In de beginjaren 2000 werkte de grootste pornograaf van Vlaanderen voor Knack. Zijn naam was Koen Meulenaere. Hij schreef elke week een bladzijde vol over favoriete standjes en smeulende bedgeheimen van Vlaamse politici onder de verwarrende titel “Kwaad Bloed“, waarbij Kwaad een verbastering was voor ‘Heet’. Meulenaeres favoriete muze op papier was de onovertroffen Mia De Schamphelaere, een door Leo Tindemans gelanceerde katholieke trezebees wiens rondingen Meulenaere zodanig bekoorden dat zijn pen er voortdurend van overliep.

De tientallen columns die Meulenaere wijdde aan Mia De Schamphelaere waren een oervorm van sexting nog voor de smartphone goed en wel was uitgevonden. Toen Playboy de van zaad doordrongen columns van Meulenaere wilde uitbrengen in boekvorm ter gelegenheid van de opening van het moderne megabordeel Villa Tinto in Antwerpen, kwam het tot een hoogoplopende ruzie met de Knack hoofdredactie. Meulenaere die het boek al in stapels zag liggen op de met plastic overtrokken nachtkastjes van de 51 bordelen in Villa Tinto kon het niet verkroppen dat zijn bazen niet mee wilden stappen in het uitgeefavontuur van Playboy. Sterker nog, Meulenaere had Playboy beloofd dat hij beschikte over gelekte naaktfoto’s van Mia De Schamphelaere waarvan hij de meest tot de verbeelding sprekende foto op de cover van zijn boek had willen plaatsen. Het gaat om de ondertussen beroemd geworden foto van Mia De Schamphelaere vanuit POV standpunt waarbij zij zover vooroverbuigt dat door de tunnel van haar bij elkaar gehouden borsten een plukje schaamhaar zichtbaar wordt. Uit onvrede met de weigerachtige houding van zijn Knack bazen verliet Meulenaere Knack met slaande deuren, om om de hoek te beginnen bij De Tijd onder de schuilnaam Kaaiman.

Terwijl Koen Meulenaere bij De Tijd opnieuw zijn draai zocht maakte Mia De Schamphelaere schaamteloos misbruik van het erotisch cachet dat Meulenaere ongewild op haar 4B’s had gedrukt. Mia’s buik, billen, benen en borsten waren binnen de CD&V beroemder dan de gepiercte schaamlippen van Ilona Staller alias La Cicciolina in het Italiaanse Parlement. Niet alleen Meulenaere zette Mia op de kaart. Ook buurman Leo Tindemans hielp daarbij, niet in het minst omdat de broer van Mia trouwde met Pia Tindemans, de dochter van Leo Tindemans. Het was Tindemans die Mia 8 jaar lang als gecoöpteerd senator aan een zitje in de senaat hielp omdat ze op zichzelf niet genoeg stemmen haalde tijdens de verkiezingen.

Dankzij de annalen van Koen Meulenaere weten we dat Mia De Schamphelaere op het eerste gezicht een katholieke kwezel van het allerhoogste allooi was, maar dat er onder haar dure merkkledij een stomende vulkaan roerde die erom smeekte te mogen erupteren. Vraag was welke Haroun Tazieff haar magmatische gesteenten mocht komen collecteren. Kandidaten bleken Walter Pauli van De Morgen, Koen-hemzelf-Meulenaere van Knack en Walter Clippeleyr van Het Volk.

Althans dat is wat de CIA van Koen Meulenaere hem leerde. Maar zoals zo vaak hebben journalisten van de Regimepers het meer mis dan juist, vooral als het om vrouwelijke politici gaat die zich een weg slijmen naar de allerhoogste cenakels van de macht.

Meulenaere wist dus niet dat De Schamphelaere er alles voor over had om haar vulkaan te laten afkoelen door iemand uit het katholieke onderwijs, met name een directeur van het Onze-Lieve-Vrouwlyceum Genk die op de snede van de 20ste en 21ste eeuw meer in de gazet dan in zijn school stond. We spreken hier over Hugo Vanheeswijck. Kwatongen en andere vrienden van Mia zeggen nog altijd dat als Vanheeswijck nog maar met de vingers knipte Mia een staand orgasme kreeg, zelfs als ze neer zat. En dan waren de twee nog niet eens een koppel of door middel van lichaamsonderdelen met elkaar verbonden geweest. Nee, Mia zag in Hugo de man die ze altijd gewild had en Hugo zag in Mia de vrouw die hem in het katholiek onderwijs naar de top ging helpen. De helletocht van deze twee om de koepel van het katholiek onderwijs, in de volksmond de Guimardstraat genoemd, naar hun hand te zetten leest als een kruising van 2 boeken, aan de ene kant het pornografische Mieke Maaike, aan de andere kant De Bende Van Nijvel maar dan zonder Delhaize-incidentjes.

Om de meest saillante details over het niet-echte-maar-toch, symbiotische machtsgeile katholieke koppel te bekomen sprak ‘tScheldt in de lommerte van het kerkhof in Olen met een oudere heer die lang aanwezig was in het leven van Mia De Schamphelaere tot hun relatie uit elkaar spatte op het huwelijk van Mia. Over dat huwelijk van Mia, uiteindelijk niet met haar droomprins Hugo Vanheeswijck maar met de notoire scheefpoeper Walter Clippeleyr uit Sint-Niklaas volgen later meer details in deze reeks.

Om de strijd tegen de Guimardstraat beter te begrijpen beginnen we bij Hugo Vanheeswijck op het moment dat hij directeur is van het Onze-Lieve-Vrouwlyceum Genk. Dat lyceum is van de Zusters van Liefde Jezus & Maria. Vanheeswijk ziet er op dat moment uit als een joviale overjaarse student. Hij is extreem katholiek. Mia De Schamphelaere opgetrokken uit wijwater en gebed was, in één woord, smoorverliefd op hem. In het katholieke milieu waar Vanheeswijck en De Schamphelaere als dartele veulens doorheen walsten was er weinig dat behaald werd op basis van merites. Nagenoeg alles werd bereikt via-via, ons-kent-ons, boter-bij-de-vis, you-scratch-my-back-and-I’ll-scratch-yours.

Zo was de overste van de lokale communiteit van de Zusters in Genk ene zuster Werner Boutsen. Zij was niet toevallig ook de nicht van de moeder van Hugo Vanheeswijck. Het zijn dit soort van tafelrandjes waardoor alles op katholieke borden bleef liggen en niet altijd de beste kandidaat voor een job werd gekozen, maar wel de best geconnecteerde.

De meer dan 1500 meisjes op de school, ook wel de ‘geruite koeien’ genoemd, naar hun uniform met Schotse rok, konden hun flamboyante directeur wel appreciëren. Net zoals enkele moeders van leerlingen. Zij eindigden niet alleen op de stoep voor de school om hun dochters af te zetten, maar ook in het bed van de directeur. Geruchten en genotskreten begonnen in en rond de school een eigen leven te leiden.

Vanheeswijck waande zich King Kong, Superman en Casanova tegelijkertijd. Zijn directeurschap was wat hem betrof slechts een stapsteen naar veel meer. De échte macht in het Katholiek Onderwijs zat in de Guimardstraat. En de Guimardstraat was een koepel waaronder verschillende katholieke instellingen en congregaties huisden, zoals de Zusters van Liefde en de Broeders van Liefde. De overheid financierde de Guimardstraat via het aantal leerlingen in de bij haar aangesloten scholen.

In het hoofd van Vanheeswijck rijpte een duivels plan gebaseerd op één grote frustratie en één grote ambitie. De frustratie bestond er bij Vanheeswijck in dat de Guimardstraat volgens hem een club van softe links georiënteerde katholieken was geworden die hun rug hadden gekeerd naar Rome. De ambitie van Vanheeswijck bestond erin begerig te kijken naar de toppositie van de Guimardstraat want daar huisde het summum van macht in het katholiek onderwijs.

Indien Vanheeswijck de Zusters en Broeders van Liefde kon doen afscheuren van de Guimardstraat dan zouden er voor de Guimardstraat nog slechts financiële kruimels overblijven want de Zusters en Broeders hadden zoveel scholen dat ze de grootste moneymaker van de Guimardstraat waren. Ter verduidelijking, bij de Broeders der Liefde werken in het onderwijs en de ziekenzorg meer dan 13.000 mensen! De Broeders beheren zo’n 50 scholen, 13 psychiatrische ziekenhuizen en 15 orthopedagogische centra. De Zusters doen niet slechter met hun meer dan 69 onderwijs-, zorg- en welzijnsinstellingen van België tot in India.

Indien Vanheeswijck de Zusters van Liefde en de Broeders van Liefde kon doen samenwerken konden zij een nieuwe Guimardstraat vormen met een veel rechtser en conservatiever onderwijs in Vlaanderen. En die nieuwe Guimardstraat had een nieuwe baas nodig, hemzelf, Hugo Vanheeswijck, uiteraard.

In zijn verschroeiende ambitie om de Zusters en Broeders van Liefde los te weken uit de Guimardstraat, deed Vanheeswijck beroep op kwezel De Schamphelaere die via pendeldiplomatie en karmijnrood gestipte lippen Broeders en Zusters tot afsplitsing probeerde te bewegen.

Maar De Schamphelaere en Vanheeswijck hadden niet op voorhand alle risico’s nauwkeurig in kaart gebracht. Zo bereikten steeds meer extra-maritale genotskreten uit de slaapkamers van getrouwde moeders de oren van de Zusters. Niet alleen genotskreten dreven als engelengezang het lyceum voorbij tot in het klooster van de Zusters. Ook steeds meer kinky geruchten deden de ronde over de joviale Vanheeswijck. Zo zou hij met verschillende moeders tegelijk de sponde delen, had hij een relatie met een moeder én haar dochter en zou hij in een prikkelende trio-relatie zitten met een vader én een moeder van een leerling. Of de geruchten op waarheid berustten kunnen wij niet zeggen, wat wel vaststond was dat de geruchten er waren en de ronde deden in en op de school. Naast vleselijke gebreken merkten de Zusters ook dat er heel wat schortte met de financiën van de school.

Dat alles gecombineerd met vreemde signalen dat Vanheeswijck samen met Mia De Schamphelaere met de Zusters en Broeders een nieuwe Guimardstraat zou willen maken, deed enkele Zusters in het haar onder hun kapjes krabben.

Een aantal Zusters van Liefde bestudeerde de zaak en kwam tot conclusie dat het beter zou zijn om afscheid te nemen van hun directeur. Maar zoals gezegd zat Vanheeswijck niet zomaar op zijn stoel. Krachten en tegenkrachten binnen de congregatie ontstonden rond zijn figuur. Zo was de Voorzitter van de Inrichtende Macht van zijn school een gekend hoogleraar in Leuven. Deze man kon niet anders dan de hand boven het hoofd van Vanheeswijck houden want hij had een buitenechtelijke relatie met Lut Vanheeswijck, inderdaad, zus van… Ook Zuster Boutsen, de nicht van de moeder van Vanheeswijck, verzette zich tegen de verwijdering van Vanheeswijck. Aan de andere kant was er de befaamde Zuster Monica Van Kerrebroeck, in die tijd directrice van de Sint-Bavohumaniora in Gent, die haar collega’s van het Onze-Lieve-Vrouwlyceum met raad en daad bijstond in hun strijd tegen de vermaledijde Vanheeswijck.

Het al dan niet ontslag van Vanheeswijck belandde via hem goed gezinde krachten in de pers die het voor Vanheeswijck opnamen. De Zusters schakelden een versnelling hoger toen meer en meer details over de handel en wandel van Vanheeswijck uitlekten. Gewrongen in het keurslijf van regeltjes rond vaste benoemingen in het onderwijs en het casino-systeem dat Belgische justitie heet, zagen de Zusters zich verplicht diep in de portefeuille te tasten. Vele processen en een klein miljoen euro later stond Vanheeswijck definitief op straat.

Zijn plan om de Guimardstraat op te breken was niet gelukt, maar hij hield er wel een goed contact aan over met de Broeders van Liefde, meer bepaald met de huidige generale overste van de pauselijke congregatie van de Broeders van Liefde, de beroemde en beruchte René P.E. Stockman f.c. Zowel Stockman als Vanheeswijck drinken hun katholieke koffie extreem-zwart en behoren tot de conservatieve vleugel van de Kerk. Stockman is de man die onlangs vanuit zijn kantoor in Rome zijn eigen Broeders van Liefde in België voor schut zette door hen het recht te ontzeggen hun psychiatrische centra ‘katholiek’ te noemen. Het was het morbide eindspel tussen conservatieve en meer moderne krachten binnen de Kerk nadat de Belgische Broeders van Liefde aangaven open te staan om euthanasie te faciliteren in hun psychiatrische centra.

Stockman hielp Vanheeswijck aan een nieuwe job en een rol in het onderwijs bij de Vlaamse overheid.

Mia De Schamphelaere moest noodgedwongen afstand nemen van haar grote liefde toen hij zich onmogelijk maakte in haar katholieke vriendenkring, in de pers, en door zijn capriolen in de bedden van vrouwen die niet Mia heetten.

Ondanks haar nefaste rol in het pogen te destabiliseren van de Guimardstraat kon Mia het zo aan boord leggen bij de nieuwe bisschop Bonny in Antwerpen dat ze vergiffenis kreeg voor haar muiterij. We willen niet weten wat Mia allemaal in de kazuifel van Johan Bonny heeft moeten steken om zo gerehabiliteerd te worden. Mia kreeg van Bonny in ruil voor een waslijst aan kleine en grote penitenties een hele reeks functies aangeboden in raden van bestuur van…. het katholiek onderwijs.

Omdat macht altijd in het kwadraat komt als het er éénmaal is, werd Mia De Schamphelaere niet alleen opgepikt in het door Bonny bestuurde onderwijs, maar ook door gelijkgezinde vrienden in de Nationale Bank. Om zoiets als de Nationale Bank te besturen heb je in België dus absoluut niet de minste bancaire kennis nodig. Je moet alleen de juiste witte man op de juiste witte plek kennen om op het juiste moment choco aan de witte baard te smeren. Mia werd benoemd tot censor van de Nationale Bank in 2013 en vervolgens gepromoveerd tot regent in 2020. Volgens ingewijden weet Mia nog steeds niet wat het verschil is tussen debet en credit, maar een flauwerik die daar over valt.

Voouitziend als we zijn gaan we ervan uit dat Mia De Schamphelaere ooit nog CEO van de spoorwegen wordt want ze is een specialiste in het achter elkaar leggen van mannen als bilzen om er een spoorlijn overheen te draperen die leidt naar de top van de macht in Vlaanderen.

**

ILLUSTRATIES

*

*

*

*

*

Illustratie bovenaan artikel: Mia De Schamphelaere

***