Voorafgaand

Iedereen weet ondertussen dat ‘tScheldt geen enkele link heeft met een politieke partij. Iedereen weet ook dat onze tegenstanders, zij die bij ons huiszoekingen organiseren, inbeslagnames en een arrestatie zoals Lachaert de Leugenaar, Egbert voor de Vrienden, ons graag in het kamp van extreemrechts duwen omdat dat kamp geassocieerd wordt met mestkevers, riolen en vuilbakken. Terwijl wij eigenlijk de aller- allergrootste fans zijn van Peter Mertens en de schoonheidsidealen van de PVDA.

Als niet-erkend, niet-gesubsidieerd, niet-gewaardeerd, niet-gesteund Olympisch Medium (alle medewerkers van ‘tScheldt hebben nog een échte baan naast ‘tScheldt, wij zijn dus letterlijk en figuurlijk amateurs) willen wij uiteraard zo nu en dan ook iets kunnen schrijven over die kleine groep van 1 miljoen Vlamingen die door een bende puisterige politici achter een cordon sanitaire werden gestoken omdat ze teveel Gezond Verstand ten toon hebben gespreid de laatste 20 jaar. En U weet, Gezond Verstand is een virus dat moet worden uitgeschakeld, het liefst via een verplicht staatsvaccin.

Deze inleiding om te melden dat wij een EXTREEM risico nemen om onderhaving artikel te publiceren waarin het woord ‘Vlaams Belang’ valt, een recept voor hoongelach, moddergevecht, rioolperskwalificatie, ja zelfs huiszoekingen, inbeslagnames en een arrestatie van mensen rond ‘tScheldt.

Maar ‘t is dus niet omdat wij iets durven schrijven over het ‘Vlaams Belang’ dat wij elke zondag brunchen met Tom Van Grieken of dat het Vlaams Belang ons karrevrachten euro’s bezorgt die wij dan gebruiken voor zogenaamde BLACK-PR acties om de Egbert Lachaerts van deze wereld digitaal te torpederen. Nee, zoals gezegd, maar zoals door niemand geloofd… wij zijn de aller- allergrootste fans van Peter Mertens en de schoonheidsidealen van de PVDA.

**

Zuivering

Er is een akelige teneur ontstaan die ons jaren terugwerpt in de tijd. Soldaten en werknemers worden aangesproken op hun sympathie voor het Vlaams Belang met de dwingende boodschap er afstand van te nemen. Zo niet volgen er pesterijen, bedreigingen en broodroof. De angst voor de groei van het VB gaat in sommige kringen gepaard met een nauwelijks verhulde zuiveringsdrift.

Leger

Verscheidene militairen vertrouwen ons toe hoe ze onomwonden te horen krijgen dat elke zweem van rechts radicalisme taboe is geworden. Het Belgisch leger zit met een Jürgen C-kater. Deze heisa bracht minister Dedonder in een ongemakkelijk parket. De fleurig uitgedoste La Ludivine moest zelfs terugkeren uit haar ongetwijfeld welverdiende vakantie. Theo Francken was van oordeel dat de minister maar eens in de spiegel moest kijken. Volgens ons doet ze dat al genoeg. Misschien had men beter voormalig defensieminister André Flahaut ter verantwoording geroepen, want het is tenslotte nog altijd Dikke Dré die achter de schermen aan de militaire touwtjes trekt. En intussen proclameert de PS dat ze gewoon haar democratische plichten nakomt. Ach, de onbekwame Dedonder heeft wellicht tijdens haar politieke klim al zoveel ballen gezien dat ze er zelf nu ook wil hebben.

Zelfs soldaten die verwant zijn aan VB’ers krijgen hommeles door zich in het openbaar met hun ‘foute’ familie te vertonen. Wordt het Belgisch leger een Noord-Koreaanse variant? Zeker rekruten worden gewaarschuwd dat hen een geblutste carrière wacht indien ze een gedachtengoed aankleven dat politiek verdacht is. In ’t Pallieterke van 1 juli stond ‘Een ontwapend leger’, een krachtig artikel over de uitkleding van het leger: geen tanks meer, geen dienstplicht, geen aantrekkelijke lonen voor de beroepsmilitairen, vele overplaatsingen naar de NAVO, minimalisering van de geradicaliseerde moslims in de troepen en een heksenjacht op Vlaamsgezinde militairen.

Deze rage om een Vlaamse gezindheid synoniem te maken van racisme is niet nieuw voor de PS. Er wordt nu blijkbaar in een hogere versnelling geschakeld. De richtlijn druppelt van hoog naar laag, vertellen bezorgde soldaten ons. Hun verontwaardiging is groot, want zij geloven in hun militaire taak. Dit politiek correct zuiverheidsideaal is pas gevaarlijk, zo leert ons de geschiedenis. Verwacht trouwens geen steun van de andere partijen, want ook zij dromen met z’n allen van een kapot VB.

Bedrijfsleven

Helaas is de trend om VB-sympathisanten in de greppel te rijden ook woekerende in het Belgische bedrijfsleven. Diverse getuigenissen bereiken ons waarbij steeds hetzelfde patroon opduikt. Een bedrijfsleiding die beducht is voor ‘slechte reclame’. Wat is dat? Wel, wanneer de media berichten over een firma waar allochtone werknemers zich onprettig beginnen voelen door de aanwezigheid van ‘racistische’ collega’s, dan vreest dat bedrijf in een negatief daglicht te belanden. Op zich zou dit niets hoeven te betekenen. Racisme (in de zin van achteruitstelling of beschimping omwille van je ras) komt immers van alle kanten. Pff, waarom zou ik geen producten meer kopen van een firma waar intern wat groepsgekibbel bestaat? Dat maak ik in mijn eigen straat ook mee. Neen, denkt de HR-afdeling, we dreigen op het politiek correcte schavot gehesen te worden. We moeten racisme verhinderen. We moeten de blanke werknemers beteugelen in hun kritiek, zelfs al hebben ze een punt over de mispeuterende allochtone werkmaatjes.

Een concreet voorbeeld. In een middelgroot aluminiumbedrijf ergert een ervaren ploegbaas zich aan de islamitische arbeiders die tijdens de Ramadan gaan bidden achter de paletten. Fijn voor hun god; minder fijn voor de hen betalende werkgever. Berisping wordt echter ervaren als belediging. De Marokkaanse minderheid binnen het bedrijf beklaagt zich over de blanke meerderheid die hun religie niet respecteert. De Vlaamse personeelsleiding voelt meteen een natte angstbroek aan de billen kleven. De ploegbaas wordt gevraagd die biddende medemensen met rust te laten. Wanneer die man inbrengt dat die gasten rond 22u bij de aanvang van hun shift niet werken maar vet schransen na alweer een Ramadandag vol van hongerlijden, loopt de emmer over bij de HR-figuren. Een deal wordt gesloten om de brave werfleider min of meer naar zijn vervroegde pensionering te begeleiden en klaar is kees. Rara, wie heeft er gewonnen? Wie zwijgt er nog harder? Wie brult er nog harder?

Tweede voorbeeld: een internationaal bedrijf wint in het thuisland allerlei prijzen voor multiculturele gedweeheid en pamperende inclusiviteit. Woepie-poepie, jubelt de kleffe directie die overal op podia wordt gelauwerd. Als dan blijkt dat sommige werknemers op Vlaamse bodem een facebook-mening ventileren die er niet om liegt, moeten de ‘beschuldigde’ betrokkenen komen beloven zoiets nooit meer te doen. Een gekleurde vakbondsafgevaardigde had in dit geval zijn blanke collega’s gaan checken op sociale media. Wat spookten die onverlaten daar allemaal wel niet uit? Toevallig waren alle geviseerde werknemers met een overigens onberispelijk parcours ooit getuige geweest van pesterijen en gesjoemel door allochtone arbeiders. Toen dat zootje uiteindelijk werd gesanctioneerd, wilde de vakbondsman – die een familieband met de terecht ontslagen belhamels had – best wel eens wraak nemen. Bloedvetes als deze blijken des te succesvoller naarmate ze kunnen worden betrokken op mensen met een VB-profiel (wat dat dan ook moge betekenen) of met een mening die afwijkt van de inclusieve wolligheid vol van peis en vree naar de getinte broeders en zusters toe. De lafheid van de directies en de collaboratiehunkering van de syndicaten vormen daarbij de kers op de taart. In het Amerika van de jaren 50 bestond er een heksenjacht op communisten in Hollywood. Senator Joe McCarthy leidde toen de dans. In 2021 nodigt islamo-links onbeschroomd ten dans uit. Velen volgen.

***