Kristof Calvo is veranderd. Zegt ie zelf. Kristof Calvo is de voorbije week geïnterviewd door De Morgen, klik HIER. Het doel is duidelijk: zich terug in de markt zetten na enkele maanden onzichtbaarheid. Er zijn heel wat woorden van deze Eigen-Groot-Gelijk-Kabouter die je toch eens opnieuw moet lezen. Waar zullen we starten?

“Ik hoop ooit een beetje de Kompany van mijn partij te zijn.”

“Ja”, zegt de gemiddelde Vlaamse voetbalsupporter dan, “die staat ook altijd te roepen hoe het moet. Langs de kant.” Maar dat is wat gemakkelijke humor, de lezer van ‘t Scheldt verwacht meer. We kijken even verder.

“De doorsnee-N-VA’er en -CD&V’er wordt er zot van, maar ik heb heimwee naar Verhofstadt. Dat is de laatste coole premier die dit land heeft gehad.”

Kristof, really? Ok, je was toen nog jong. Maar we dragen nog de gevolgen van zijn corrupt beleid. Ooit van sale-and-lease-backoperaties gehoord, Kristof? Nee, misschien eens DIT LEZEN, vooraleer je Verhofstadt ‘cool’ noemt.

Of neem eens contact op met Karel Anthonissen voor een heldere uitleg. In jouw partij moet er toch nog iemand zijn met zijn gsm-nummer. Het is misschien een minder ‘coole’ man, maar je kan er duidelijk wel iets van leren (dat weten wij hier al lang). Kristof, we zijn ook niet vergeten dat deze ‘coole premier’ in een tv-reportage uitriep dat hij de begrotingscijfers ging vervalsen. Hij werd toen 24/24 gevolgd door een cameraploeg. Bij die uitspraak duwde hij zijn politiek medewerker weg toen die opmerkte dat hij zo’n leugens niet wilde uitwerken. “Dan zal ik het zelf wel doen”, riep Verhofstadt. Misschien wel de pijnlijkste politieke scène ooit.

Kristof tatert in het artikel verder dat het een lieve lust is, en gebruikt het woord ‘cool’ nog één keer, over een mogelijke Vivaldi-coalitie. “Helaas is dat project stukgelopen. Daar zat echt een coole ploeg samen.” Je zal het als Groen-kiezer maar lezen: gekoppeld worden aan Verhofstadt. De partij werd gedecimeerd na de regering met deze ‘coole’ man.

Maar er lijkt ook goed nieuws te zijn. Calvo zegt: “Uiteraard ben ik veranderd.” Lees: milder geworden. Maar even verderop gaat Calvo toch weer met Kristof aan de haal. Op de opmerking dat in deze coronatijden weinig mensen van groene thema’s wakker liggen, zegt hij: “Mensen hun hoofd moet daar niet naar staan, dat van de politici wel.” Lees: wij weten beter dan ‘de mensen’ wat belangrijk is, wij zullen wel beslissen wat belangrijk is. Het verwaande vingertje is nog niet weg. Tot daar de uitspraak over ‘veranderd’.

Er was nog hoop bij de start van het artikel. Nogmaals: je zal maar Groen-politicus zijn en dit comeback-interview lezen. In sporttermen: je kan weer beginnen met bergop-boksen. Ook Covid-19 komt aan bod natuurlijk en de bijhorende vraag of hij voorstander is van de avondklok. “Ik heb mezelf erop betrapt dat ik niet extreem hard vraagtekens heb gezet toen ze werd afgekondigd. Mijn bedenkingen kwamen pas later. Dat is wél best akelig.” Dit ontluisterende antwoord moet je opnieuw lezen. Dus: pas na heel lang nadenken, als de publieke opinie kritisch is, zag hij een probleem. Dit is de man die enkele zinnen hoger zegt dat hij wel in de plaats van de mensen zal nadenken! Zou hij zelf beseffen hoe dit overkomt? Inderdaad ‘wél best akelig’ als hij aan de knoppen van het bestuur zou zitten. En hij is nog trots op zoveel politieke domheid.

Je vraagt je stilaan af: is er bij Groen niemand die deze man tegen zichzelf kan beschermen? Maar nog eentje om af te sluiten. Calvo karakteriseert zijn partij: “Zo zijn groenen: zachtaardig en zelfkritisch.” En toen borrelde er toch weer een beetje hoop op bij de lezer, want er kwam in het artikel ook de vraag of hij na 26 mei geen stap opzij had moeten doen. En ‘zelfkritisch’ als hij is, debiteert hij: “Corona heeft me verlost van elke twijfel: dit is geen periode om op te geven. Wel om op te staan.” Hahaha, tot daar dat sprankeltje hoop. ‘Doek valt’, zou hier in een theaterscript kunnen staan.

Dus, niet veranderd, niet mild, niet zelfkritisch. Kristof, wat zit je nog bij Groen te doen als je je eigen woorden serieus neemt? We sluiten af met een boodschap voor de lezers die de partij Groen een warm hart toedragen. Dat zal hier bij ‘tScheldt niet de grote meerderheid zijn, maar je weet maar nooit. Het is voor iedereen buiten de partij duidelijk: deze man is toxisch voor Groen, hoog tijd dat er iemand in de partij rechtstaat en dat op een zachtaardige en Kristof-kritische manier duidelijk maakt. Veel succes!

***