Dichterlijk pleidooi voor het vaker verschijnen van de beminnelijke Ridder voor Sihame’s recht, Jogan Robin Hood, op de buis.

Hoe zelden ik hem nog te zien krijg op teevee,
voor mij is ’t elke avond weer een mooi moment !
Die man, bedenk ik dan, die heeft toch àlles mee:
zijn sexappeal, zijn kennis en zijn groot talent !

Kijk, denk ik dan, hoe fors hij als een Robin Hood
tekeer gaat voor Mevrouw Sihame’s groot gelijk,
die Blauwe Engel die aan goede werken doet
en desondanks belaagd wordt en gesleept door ’t slijk.

Toen zelfs de straffe Somers van haar zijde week
en Leider Lachaert prompt dezelfde weg op ging,
stond aan haar zij nog enkel Jogan pal, naar ’t leek
als sterke stut en steun in ’t ongelijk geding !

Zijn ijzersterke reputatie ging hem voor.
Zoals alom bekend op alle échelons,
geen vuur zo heet of Jogan ging er dapper door,
het Goede Doel ten bate en het Zilverfonds !

Soms lig ik heen en weer te woelen in mijn bed,
waar ik dan ’s ochtends uitstap met ’t verkeerde been,
bekommerd als ik ben om ’t reilen van de wet
waarvoor Jogan als Don Quichote vecht als geen !

Te zeldzaam zijn figuren in de politiek,
die in de dikke pelsen prikken als een luis.
Vivaldi op TV, schei uit, het maakt mij ziek .
Geef mij maar, RECHT door ZEE meer JOGAN op de buis !

H V O