Er is al zoveel over Donald J.Trump geschreven dat we het hier kort kunnen houden door gewoon naar een tweetal documentaires te verwijzen.

**

In “The Trump Dynasty” wordt duidelijk hoe de onverbiddelijke vader Fred Trump steeds zijn doel bereikte en dat van zijn zoons ook verwachtte. Broer ‘mislukte’, raakte aan de drank, werd gedegradeerd tot een soort conciërge en stierf op zijn 43ste. Het is zijn dochter Mary die recent een vernietigend boek uitbracht over de familie. Fred Trump verwierf zo’n 27.000 huurwoningen en Donald zou als vastgoedmakelaar in diens voetsporen treden. Fred noemde zijn favoriete zoon steevast ‘killer’ en daaraan wil Donald nog steeds voldoen.

Het was trouwens zijn eerste echtgenote Ivana die hem in haar gebrekkig Engels ‘The’ Donald noemde. Als zakelijk brein hielp ze hem flink op weg. Zijn grote doorbraak kwam met de Trump Tower. Het oorspronkelijke art deco-gebouw van 10 verdiepingen werd gesloopt en de 68 verdiepingen tellende bezienswaardigheid werd een feit. Dat hij daarvoor illegale werklui in dienst had, het op een akkoordje gooide met de door de maffia geïnfiltreerde vakbonden en het museum beloog over de art deco-garnituur die hij beloofd had te sparen, hoorde er allemaal bij. The Donald is een doener, of je dat nu leuk vindt of niet.

Psychologen omschrijven Trump als een narcist die het nog steeds goed wil doen in de ogen van zijn overleden papa. Waarschijnlijk heel juist, maar desalniettemin verschafte hem dit de brandstof om de ultieme aandacht te verkrijgen via de media. Van in den beginne wist hij waar de camera stond, wist hij dat er geen slechte publiciteit bestaat en dat de merknaam Trump essentieel was. Schulden en bluffen bij banken? Liegen tegen investeerders? Zichzelf uitvergroten? Aanschurken tegen the rich and famous? Verschijnen op de juiste plaats en het juiste moment? Geen probleem.

Zo ontwierp Trump zichzelf en de media smulden ervan. Dat hij president werd is logisch door 1) zijn killer-imago en 2) de deplorabele staat waarin Amerika zich bevond. Verwoestende globalisering, ongebreidelde immigratie, politieman in de wereld spelende, verroesting van de industrie en politieke correctheid van de zelfverklaarde elite. Een cocktail van ongenoegen die The Donald met veel genoegen het Witte Huis inschoot. Het kon Trump trouwens geen lor schelen wat eender welk protocol hem voorschreef. Strateeg Steve Bannon omschreef hem het best: ‘Hij verstoort het systeem’ (he disrupts the system).

In de tweede documentaire ‘The Trump Show’ worden zijn 4 jaar als president overlopen. Zijn beloofde infrastructuurwerken die velen jobs konden bezorgen kwamen er niet, maar de Democraten van Nancy Pelosi lagen telkens dwars bij de financiering. Net zoals bij ‘The Wall’ waarvoor hij maar mondjesmaat centen kreeg. Zijn akkoorden met Noord-Korea zijn onafgewerkt, maar hij deed met zijn ontmoeting met Kim iets wat enkel een zakenman doet. In Amerika vinden nogal wat kiezers dat een zakenman het hoe dan ook beter aanpakt dan een doorsnee politicus zoals Joe Biden (die al 47 jaar een beroepspoliticus is).

Net zoals hij dat deed in zijn televisieprogramma’s toont de documentaire hoe minutieus Trump aandacht besteedt aan zijn imago dat op het eerste gezicht ‘hard’ overkomt. In werkelijkheid is hij veel hartelijker. Hij heeft echter een extreem korte concentratieduur waardoor hij zich zelden in complexe dossiers verdiept. Het voordeel is dat hij zich niet in details verliest, het nadeel kennen we. Zijn boek ‘The art of the deal’ werd een absolute bestseller en eigenlijk volgt hij de daarin neergeschreven lessen zelf nog steeds.

Deals worden afgesloten en staan los van ideologie. Is hij een vrouwenhater? Integendeel. Is hij een racist? Zijn media- en zakenparcours bewijst van niet, maar dat hij Black Lives Matter een hoop tuig vindt is voor menig Amerikaan meer dan oké. Heeft hij de democratie en ‘de ziel van Amerika’ geschaad? Komaan, wake up! De Democraten hadden een fraai discours kunnen presenteren aan de kiezer ware het niet dat ze voor een melige fragiele kandidaat hebben gekozen om de elkaar hatende rangen te kunnen sluiten. Bovendien is er corona. Volgens CNN lijkt het wel alsof Trump hoogstpersoonlijk al die positief geteste Amerikanen heeft besmet.

Voor corona kon Trump sterke economische cijfers voorleggen (critici beweren dat enkel de beurs het goed deed). Hij liet de NAVO-leden meer en correcter bijdragen. Hij trok zich terug uit hopeloze oorlogsgebieden. Hij paste de belastingen aan (critici beweren ten voordele van de rijken). ‘Make America great again’ bleek een ideale slogan. En hij heeft een uitermate loyale achterban. Zijn optredens in arena’s blijven keer op keer een belevenis.

En al die imago-verpulverende boeken over het reilen en zeilen in het Witte Huis? En dat schofferen van de Fake News-journalisten? De Amerikanen die van Trump genieten zijn in grotere getale dat men in Europa denkt. The Donald is een fenomeen en daarom denken we dat hij op 3 november 2020 beter zal scoren dan de peilingen voorspellen. Of hij wint? Elk satirisch blad vindt sowieso meer humor terug in hem dan in de zelfvoldane gezapige Biden en zijn vrouwelijke roetpiet.

***