Er waart een spook door de Lage Landen en het luistert naar de naam Tuur! My name is Tuur, Dicta Tuur!

**

En of Tuur dicteert! In het zuiden van de Lage Landen nog meer dan in het noorden. In Nederland werd Geert Wilders uiteindelijk dan toch door de Hoge Raad (ons Hof van Cassatie) definitief veroordeeld voor zijn minder Marokkanen-uitspraak. “Groepsbelediging”, heet het onvergeeflijke vergrijp. Hoe het dan zit met de dagelijkse beledigingen aan het adres van de groep autochtone Nederlanders, is niet helemaal duidelijk. “Schoffies in maatpak”, die door positieve discriminatie een paar categorieën hoger boksen dan hun intellectueel gewicht doet vermoeden, zijn het blijkbaar wél vergund aanhoudend de hand die hen voedt te beschimpen. En ook Thierry Baudet (Forum voor Democratie) ziet zich geregeld gedwarsboomd: zijn verzoeken tot diepgaande gedachtewisseling over halszaken worden in de kamer door de traditionele partijen moeiteloos naast zich neergelegd, zelfs al moet men er de reglementen wel heel ruim voor interpreteren! Maar bij onze noorderburen is er beterschap op komst: vanaf 2022 mag de omroep Ongehoord Nederland van Arnold Karskens er op de buis. We kijken er met volle Vlaamse “goesting” naar uit!

In het zuiden van de Lage landen is de toestand schrijnender! Daar heeft het schimmige Tuur zich gematerialiseerd in de top van de traditionele partijen; in de kwijnende Open VLD nog het meest! De zieltogende schandaalpartij weet zijn doodsrochel enkel nog te verlengen door te teren op de politieke benoemingen uit het verleden. Het speelt daarbij klaarblijkelijk zelfs geen rol meer of dit ietwat verholen gebeurt, dan wel in volle zon! Haast openlijk worden onderzoeksrechters en gesubsidieerde perslui voor de kar gespannen om de laatste wil van de stervende nog net voor zijn overlijden uit te voeren. Voor wie de ultieme dood in de ogen kijkt, is fatsoen en welvoeglijkheid wel de laatste bekommernis! Eigenhandig vond men bij de Open VLD daarom een gloednieuwe democratische trias uit: tegenover de “scheiding der machten” tussen uitvoerende, wetgevende en rechterlijke macht, plaatste de Open VLD de “vervlechting der machten” tussen een kluchtige partijvoorzitter, de politiek benoemde activistische rechters en de gesubsidieerde media. Elk wederzijds controlemechanisme, zo verknocht aan wat men ooit “democratie” heette, sleet af tot een wederzijdse steunverplichting. Slechts één waarheid wordt nog gedoogd. ‘tScheldt kan er van meespreken en Orwell ziet dat hij gelijk had!

Nu Corona meer mensen dan nodig thuis houdt en de media niet stilzitten om ons “informatiebakje” tot de nok volgepropt te houden met “fake news” en halve waarheden, zou men kunnen denken dat het spook “Dicta Tuur” het hele avondland in zijn greep houdt. Maar dat is toch slechts een vermoeden. Er zijn nog eilanden van deugdzaamheid en goede manieren! En soms bots je in de zee van desinformatie pardoes en daar waar je het al lang niet meer vermoed had, op zo’n eiland. In Duitsland bijvoorbeeld. “Merkelland” mag dan een toonbeeld van politieke correctheid willen zijn, wekelijks verschijnt er sinds 1986 een blad dat de mosterd blijft halen in de Conservatieve Revolutie uit de Weimarrepubliek: Junge Freiheit. Het blad van Dieter Stein is conservatief, maar wordt door de linkse tegenstanders in het rechtse schuifje gedropt, waarmee meteen gezegd wil zijn dat de inzichten van de auteurs verwerpelijk zijn. Zo gaat dat tegenwoordig: van mening mogen we in het morele paradijs van links niet meer verschillen! Dus tackelen ze de man, al lang niet meer de bal.

Nochtans komt Junge Freiheit elke week weer met uiterst ongemakkelijke waarheden aanzetten die bovendien nog onderbouwd zijn ook! Een streepje hel in de linkse hemel van verwrongen feiten en loopjes met de oprechtheid. Dat was ook Herbert Reul opgevallen, de minister van Binnenlandse Zaken in de deelstaat Nordrhein-Westfalen, die zelf niet eens onbesproken is: na het schandaal van illegale partijfinanciering in de jaren ’90 liet hij zijn partij, de CDU, betalen voor een privé-uitstapje naar de Bayreuther Festspiele. Sommigen leren het toch nooit!

In een “woke” stuiptrekking had bulldog Reul verordonneerd dat Junge Freiheit lezen … We houden even halt en herhalen het werkwoord: lezen … een resem knipperlichten moest doen afgaan. Opgepast, hier dwaalt een extreemrechtse mening rond! Aanleiding voor de verordening gold een politieagent die het tijdens de diensturen (mogelijks in een schaars daluur waarin zij eens niet moesten uitrukken om de “multiculturele verrijkers” met een politioneel bezoek te vereren) had bestaan Junge Freiheit te lezen. De agent mocht het intern komen uitleggen bij de extremismeafdeling van zijn korps. Ja, beste lezer, ook in Duitsland spatten kwestieuze afdelingen altijd frontaal open in het gezicht van de autochtone bevolking en ontspringen zij waarvoor de afdeling eigenlijk is opgericht, altijd de dans.

Maar dat was dus even buiten de Administratieve Rechtbank van Düsseldorf gerekend. De agent liet het er gelukkig niet bij en Reul werd veroordeeld tot een dwangsom van 10.000 € per inbreuk. Wat wil zeggen dat als hij nog eens knipperlichten, van welk allooi ook, laat afgaan bij het lezen van Junge Freiheit de staat Nordrhein-Westfalen diep in de beurs zal moeten tasten. Bovendien krijgt hij 4 weken de tijd om de ambtenaren van de extremisme-afdeling op de hoogte te brengen van de uitspraak. Reul was boos! Kon zijn ongenoegen niet onder stoelen of banken steken. Brulde dat hij het vonnis niet begreep, wat wij maar al te graag willen geloven! Maar de persvrijheid en de vrijheid van meningsuiting in Nordrhein-Westfalen was gered!

Uw lijfblad, dat zult U begrijpen, trekt zich aan zulke uitspraken op. Niet alles is verloren! Theo Byl, de particuliere Open VLD-onderzoeksrechter van Mechelen die een wederrechtelijke raid uitvoerde op het gezin van onze medewerker, maakt elders in Europa klaarblijkelijk geen school en Lachaert de Leugenaar, Egbert voor de vrienden, blijft zoals steeds een roepende in een van liberalisme gezuiverde woestijn … tot de volgende verkiezingen hem en zijn schandaalpartij ook van alle macht ontslaat en, laten we hopen, het spook “Dicta Tuur” terug “de-materialiseert” tot een wazig en schimmig wezen dat het daglicht schuwt. En in die noordelijke helft van de Lage Landen? Daar zal “Ongehoord Nederland” de spoken wel verjagen.

***