Onze gedachten, beste lezer, gaan op de meest volstrekte wijze uit naar de 32 dodelijke slachtoffers en de 340 zwaar en lichter gewonden van de jihadistische bomaanslag op 22 maart 2016 te Zaventem en Maalbeek.
De doden keren nooit meer terug, hun families blijven ten diepste gegriefd door het nutteloze verlies van hun nabije dierbaren. De gewonden dragen levenslang de onherroepelijke en niet te remediëren fysieke verminkingen, tot in het gelaat aan toe, hun levensvreugde blijft voor altijd doordrongen van angst en beklemming. Nooit nog zullen zij vrij zijn van vrees, steeds zullen ze achterom kijken, nimmer nog zullen zij kunnen vertrouwen zoals weleer.
En wat deed toen de Belgische staat, die voortrekkers van de warme samenleving; die inclusieve slapjanussen van de twee maten en twee gewichten; die herauten van vluchtige woorden zonder daden? Wat doet die staat nu? Die staat, met in hun zog een schare dubbelhartige verzekeringsmaatschappijen, zetten al jaren hun beste beentje voor om alle verantwoordelijkheid te ontlopen. Slachtoffers lieten ze in de kou staan, voor hen bleef de beurs potdicht en hermetisch gesloten! Geen cent kregen ze tot hiertoe!
Meer zelfs, herinnert U zich nog een van de eerste reacties van ons fameus OCAD? Nee? Dat ging ongeveer zo: “Tja, hoe erg het ook is, we zullen hiermee moeten leren leven.” En dat doen we sindsdien gedwee maar ook gedwongen, “nood”-gedwongen! In Antwerpen is het de afgelopen weken anders weer danig prijs! Steekpartijen in het Stadspark, de Rotterdamstraat, de Lange Beeldekensstraat. Slachtoffers vermenigvuldigen zich aanzienlijk sneller dan konijnen in de fleur van hun leven ooit voor mogelijk hielden. Deze week nog: vechtpartij tussen één jood en een handvol minderjarigen die “Free Palestine” scandeerden.
Het blijft dan uitkijken naar wat het topblad Knack daar weer allemaal over zal te melden hebben. Het spectrum aan reacties echter zal naar alle waarschijnlijkheid akelig smal blijven: van helemaal niks tot … “we zullen ermee moeten leren leven.”
O wacht U even, beste lezer van ’tScheldt, nu we het toch over Knack hebben: “onze Swaffelaar” gaat naar de nachtwinkel, even een bestelling doorgeven. “Trui, brengt voor mij eens een fles exquise Grappa mee. Betaal de fles maar van de sponsering van het Vlaams belang.” Ziezo! “O Trui! En doet er nog ne grote Mohammedaanse pitta kebab bij, op rekening van Opus Dei!”
En dan ontsnapt in de Limburg onze eigen Rambo! Drijft elke “staatsjournalist” (zijn er nog anderen?) tot multiple orgasmes als ze het woord “extreemrechts” mogen laten vallen. Overigens, vanaf wanneer ben je extreemrechts? Hoe rechts moet je zijn om “extreem” te zijn? En geldt dat ook voor de linksdraaiers? Heel de dag door, niks anders dan de “extreemrechtse” militair, met naam en toenaam, met uitweidingen over zijn huwelijkse staat, zijn carrière, zijn vrienden, zijn hobby’s, de maat van zijn onderbroek, de lengte van z’n … nee stop! Plots heet de potentiële geweldenaar niet meer “verward”, die beproefde en ultieme verschoningsgrond voor veel gruwelijkere moslimdaden.
En wat zijn dan die daden? Doden zijn er niet gevallen. Gewonden ook niet! Verminkten tellen we al evenmin. En verontrust? Dat is heel subjectief! Hij zit in een bos, loopt dus niet zomaar rond in onze steden of op onze vliegvelden. Wij voelen ons niet eens echt geviseerd, moeten geen arrogante blikken trotseren, of het bekende “è, wadist, édde chaei problme?”
Maar onmiddellijk wordt in de kamer van leer getrokken. De kleine Croo, met de voornaam van een Grote, roept in het halfrond: “In onze maatschappij is er geen plaats voor “heetspeesj” (vertaling: haatspraak). Vreemd, want onze Rambo heeft nog niks gezegd. Meer nog, ze weten niet eens waar hij zit! Goede camouflage dus: ons leger verkeert in topvorm! Meteen wordt het Nederlands, Duits en Luxemburgs leger ingeschakeld. 400 man tegen 1, en die ene blijft onvindbaar.
En ook kamerlid Steven Matheï (CD&V) deed zijn best om grote woorden in de mond te nemen: “Er zijn nog geen doden gevallen omdat hij nog niet geschoten heeft …”. Altijd geweten dat je voor zuivere logica bij de tjeven moet zijn. Maar omdat hij zelf de belachelijkheid van zijn tussenkomst tussen de lippen proeft, voegt hij er nog aan toe: “… niet omdat we erin geslaagd zijn hem tegen te houden.” Werd Zaventem en Maalbeek dan vermeden? Hier past het dan weer klaarblijkelijk niet om verantwoordelijk te nemen. Nee, beste lezer, onze gedachten gaan op de meest volstrekte wijze uit naar de 32 dodelijke slachtoffers en de 340 zwaar en lichter gewonden van de jihadistische bomaanslag op 22 maart 2016 te Zaventem en Maalbeek.
Zoveel parlementaire “Rambo-speesj” verdienen ze niet.
**
Foto bovenaan artikel: eerste deel slachtoffers Zaventem en Maalbeek, maart 2016
***
