Wanneer weerklinkt er nog eens de stem van het gezond verstand aangaande de praktijktoetsen bij vermeende racistische verhuurders

**

Waarover gaat het in wezen? Mensen van vreemde origine krijgen minder kans op de verhuringsmarkt. Dat is ongetwijfeld een feit. Uiteraard is het bijzonder pijnlijk als je ergens de toegang wordt geweigerd omdat je er anders uitziet maar van binnen toch hetzelfde denkt. Waarom dan die uitsluiting? Zal wel platen kortzichtig racisme zijn, menen de beroepsmatig georganiseerde antiracisten.

De werkelijkheid is echter verweven met hoogst onaangename ontsporingen van de multiculturele samenleving. Wie voor de tweede of derde keer op rij moet vaststellen dat zijn verhuurde pand de dieperik is ingegaan met meegenomen deurklinken, uitgebroken vloertegels, badkamerschimmel, een verstopt toilet en een algemene uitgeleefdheid ziet zijn aanvankelijke tolerantie plots een eind weg gutsen. En dan zwijgen we nog over de geluidsoverlast (roepen, tieren, echtelijk geweld, busladingen bezoek en ondergravende junglemuziek), ongeruste buren, opgeroepen politie, vuile gangen, met pampers gevulde winkelkarretjes en liften die gedegradeerd zijn tot een mesthoop.

Kun je dat met autochtone huurders ook meemaken? Dat zal wel zijn. U kent de reality-tv-coryfeeën wel. Ook achterstallige huur komt in alle lagen van de bevolking voor. En afgeborstelde types kunnen de walgelijkste sappen en stappen achterlaten in je net gerenoveerde eigendom. In hoeverre is trouwens vandaag je eigendom nog echt in jouw bezit en beheer? Allerlei overheidsinstanties doen alsof de boel van hen is. Jij zorgt voor de aankoop, de voorzieningen en de kadastrale belasting. Dit mag geen vrijgeleide betekenen voor huisjesmelkers die per matras verhuren. Of voor eigenaars die buitensporige huurprijzen vragen voor hun zelfverklaarde paradijsjes.

Wat te doen bij reële slechte ervaringen met allochtone huurders? Hoeveel kansen moet je als verhuurder bieden? Hoe vaak moet je de andere wang toekeren vooraleer je heilig bent in de ogen van de politiek correcte bureaucratie?

Persoonlijk kennen wij diverse Turken die 5 à 6 huizen bezitten. Daar is op zich niets mis mee en als zij die panden enkel aan Turken wensen te verhuren hebben wij daar geen probleem mee. Zij zullen ook wellicht niet geconfronteerd worden met praktijktoetsen. Sommige van die allochtone huisbazen verhuren aan wie dan ook en malen niet om de staat van het pand zolang de huur wordt afgerekend, maar de meesten zijn evenzeer gesteld op het kwaliteitsbehoud van hun eigendom. Zij zorgen er dan ook voor dat een malafide huurder ofwel het gelag betaalt ofwel abrupt op de stoep belandt. Vaak gaan ze selectief op zoek naar klassieke Vlamingen die vermoedelijk het zaakje niet gaan verbouwen.

Het probleem is er dus een van onrechtvaardigheid: autochtone Vlamingen voelen zich buitenmatig gecontroleerd, beboet en gestigmatiseerd. De van overheidswege gecultiveerde zelfhaat beschouwt elke blanke verhuurder als een vijand van de gekleurde huurder. Om een en ander wat bij te kruiden worden geaardheid en fysieke validiteit als alibi gebruikt voor de pesterige praktijktoetsen. In politiek correcte kringen jongleert met graag met statistieken. Is het dan zo verbazingwekkend dat zij die in overlaststatistieken oververtegenwoordigd zijn kans lopen voor een gesloten deur komen te staan?

***