te helpen, suggereerde hij Erik Van der Paal om op zijn kosten Walter Damen in te schakelen tegen dat vermaledijde ‘tScheldt. In het brein van Van der Paal moet zo’n suggestie eerst door een met alcohol gevulde aderwand waardoor de suggestie hervertaald wordt. Na de hervertaling denkt Van der Paal dan dat het idee van hemzelf komt.

Erik Van der Paal kwam daarbij niet helemaal onbeslagen op het ijs. Hij had al gelijkaardige rechtszaken gevoerd tegen Apache. Voor de kenners…. Maria Gonzalez was in het kabinet Homans verantwoordelijk voor het opmaken van een dossier tegen Apache zodat Apache haar subsidies verloor. Een actie waaraan ze haar bevordering naar het bisschoppelijk schootpaleis van Bart De Wever dankte.

Walter Damen en ‘tScheldt

Maria Gonzalez zat samen met Walter Damen. Walter Damen zat samen met Erik Van der Paal. Van der Paal zat samen met Bart De Wever. Bart De Wever zat samen met Maria Gonzalez. Terwijl het land onder water liep hielden de grote mensen van ‘tSchoon Verdiep zich bezig met grote-mensenzaken, als daar was ‘tScheldt.

Walter Damen en de stafhouder

Wat Walter Damen niet verteld had aan zijn vrienden Gonzalez, De Wever en Van der Paal, was dat hij enkele weken geleden in zijn bureau een vertrouwelijk gesprek had gehad met een partner van ‘tScheldt om eventueel advocaat van ‘tScheldt te worden.

Natuurlijk is ‘tScheldt Bart De Wever niet, noch Van der Paal, noch Gonzalez, allemaal machtige mensen met geld en connecties. Dus koos Damen voor het geld en de connecties toen Van der Paal hem vroeg ‘tScheldt legaal te torpederen. Omdat Damen altijd zegt dat hij gaat winnen, ook al is zijn klant net veroordeeld, voelden Van der Paal, De Wever en Gonzalez zich gesterkt door de wijsheid van de Schildense advocaat.

In de wandelgangen van macht en geld was het al langer geweten dat ‘tScheldt of de mensen errond zich meestal zelf kwamen verdedigen in de rechtbank, of dat er gewoon artikels werden verwijderd als zwaargewichten met dure advocaten de verwijdering van artikels eisten.

Vandaar dat Damen zijn broodheren en broodvrouw had beloofd ‘tScheldt met 1 welgemikte ademstoot uit het Vlaamse mediafirmament te blazen.

Damen, geflankeerd door de ravissante advocate Davina Simons, smeerden ‘tScheldt e.a. een dagvaarding aan het been om duimen en vingers van af te likken. Werkelijk niets schoot van ‘tScheldt over na lezing van de dagvaarding waarin ultiem de verwijdering van het Opera-artikel werd gevraagd met een lichte dwangsom van 10.000 euro per dag dat het artikel op het internet bleef staan.

Legal dream team voor ‘tScheldt

Wat ‘tSchoon Verdiep niet wist was dat ‘tScheldt ondertussen langs de ene en de andere zijde opmerkzaam was gemaakt over een team van advocaten van 3 verschillende kantoren die bereid waren samen te werken om de Vrije Meningsuiting en in het bijzonder de Satire te dienen.

5 advocaten stapten stoutmoedig naar voor. Niet zozeer voor ‘tScheldt, als wel voor de vrijheden en rechten waar Pers en Satire voor staan. Niet alleen 5 advocaten stapten naar voor. Ook enkele lezers met carrières in het recht en de advocatuur! Deze lezers begonnen stelselmatig stukken te produceren en bij elkaar te brengen.

Terwijl Damen in Antwerpen het verlies van ‘tScheldt reeds gebeiteld had in de muren van het stadhuis, stond er achter de schermen een legal dream team op dat zich vastbeet in elk woord, in elke zinsnede van de dagvaarding van Damen.

Het legale weerwerk voor ‘tScheldt werd voorbereid en bediscussieerd door meesters Luc Deceuninck, Pieterjan Van Muysen, Frank Scheerlinck, Piet Noë en Louhrani Soraya. Hierbij geholpen door de respectieve assistenten van het kantoor Piet Van Eeckhaut te Gent.

Meester Pieterjan Van Muysen kruiste de degens met Walter Damen in een eerste legale schermutseling die eindigde op het bureau van de stafhouder. Dat had Walter Damen niet zien aankomen. Hij werd verplicht tekst en uitleg te geven bij zijn stafhouder wegens de eerdere contacten met ‘tScheldt, plus zijn eigen rol in de ‘Opera’, het artikel dat hij voor zijn klant Van der Paal verwijderd wilde zien. Door echter zelf een rol te spelen in het artikel was Damen betrokken partij geworden.

Nog voor de stafhouder zich kon uitspreken over de rol van Walter Damen, trok Damen zich terug uit de procedure tegen ‘tScheldt.

Bart De Schrijver

Erik Van der Paal zag zich genoodzaakt een nieuwe advocaat te zoeken. Hij vond advocaat Bart De Schrijver bereidt de rol van Damen over te nemen op nauwelijks 48 uur voor de zitting. Damen had eerst gepoogd ‘tScheldt op de knieën te krijgen via een éénzijdig verzoekschrift om dwingende redenen. Dat was niet weerhouden geweest door de voorzitter van de rechtbank. Hij had Damen en Van der Paal wel gemachtigd over te gaan tot kortgeding. Op twee dagen voor de zitting van dit kortgeding verliet Damen het schip en moest Bart De Schrijver de zaak verder zetten.

Het kortgeding

In het ultieme legale gevecht voor de rechter trad Meester Frank Scheerlinck, van het kantoor Piet Van Eeckhaut naar voor om ‘tScheldt e.a. te verdedigen. In Hollywood wordt momenteel de laatste hand gelegd aan de weergave van het pleidooi van Scheerlinck in de rechtbank. Kippenvel en vochtige ogen waren het resultaat van de woorden van Scheerlinck in de zaal. De Vlaamse satire had nooit een sterkere schouder dan deze van Scheerlinck om op te kunnen leunen. De aanwezige schrijvelaars en tekenaars van ‘tScheldt in de rechtbank zeiden na de zitting tegen Meesters Scheerlinck en Soraya dat zelfs als ‘tScheldt e.a. de rechtszaak zou verliezen, het een plezier zou zijn om verloren te hebben. Het pleidooi voor Vrije Meningsuiting en Satire van Scheerlinck was Netflix-gewijs een parel om nooit meer te vergeten.

Lees HIER een verslag van het kortgeding.

De beschikking

Abonnees van ‘tScheldt vinden de beschikking van de rechter onderaan dit artikel.

De uitdrukking ‘van iets brandhout maken’ is van toepassing op de eis van Erik Van der Paal na het lezen van de beschikking van de rechter.

In het hiernavolgende is ‘eiser’ Erik Van der Paal, en ‘verweerder’ ‘tScheldt e.a.

Daar waar Erik Van der Paal alles uit de kast had gehaald om aan te tonen dat ‘tScheldt geen satire brengt stelde de rechter:

Bij lezing van het artikel kan men niet anders dan tot de vaststelling komen dat gezien de opmaak en de inhoud ervan de ganse tekst als een satire dient te worden beschouwd, waarbij inderdaad dient vastgesteld dat een groot deel ervan betrekking heeft op de persoon en de gedragingen van eiser.

Dit voornamelijk m.b.t. zijn hoedanigheid van bouwpromotor en zijn contacten met het voornamelijk Antwerpse politieke milieu, dat zich met de urbanisatie van de stad en omstreken bezig houdt.

Persiflages, karikaturen en satires over het politieke milieu, behoren tot de aanvaarde politieke journalistiek. Aangezien de overdrijving een essentieel kenmerk is van de karikatuur, houdt zij (in principe) geen bewijs in van kwaadwilligheid. Kwaadwilligheid en kwade trouw mogen niet worden vermoed, wanneer de pers slechts haar taak vervult door de daden en het publieke optreden van personen te becommentariëren en te bekritiseren.

Zeker de personen die zelf voortdurend hun tegenstrevers hard aanvallen, zijn slecht gekomen om zich nadien over harde tegenaanvallen te beklagen. Door zelf in de openbaarheid te treden, dienen zij te beseffen dat ze aan harde kritieken zullen blootstaan.

De EHRM beschouwt de expressievrijheid als een hoeksteen van een democratische samenleving en een noodzakelijke voorwaarde voor maatschappelijke vooruitgang en individuele ontwikkeling met het oog op de verwezenlijking van een open, verdraagzame en pluralistische samenleving.

Daar waar Erik Van der Paal voorhield dat hij geen publiek figuur is, stelde de rechter:

In tegenstelling met wat eiser voorhoudt, dient hij wel degelijk als een publiek figuur te worden beschouwd. Het volstaat in dit verband te verwijzen naar zijn gewezen functie als zaakvoerder van Land Invest, diens publieke relaties met diverse Antwerpse politici en leden van de administratie die bevoegd zijn over stedenbouw, aanbestedingen e.d., de publieke gegevens die via Google eenvoudig te bekijken zijn enz…

De rechtbank verwijst verder naar het stuk 5 van verweerders zijnde een vonnis van de rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen dd 20 januari 2021 inzake een geschil tussen eiser en de (vergelijkbare) nieuwswebsite www.apache.be. In dit vonnis dat als stuk wordt aangewend, wordt een gelijkaardige problematiek behandeld zodat het, zonder dit integraal over te nemen, gepast voorkomt hiernaar te verwijzen.

Waar hij zelf bepaalde media die over hem berichten publiekelijk voor de rechtbank daagt, diende eiser zich er in de gegeven omstandigheden aan te verwachten dat diezelfde door hem geviseerde media hem op hun eigen wijze van repliek zouden dienen.

Van der Paal gebruikte zes parameters om aan te tonen dat ‘tScheldt onoordeelkundig met journalistiek omgaat. De rechter stelde:

Getoetst aan de door eiser voorgehouden criteria stelt de rechtbank vast dat:

zoals eerder gesteld, eiser wel degelijk als een publiek figuur dient te worden beschouwd
niet alleen ‘tScheldt maar ook andere media zoals kranten, Knack, Apache e.d. herhaaldelijk over eiser hebben bericht aangaande dezelfde problematiek van stedenbouw en aanbestedingen
eiser zich ingevolge diverse vorderingen tegenover deze zelfde media geenszins afzijdig heeft gehouden van media-aandacht of sociale media
eiser geen bewijs levert dat de daadwerkelijke informatie, – los van het satirisch karakter ervan,- die het artikel bevat via andere dan wettelijke en/of journalistieke wijze is vergaard
de beweerde liëring met de maffia een literaire kapstok is waarop het satirische artikel is opgehangen

Gezien de vele reacties op het artikel zoals ook deze worden vermeld op de geraadpleegde website stelt de rechtbank bovendien vast dat het artikel wel degelijk op haar eigen wijze bijdraagt tot het publieke debat en van aard is om eventuele verwevenheden tussen professionele bouwpromotoren en politiek tot voorwerp van dit debat te maken.

Tenslotte stelt de rechtbank vast dat eiser geen bewijs levert van enig bewust kwaad opzet dat van aard is en enkel bedoeld is om de privacy van eiser te schenden en hem schade toe te brengen.

Waarop vervolgens de rechter Erik Van der Paal magistraal veroordeelde tot het betalen van alle kosten.

‘tScheldt dankt het team advocaten en de lezers die mee op de kar sprongen met advies en conclusies!

Abonnees van ‘tScheldt vinden de volledige beschikking hieronder.

(De knop om de beschikking te downloaden is alleen zichtbaar voor abonnees)

Klik HIER voor de PDF-versie