Zegt de Milletjas U nog iets? Dat schreeuwlelijk jekkertje dat de jeugd van de jaren ’80 er uit liet zien als een prêt-à-porter Michelinmannetje. Kent U overigens, nu we er toch over bezig zijn, de echte naam van het Michelinmannetje? Bibendum! Als in “Nunc est bibendum” (Horatius): je moest inderdaad al aardig gezopen hebben om de schoonheid ervan in te zien. Maar mode is mode, zeker als er een prijskaartje aanhangt! Parvenu-Vlaanderen kocht de hele Franse voorraad Milletjassen op en “old geezer” Jambers maakte er in maart 1986 een reportage over. Maanden aan een stuk was “de Millet” hét gespreksonderwerp bij uitstek voor lieden die toch niks anders te vertellen hadden.
Voor de confectie is die sfeer van de gouden jaren terug! Niet met Milletjassen – dat zou met de zomer voor de deur geen goede keuze geweest zijn: het moest luchtiger! – maar met mondmaskers! De Armani’s, Versace’s en Burburry’s van deze wereld weten wat te doen om de hype van de net aangebroken jaren ’20 niet te missen. Milletjassen waren op de keeper beschouwd niet warmer dan andere jassen, noch een gemakkelijkere dracht, maar iedereen moest er wel een hebben. Met mondmaskers is dat niet anders. Helpt van geen meter tegen dat kleine beestje dat zich minder en minder laten blikken en gemakkelijk is het zeker niet. Maar toch, iedereen zal zich zijn persoonlijke muilkorf aanschaffen, al moeten ze’r zelf een in elkaar flansen. Mode is en blijft immers mode. Alleen nog een leuke naam bedenken. Bibendum zal het in ieder geval niet worden, want drinken lukt met zo’n ding op je snater natuurlijk van geen meter!
Dan borrelt als vanzelf de vraag op waarom toch die mondmaskerhype en -rage zo aanslaat? Voor de politici is het antwoord duidelijk: immer graaiend achter nog een paar stemmen meer, lopen die in deze tijd van het jaar dagelijks de iftar-feestjes af. Daar zien ze niets anders! En nu zij toch al jaren het lege hoofd breken over hoe wij, Belgen, liefst zo snel en pijnloos mogelijk kunnen integreren in het electoraal voordelige moslimwereldje, kwam die “snavelboerka” als geroepen! Valt trouwens met die medicinale coronasluier nog een pak minder op dan met de geïnstitutionaliseerde criminele straffeloosheid van dat volkje.
Maar ook de reclamewereld ging vlug overstag. Dat Jean Marie Pfaff er zelf niet opgekomen was! Die kwam niet verder dan de kraag van zijn hemd. Met het mondmasker explodeert de publiciteitsruimte fenomenaal. En dat de drager geen verstaanbaar woord meer kan uitbrengen is een voordeel dat bij Jean Marie Pfaff een beetje onderschat werd!
Maar de hype zal pas echt aanslaan als ook de man, maar vooral de vrouw in de straat meewil. En dat zit er aan te komen. Zie je gelukkig nog steeds meer mensen zonder dat mét, dan heeft het er alle schijn van dat dit aanstonds gaat veranderen, al veronderstelt het wel een oneigenlijk gebruik van de “snuitsluier”. Overal zie je ze ondertussen hangen, behalve voor de mond. Zelfs Mevrouw Kroket heeft de voordelen van dit verhullend kledingaccessoir ontdekt. Last van een paar hardnekkige coronakilo’s of een aanstormende dubbele onderkin? Slechts één remedie! Geen kwab is nog veilig voor dit vet verhullende mombakkes! Nu maar hopen dat Maggie het niet te weten komt of de voorraad is weer op!
***
