‘tScheldt wou bijna een inzamelactie opstarten voor al die reporters van de VRT en de VTM die een week hebben buitengestaan om de zoekactie naar Jürgen Conings live te verslaan.

**

Worden die mensen wel voldoende gedrenkt en gespijsd? Voedselpakketten zouden dan het minste zijn dat we voor hen konden verzamelen. Sommige verslaggevers kregen in deze nat-koude meimaand zelfs het woord ‘perimeter’ niet meer verstaanbaar overgebracht door hun klappertanden heen. Gelukkig dus dat op VTM Aagje Vanthomme zich daar niet mee moest bezighouden. Op de VRT kwam toppie-Anne Vanrenterghem ons vertellen wat zij ook niet wist. Vanuit de VRT-studio keek Hanne Decoutere danig bezorgd. Ze trok nogal een gezicht. Of heeft ze misschien een nieuw gezicht? Als kijker heb je leren leven met dit soort onzekerheden. Bijna vroeg ze aan Vanrenthergem of ze haar flanellen ondergoed wel droeg. De Openbare Omroep voorziet normaal in optimale ondersteuning voor het personeel met buitendienst. Dit geldt echter niet voor wie aan telewerk doet, kreeg een onthutste ABVV-afgevaardigde met rood aangelopen kop te horen.

Op de VRT-radio had iemand die duidelijk had doorgestudeerd, uitgelegd dat het leger Conings had gezocht op een plek waar hij zich niet bevond. Was die gast zijn diploma even waard, zeg. Op het scherm verbaasden de meeste mensen zich over het gigantische aantal combi’s waarover de politie beschikt. Het leek wel een achtervolgingsrace zoals in de komedie ‘The Blues Brothers’. Rotondes bleken ook flink hinderlijk bij dergelijke spektakelacties. Verkeerscirculatieplanners worden er voortaan bij gehaald. Mochten de Duitsers hier ooit nog eens binnenvallen, dan zou het Belgische leger wel langer weerwerk bieden dan dat ene lange weekend in 1940, constateerde een tevreden generaal met pensioen. Uiteraard kwamen op tv verontruste buurtbewoners toelichten welke angsten ze hadden doorstaan, behalve die ene bezoeker uit Aalst die meende dat het carnaval buiten zijn stad was verplaatst. ‘Een buurvrouw die het zelf niet had gezien vertelde me dat een nicht de Jurgen had zien kakken in een beek’, hijgde een man met dikke brilglazen. ‘Een nicht van haar?’, gulpte iemand van De Persgroep die enkel ’s avonds voor de VTM kluste. ‘Neen, gewoon iemand gehuld in regenboogkleuren om niet op te vallen’, bevrijdde de man de reporter van zijn naïviteit. Straatinterviews behoren serieus wel tot het Vlaamse erfgoed. Nooit heeft iemand het echt meegemaakt; nooit kan iemand bevestigen. Maar ze kunnen het heus wel navertellen.

***