In de bloeiperiode van de Nederlandse opiniebladen gedijden de Haagse Post en De Tijd net zoals De Groene Amsterdammer, Vrij Nederland en Elsevier. Toen het moeilijker werd smolten ‘de HP’ en De Tijd in 1990 samen tot HP/De Tijd. De laatste jaren werd het weekblad een maandblad (net als Vrij Nederland). In het dubbeldikke eindejaarnummer stonden weeral de nodige relevante artikelen.
Ex-communiste: links heeft weinig binding met de onderkant van de samenleving
GroenLinks ontstond in 1990 uit de samenwerking tussen de 4 partijen die links van de Partij van de Arbeid (de sociaaldemocratische PVDA, niet te verwarren met de communistische PVDA in Vlaanderen) stonden. De Pacifistisch Socialistische Partij (PSP), de Politieke Partij Radikalen (PPR) en de progressief-christelijke Evangelische Volkspartij (EVP) waren typische jaren70-vernieuwers die enkele zetels bezetten in het versnipperde Nederlandse politieke landschap van toen. Hun thema’s waren een mengeling van feminisme, homorechten, pacifisme, milieuactivisme en christelijk-sociaal gevoel op een bedje van hippie-idealistisch verzet. De Communistische Partij Nederland (CPN) was serieuzer, beter georganiseerd, cultiveerde een bredere debatcultuur en ze was ook geëvolueerd – zoals andere Europese communistische partijen – naar een arbeidersbeweging die minder strak in de leer was dan in de Sovjetgetrouwe jaren onder de quasi-eeuwige leiding van Paul De Groot en zijn gestaalde kaders. Partijleider Marcus Bakker koppelde menselijkheid aan realisme zonder echter de ‘rode draad’ uit het oog te verliezen. Om te overleven bleek een linkse fusie onvermijdelijk. Advocate Ina Brouwer (70) was een van de CPN-boegbeelden en werd in 1994 de vrouwelijke lijsttrekker voor GroenLinks. Met haar verscheen een interview in deze editie van HP/De Tijd.
Wat de klimaatproblematiek betreft pleit Brouwers voor een wetenschappelijk-technologisch optimisme. Doemdenken lokt geen jongeren. Die zijn doof aan het worden voor een pessimisme waar ze eenvoudigweg neerslachtig van worden. Een ander punt dat links bespreekbaar zou moeten maken is dat er tussen verschillende culturen een onbereikbaarheid bestaat. Kijk maar naar de houdingen tegenover corona, stelt Brouwers. GroenLinks is eigenlijk een heel gewone partij geworden, vertelt ze, wel met de uitstraling van’ wij zijn de beste’, maar er ontstaat behoefte aan iets nieuws. Het huidig links bestaat voornamelijk uit beter gesitueerden uit de middenklasse die van oudsher weinig persoonlijke binding hebben met de onderkant die hen te ruw is. Tegelijkertijd wil links die onderkant beschermen. Dit leidt tot een afstandelijk-moralistische houding waarbij reële pijnpunten worden toegedekt, aldus Ina Brouwers. We zouden het niet anders kunnen samenvatten.
De gevaarlijke uitwassen van de cancelculture
Een ander artikel belicht de vermaledijde cancelculture die tot een karikatuur is verworden. Een gevaarlijke, echter. Zogenaamd kwetsbare groepen snoeren sprekers waarmee ze het oneens zijn de mond. In boekhandels, op podia, aan universiteiten, overal duikt de zelfverklaarde gedachtenpolitie op om foute meningen uit te doven. De talloze voorbeelden beletten niet dat de meeste medialui het allemaal nogal overroepen vinden, alsof de tot zwijgen gebrachte sprekers het zich inbeeldden of zelf gezocht hadden. De kern van de zaak is de onvrije meningsuiting met alle censuur en zelfcensuur tot gevolg. HP/De Tijd vermeldt afgezegde optredens van een zangeres die op haar blog de lockdown bekritiseerde. Grote bedrijven die hun reclamebudget intrekken voor zenders die foute denkers of presentatoren aan het woord laten. De willekeurige en blinde censuur door de zoekmachines van de High Tech-firma’s is genoegzaam bekend. De kerstsingle ‘Fairytale of New York’ van The Pogues uit 1987 werd recent gecensureerd (afgevoerd of ‘bewerkt’) omdat het woord ‘faggot’ (scheldwoord voor homo) erin voorkomt. Zwarte acteurs die niet zwart genoeg blijken te zijn om een zwart personage te vertolken, jawel, Hollywood springt al enige tijd mee op de kar. Acteurs die op het publiek schavot worden gesleurd na onbewezen beschuldigingen worden uit films geschrapt en hunrol wordt simpelweg overgedaan door een ander. Agatha Christie’s ‘Tien kleine negertjes’ kreeg een alternatieve titel. Aanstootgevende schilderijen belanden in de museumkelder. Over geslachtelijke twijfelaars geen moppen meer. Rechtsfilosoof Jonathan Turley verwoordde het zo: ‘In mijn 30 jaar als lesgever heb ik nooit zoveel angst en intimidatie op de campus meegemaakt. Para-militair links doen sprekers bannen. Het recht op vreedzaam nadenken komt in het gedrang’.
Mondmaskers kunnen uw gezondheid schaden
Immunologe dr. Ir. Carla Peeters licht toe dat het debat over de mondkapjesplicht eigenlijk geen echt debat meer is. Gerandomiseerde (willekeurig gekozen proefpersonen) en dubbel gecontroleerde experimenten toonden aan dat mondmaskers geen ware bescherming bieden en zelfs schade kunnen toebrengen aan de drager. De WHO beaamde deze studies tot ze plots overstag ging en minder hoogstaande studies naar voren schoof om een maskerplicht te promoten. Het artikel somt 13 aantoonbare negatieve bijverschijnselen van het mondmasker op, van ademhalingsproblemen tot tandbederf. Onze collega Gerard Van Clapdorp slaat ons al dagen met die argumenten om de oren. Het is duidelijk dat deze gekende immunologe met deze gegevens de verplichting in vraag stelt.
U bent van ons gewend dat we de reguliere pers regelmatig de oren wassen als ze het uithangen maar dat we een blad of medium even graag bejubelen als het kwaliteiten bezit als HP/De Tijd.
***
