Wat een alleraardigste foto met Albert, Paola en Delphine. Ze hadden duidelijk ook allemaal dat spannende bastaardproces op tv zitten volgen. Misschien had de oude koning alles wel opgenomen op zijn oude videorecorder om een en ander nog eens af te spelen. Het was niet helemaal rimpelloos verlopen, zoals de rimpels van de oude koningin verrieden. Maar ach, ze belijden al een poos een geloof dat iets met vergeving heeft.

Vroegere chauffeurs vertellen ons dat de oude koningin niet van de makkelijkste was en al zeker niet tegenover de dode koningin Fabby. ‘Net operataferelen’, die ruzies tussen hen op de binnenkoer van het paleis, vertrouwen ze ons toe.

Prinses Delphine zei: ‘Ge woont hier schoon, echt waar’. ‘Merci’, hikte de oude koningin met moeite op. ‘Wat is mijn zoon toch een merde dat hij mij hiertoe dwingt’, peinsde de oude koning.

‘Nog iets meegemaakt de laatste tijd’, informeerde prinses Delphine. ‘Mijn benen zijn al langer samen dan de Rolling Stones’, grijnsde de oude koningin. ‘Dat had men mij niet gebrieft’, stamelde prinses D. ‘Wilt U mijn boot eens zien?’, bood de oude koning aan. ‘Hebt ge die dan in huis?’, flapte de prinses eruit. ‘Hahaha’, schuddebuikte de oude koning op de wijze zoals hij dat als actieve vorst vertolkte voor zijn onderdanen.

Intussen had de oude koningin de hele tijd haar sacoche krampachtig tegen haar lijf geprangd. ‘Met zo’n bastaard weet een mens maar nooit; straks is ze ermee weg’, dacht ze wellicht. Het kon ook zijn dat er onvoldoende ruimte was om die handtas ergens te placeren. Of verstopte ze er een vette pens mee? Niets menselijks is de oude koningin vreemd, behalve de opvoeding van haar kinderen die onmenselijk was. ‘Zouden ze hier een toilet in de directe nabijheid hebben’, schoot door de prinses haar hoofd.

‘Ik hou van de kunstjes van Jan Fabre’, gaf de oude koningin open en bloot toe. ‘Dat proces was in een mum voorbij, hè Sire’, had de koninklijke advocaat die middag nog gezegd. ‘Zeven magere jaren, ja’, bedacht de oude koning. ‘Mag ik nu naar huis?’, vroeg de fotograaf. ‘Amai, die heeft de titel van graaf’, schoot er door de prinses haar hoofd, ‘Ze smijten er ineens wel mee’. ‘Een Astridje?’, bood de oude koningin aan.

‘Is uw andere dochter hier ook?’, vroeg de prinses. ‘Ik heb maar één dochter’, gromde de oude koningin. ‘Is het waar dat de heer Boël rijker is dan mij?’, ging de oude koning verder. ‘Ik leer Nederlands via de reeks ‘Familie’ op VTM, schakelde de prinses over op iets anders. ‘Schoon Vlaams’, recenseerde de oude koning, ‘Maar die familie is niet zo normaal als de onze, hoor’. ‘Ik moet de ferryboot nog halen’, rondde Delphine af. ‘Fijn dat u ook een boot heeft’, concludeerde Albert. ‘Blij dat ik mijn sacoche nog heb’, zuchtte Paola opgelucht.

***