Heeft u het gehoord, beste lezer? Ze hebben hem moeten tegenhouden: Karel Verhoeven, onze gewaardeerde collega en eindbaas bij De Standaard. Razend was hij vrijdagmorgen, toen hij hoorde dat er geen nieuws was over Sihame El Kaouakibi. Enter Joske Vermeulen!

Oh la la! Het kot was vrijdagmorgen te klein toen hoofdredacteur Karel Verhoeven tijdens de redactievergadering moest vernemen dat er in de weekendkrant geen stuk zou verschijnen over de in Antwerpen, Brussel en Limburg beroemde danslerares Sihame El Kaouakibi. “Hoezo, geen nieuws?”, brulde Verhoeven. Hij keek zijn veel te dure, fors overbetaalde reporters recht en diep in de ogen. “Niemand? Niks? Hoe kan dat?”

Doodse stilte. Iedereen sloeg de ogen neer, behalve één van de vele seniors writers in overtal. Die stak zijn hand op. “Tja, mijnheer Verhoeven, sinds drie weken schrijven onze collega’s van ‘tScheldt niks meer over haar. We zijn drooggelegd. Die sympathieke meisjes en jongens van ‘tScheldt hebben ons goed liggen.”

“Dat zal hier niet waar zijn! Wij zijn een kwaliteitskrant!”, schreeuwde Verhoeven. “Hou mij tegen of ik teken vandaag nog een ontslagbrief voor jullie allemaal. Tegen 4 uur wil ik een stuk van twee pagina’s over haar op mijn bureau. Ingerukt.”

De stemming op de redactie aan de Kantersteen was bedrukt. “Wat nu gedaan?”, vroeg een bejaarde sterjournaliste zich hardop af. Iedereen zuchtte diep. “We zijn verloren”, prevelde een andere collega, een uitgetreden jezuïet. “We kunnen enkel nog bidden nu. Onze vader, die in de …”

“Zwijgt, gij mislukt paterke! Ik heb een idee”, zei een andere, met talrijke persprijzen gelauwerde topreporter. “Kijk haar daar.” Hij wees naar Joske Vermeulen, de pronte, bijna afgestudeerde Bachelor in de Journalistiek aan Howest – de Hogeschool West-Vlaanderen – die sinds een paar dagen stage mocht lopen op de meest befaamde krantenredactie van het ganse land. Joske kwam aangelopen met een grote plateau dampende, maar volstrekt ondrinkbare redactiekoffie. “Ik ga die keppe de opdracht geven.”

De rest, beste lezer, is geschiedenis. Joske is één van de beste studentes bij Howest. Bovendien is ze de enige studente die de naam van haar hogeschool correct kan uitspreken. Ze is een West-Vlaamse plantrekster pur sang. Wanneer ze een opdracht krijgt om een stuk te schrijven, schrijft ze een stuk. Klaar! Daar kunnen de journalisten bij De Standaard nog een voorbeeld aan nemen.

Joske is slim. Ze wist dat een collega-studente van haar momenteel stage loopt bij de VRT. Ze nam haar iPhone en belde meteen. “Zeg, Gudrun, is er daar op jullie redactie iemand bezig met een stuk over Sjaim Al Kabakiwie?” Gudrun barstte in lachen uit. “Wie? Wat zeg jij nu? Weet jij niet hoe je de naam van mevrouw Sihame El Kaouakibi moet uitspreken? Oké, toegegeven, dat heeft mij ook drie sessies gekost bij taaladviseur Ruud Hendrickx. De eerste twee keren op zijn bureau op de Reyerslaan – dat hij deelt met ombudsman Tim Pauwels – lukte het niet. Ik was de hele tijd afgeleid door die Pauwels: keek hij nu in mijn decolleté of niet? Dat weet je dus niet met hem. Gelukkig zag Ruud dat het zo nooit zou lukken en mocht ik gisterenavond bij hem thuis komen om mijn uitspraak te oefenen. Ik mocht op zijn schoot zitten en nu kan ik Sihame El Kaouakibi wel vijftig keer achter elkaar foutloos zeggen.”

“Dat wil ik ook kunnen, Gudrun”, zei Joske. “Kan je mij eens doorverbinden met die Ruud Hendrickx?” Een uurtje later was Joske klaar met haar stuk. Er klonk onderdrukt gejuich – niemand wilde Karel Verhoeven voor 4 uur wakker maken – bij de overbevolkte reportageploeg op de redactie. “We moeten nog afspreken wie zijn naam onder het stuk van Joske mag zetten”, zei een slimmerik. “Wacht, het is dit keer de beurt aan….”

Vandaag, beste lezer, zijn wij een heel klein beetje jaloers op De Standaard. We realiseren ons dat wij u deze keiharde informatie over Sihame El Kaouakibi al die tijd hebben achtergehouden. Met het schaamrood op onze gezonde kaken wentelen wij ons nederig in het stof, strooien we asse op onze hoofden en doen daarom deze warme oproep: koopt (alléén vandaag!) De Standaard!

Mia Ruys & Manu Doornaert

**

***