Beste Vrienden, Vijanden en Anderen, een toegift vandaag.
We zijn enigszings geforceerd om een kijk in onze keuken te geven na de publicatie van alweder een zogenaamde onthulling van De Morgen over hun grootste frustratie in het leven, zijnde ‘tScheldt.
Toen in 2018 de oprichter en eigenaar van ‘tScheldt, Bert Murrath, stierf werd ‘tScheldt verkocht in een pakketje. In dat pakketje zat een geschenk. Het was Erik Van der Paal. Erik Van der Paal zei op te treden voor ‘De Grote Baas’. De Grote Baas of ‘The Big Boss’ was Erik-Van-der-Paals, oftewel sissy-maffia-slang voor “Bart De Wever”.
Blijkbaar zou de vader van Erik Van der Paal op zijn sterfbed aan Bart De Wever gevraagd hebben te zorgen voor zijn zoon Erik. Dat was een legitieme vraag gezien de karrevrachten geld die vader Van der Paal aan Bart De Wever en zijn respectieve politieke avonturen had betaald.
Wij kunnen de draagwijdte van dit verhaal niet inschatten want wij waren er niet bij. Het verhaal werd echter wel door Erik Van der Paal eigenmondig aan redactieleden van ‘tScheldt verteld, en het stond te lezen in Apache, de bijbel der waarheidsonderzoek van de Lage Landen.
Erik Van der Paal was een sponsor van het oude ‘tScheldt en de dealmaker in de verkoop van ‘tScheldt in 2018. De verkoop van ‘tScheldt leest als het script van een B-film waarin ersatz-maffiabaas Van der Paal zijn macht, invloed, geld en vulgair gewauwel over concubines in combinatie met overmatig gsm-gebruik etaleerde in de chambre séparée van ‘tFornuis. ‘tFornuis fungeerde in die tijd net zoals restaurant Bitterpeeën als refter, drankautomaat en filmdecor voor Van der Paal.
Van der Paal regelde de overdracht van het oude naar het nieuwe ‘tScheldt en beloofde aan de nieuwe redactie hemel en aarde. Hij ‘sponsorde’ een bescheiden bedrag. Alhoewel dat ‘sponsoren’ een eufimisme was want met dat geld moest een partner van het nieuwe ‘tScheldt een vriend van Van der Paal tewerkstellen die op dat moment als landloper door Antwerpen laveerde.
Bij die nieuwe ‘sponsoring’ hoorde nog iets anders. Alle artikelen over de N-VA die ook maar enigszins negatief waren, in het bijzonder de artikelen over Bart De Wever én Van der Paal moesten verwijderd worden anders ging de overdracht niet door.
Het resultaat was dat er een uitgekuiste versie van ‘tScheldt verscheen in december 2018 bij de heropstart door de nieuwe redactie.
Erik Van der Paal vertelde trots aan zijn vrienden dat hij de eigenaar was van ‘tScheldt onderwijl kaviaar uitdelend of whatsappend met Bart De Wever. Dat Van der Paal eigenaar was van ‘tScheldt verscheen ook op die manier in ‘tPallieterke.
Vanaf 2019 begon er een periode van groei bij ‘tScheldt door een nieuwe ploeg die van 5 schrijvers en tekenaars uitgroeide tot een groepje van een kleine 20 mannen en vrouwen. Iedereen werkte en werkt, zoals de laatste 25 jaar, vrijwillig mee. Terwijl de redactie het nieuwe ‘tScheldt naar het midden van het politieke spectrum manouvreerde, werd er vrede genomen met zo nu en dan een teken van leven van brulboei Van der Paal die zich bleef uitgeven als eigenaar van ‘tScheldt terwijl hij dat in de feiten niet was.
De redactievergaderingen kregen een eigen identiteit gekoppeld aan de karakters van de medewerkers die allemaal nog een echte baan hadden naast ‘tScheldt. De redactievergaderingen konden beschouwd worden als Bourgondisch met als focus in volgorde van belangrijkheid: lekkere drank maar niet te duur, ambachtelijke hapjes, literatuurlijsten, de dood van beroemde muzikanten en auteurs, politiek en wetenschap.
Mocht Marc Van Ranst aanwezig zijn op een redactievergadering zou hij ogenblikkelijk al zijn stront-, drek- en rioolbeschuldigingen inslikken bij het aanhoren van het verheven discours en de gezapig sarcastische ondertoon van de met wijn gelardeerde gesprekken. Naast de redactie werd een Twitter-team geïnstalleerd dat qua scherpte niet moest onderdoen voor het scherpst denkbare satirische mes.
Het satirisch karaker van ‘tScheldt bezorgde echter wel de een na de andere beroemdheid jeuk. Zij die satirisch geliefkoosd werden schakelden allengs meer en meer advocaten in om artikels van ‘tScheldt verwijderd te krijgen. De meest bekende waren onder andere Piet Vanthemsche, Guido Van der Schueren, Conner Rousseau, Zelfa Madhloum en een IS-Strijder wiens naam we niet meer mogen noemen.
De redactie van ‘tScheldt houdt er al 2 jaar een filosofie op na om na wat heen en weer gebakkelei met de aanvrager artikelen te verwijderen. Meestal hebben de artikelen hun moment de gloire gehad en gaat het leven voort. Deze strategie vermeed tot voor kort ook al te veel rechtszaken.
Erik en de Grote Baas
Wat niemand wist was dat Erik Van der Paal evengoed als Rousseau, Vanthemsche en Madhloum bepaalde artikelen verwijderd wilde zien die “de partij”, zijnde N-VA, blijkbaar ongunstig waren. Van der Paal zwaaide daarbij voortdurend met zijn gsm, berichten van Bart De Wever tonend, om te demonstreren dat de vraag van ‘De Grote Baas’ kwam.
Zo moest een satirisch artikel over André Gantman verdwijnen.
Zo moest een satirisch artikel over Valerie Van Peel verdwijnen.
Zo moest een satirisch artikel over Paul Cordy verdwijnen.
Zo moest een satirisch artikel over Ludo Van Campenhout verdwijnen.
Zo moest een satirisch artikel over Eric Deleu verdwijnen.
Zo moest een satirisch artikel over Alain Mathot verdwijnen.
Zo moest een satirisch artikel over Dominique Leroy verdwijnen.
Zo moest een satirisch artikel over Annick De Ridder verdwijnen.
Zo moest een satirisch artikel over de advocaten Souidi verdwijnen.
Zo moest een satirisch artikel over advocaat Walter Damen verdwijnen.
Zo moest een satirisch artikel over Carina Van Cauter verdwijnen.
Zo moest elk satirisch artikel over Liesbeth Homans verdwijnen.
Zo moest elk satirisch artikel over Bart De Wever hemzelf verdwijnen.
De nieuwe redactie van ‘tScheldt beschouwde het als een ‘fact of life’ dat Erik Van der Paal te pas en te onpas artikelen wilde doen verdwijnen. Hij gebruikte daarvoor een hefboom waar we op dit moment op deze plek niet over willen uitweiden. We kunnen wel zeggen dat de hefboom niets met geld te maken had. In sommige boeken zou men een dergelijke hefboom ‘chantage’ noemen. Dat het niet over geld ging zullen ingewijden herkennen want Erik Van der Paal belooft altijd veel geld, maar betaalt nooit zijn rekeningen.
De landloper die Erik Van der Paal geforceerd had doen aanwerven als toemaatje bij de overname van ‘tScheldt werd na een jaar op staande voet ontslagen omdat hij…. berichten deelde met Apache. De wondere wereld van Erik Van der Paal en Bart De Wever is een serie op National Geographic waard.
De bom
Het stond in de sterren geschreven dat er ooit een bom ging barsten. Toen “The Big Boss” hemzelf rechtstreeks aan de lijn hing met Van der Paal en ‘tScheldt en hulp vroeg in het torpederen van Sihame El Kaouakibi gaf de redactie onder dwang van een hefboom (die we hier niet gaan bespreken) een klaarliggende scoop aan Bart De Wever. Bart De Wever speelde deze dezelfde avond door naar Faroek Özgünes.
Özgünes toonde vervolgens mails en facturen op het VTM-nieuws waarop de aantekeningen, kruisjes en cirkeltjes manueel geplaatst waren geweest door de redactie van ‘tScheldt voor intern gebruik. Özgünes deed alsof het ‘zijn onderzoek’ was terwijl iedereen bij ‘tScheldt wist dat hij de facturen en de foto’s van de slaapkamer van Sihame El Kaouakibi van ‘tScheldt had gehad, weliswaar via Bart De Wever die de hele transfer eigenhandig met behulp van Erik Van der Paal en een vertrouwenspersoon regelde.
Huiszoekingen en Maria Gonzalez
Een maand later viel de politie binnen bij een partner van ‘tScheldt: drie huiszoekingen, inbeslagnames en een arrestatie. Wegens 4 satirische artikels over Zelfa Madhloum. Er werd niet alleen materiaal gelinkt aan Zelfa Madhloum meegenomen maar ook tientallen andere dossiers over politici en ondernemers.
In een vlaag van recalcitrante satirische bevlogenheid besliste ‘tScheldt alle inbeslaggenomen dossiers één voor één te publiceren.
Zo was er door onderzoeksrechter Theo Byl uit Mechelen een bijzonder smeuïg dossier meegenomen over de rechterhand van Bart De Wever, een zekere Maria Gonzalez. Mevrouw Gonzalezkwam uit het onderwijs. Ze was als directrice in het Stedelijk Onderwijs geschorst geweest na een doorgedreven onderzoek én een veroordeling door de Raad van State waaruit bleek dat zij totaal niet geschikt was voor eender welke positie in het Stedelijk Onderwijs.
Het cynische is dat zij tijdens haar schorsing kon gaan werken bij Liesbeth Homans om vervolgens door te groeien tot in het kabinet van Bart De Wever. Ze werd er zijn rechterhand en vertrouwenspersoon. Ze werd ook…. verantwoordelijk voor onderwijs en mocht gaan zetelen voor de N-VA in de Raad van Bestuur van… het Stedelijk Onderwijs.
Tegen zoveel cynisme en partijpolitiek geknoei is de wereld niet opgewassen. ‘tScheldt publiceerde het inbeslaggenomen dossier. Honderden lezers reageerden verbolgen, boos en teleurgesteld in de N-VA en Bart De Wever.
Scud raket
De boosheid van de lezers was niets in vergelijking met de orkaan die opstak vanuit het bureau van Bart De Wever. Hij sommeerde zijn rottweiler Van der Paal “om het probleem ogenblikkelijk op te lossen”. Allereerst stuurde Van der Paal naar de mensen van ‘tScheldt verschillende berichten onder te verdelen in 4 categoriën:
Een lief bericht: Van der Paal schreef “dat ‘tScheldt zeer goed bezig was.”
Een waarschuwend bericht: Van der Paal schreef: “dat ‘tScheldt moest oppassen om niet geïsoleerd te raken in een wereld vol vijanden.
Een uitnodigend bericht: Van der Paal schreef: “dat ‘tScheldt om te overleven nog ‘vrienden’ nodig had. En dat hij die vriend wilde zijn.”
Een eisend bericht: Van der Paal schreef: “dat ‘tScheldt als de wiedeweerga de artikelen over Bart De Wever en Maria Gonzalez moest verwijderen als hij nog een vriendje wilde zijn.”
Gezien de hefboom die hij en Bart De Wever al 2 jaar tegen de keel van ‘tScheldt hadden geplaatst, werden bij ‘tScheldt de mouwen opgestroopt, de ramen dichtgetimmerd, de schuilkelder opgekuist, proviand ingeslagen en batterijen voorzien voor een lange tijd onder de grond.
‘tScheldt liet de artikelen over Maria Gonzalez staan.
Oorlog en samenheulen met De Morgen
Vervolgens brak voor ‘tScheldt Wereldoorlog 3 uit.
Bloedhond Van der Paal moest aan Bart De Wever toegeven dat hij gefaald had. Dat die klootzakken van ‘tScheldt niet wilden buigen. Dat ze liever wilden barsten. “Laat ze barsten”, ordoneerde Bart De Wever volgens een ingewijde.
Vervolgens trok Van der Paal naar De Morgen en liet zich gewillig vanalles ontvallen, tot zelfs valse documenten toe.
Een ingewijde bij De Morgen bracht ‘tScheldt op de hoogte.
Een partner van ‘tScheldt contacteerde Bart De Wever met de voorzichtige vraag bloedhond Van der Paal in toom te houden omdat Van der Paal ervoor gekend staat dat als hij op strafexpeditie is zijn hersencellen in de slaapkamer op het nachttafeltje laat liggen. Om vervolgens geheel in Godfather-stijl de wereld met fysiek en grammaticiaal geweld naar zijn hand te willen zetten.
De Wever besloot Van der Paal niet aan de ketting te leggen. Integendeel hij beloofde Van der Paal extra legale hulp. Een advocaat werd aangesproken om naast het extracurriculaire drukkingsprogramma van Van der Paal ook via legale weg genoegdoening te krijgen.
De advocaat is onderweg naar ‘tScheldt.
Van der Paal had ondertussen zijn één-tweetje met ‘journalist’ Bruno Struys van De Morgen.
En De Morgen publiceerde op 8 juli 2021, de gevleugde woorden van Erik Van der Paal dat “90 % van ‘tScheldt leugens zijn”.
Te weten dus dat Van der Paal twee weken geleden nog naar de redactie van ‘tScheldt schreef (dat wil zeggen een boodschap die controleerbaar, downloadbaar en publiceerbaar is), “dat ‘tScheldt zeer goed bezig was”.
De Morgen en Bruno Struys
Daarmee weten we ineens dat Bruno Struys van De Morgen zich als een SM-slaaf voorover bukt voor iedereen die met de minste rotzooi over ‘tScheldt komt aandraven om ‘tScheldt te kunnen bashen en de mensen rond ‘tScheldt, die er voor kiezen NIET in de openbaarheid te komen, in diskrediet te brengen.
Dat De Morgen afkomt met uitspraken en zogenaamde documenten van Erik Van der Paal om te bewijzen dat ‘tScheldt bestaat uit 90 % leugens, moet zowat de meest cynische vorm van journalistiek zijn van de afgelopen eeuw gezien de bagger die De Morgen eerder al over Erik Van der Paal en Bart De Wever publiceerden.
Erik -Pentito- Van der Paal
Van der Paal waant zich in heel dit verhaal “The Godfather”. Niet omdat hij contact heeft met de maffia. Wel door 20 jaar lang elk weekend met een zakje chips “The Godfather” in zijn ondergrondse privécinema te bekijken. Hij kan het volledige scenario meeprevelen. Hij eigende zich zelfs de mimiek van Marlon Brando toe.
Wie aan tafel heeft gezeten met Van der Paal kon niet ontsnappen aan zijn verhalen over ere-code en omerta. Apache moest voor hem ‘dood’. De Morgen was voor hem ‘scum’.
In dezelfde maffia retoriek die Van der Paal zich eigen maakte, is Van der Paal nu geen Godfather meer, maar een “pentito”, een verklikker. Valse documenten en e-mails lekken naar De Morgen uit wraak omdat ‘tScheldt de artikels over Maria Gonzalez, de rechterhand van Bart De Wever, niet verwijderde is niet meer of minder dan te vergelijken met het gedrag van een knaagdier…. Met dat van een rat.
***
