Ondanks links pessimisme en rechts optimisme: Brits vaccin in de maak

Is het u ook al opgevallen dat links georiënteerden vaak angstiger en dus pessimistischer omgaan met de coronacrisis terwijl rechts denkenden menen dat het allemaal wel zal meervallen?

**

Zonder nodeloos te willen polariseren stellen we in onze persoonlijke leefwereld vol mensen van allerlei pluimage vast dat mensen die bang zijn hun gezondheid te schaden bij een mogelijke werkhervatting zich eerder als progressief omschrijven en dat mensen die op hete kolen zitten om de beschadigde economie te willen heropstarten dan weer tot het andere politieke spectrum behoren. Uiteraard is dit een totaal ongenuanceerde mening. Alsof gezondheid en economie niet even belangrijk zouden zijn. Op de onvermijdelijke uitzonderingen na opteert elkeen voor een veilige omgang en huivert die tegelijk voor een welvaart op drift. Los van het wegsijpelende genoegen bij politici dat de experts voor hen de kastanjes uit het vuur haalden én het groeiende ongenoegen over hun goddelijke alomtegenwoordigheid op het podium van de besluitvorming in dit land, voelen we met z’n allen aan dat ‘de’ bevolking weer vooruit wil. Om psychosociale redenen, om commerciële redenen, om existentiële redenen. Angst een slechte raadgever? Overleven primeert, maar tot elke kost?

Als individu overleven terwijl de soort wegkwijnt druist in tegen de natuur, orakelde de communistische dictator Jozef Stalin met zijn befaamde boutade: ‘Als één individu sterft is dat vreselijk; als 100 mensen sterven is dat statistiek’. Gelukkig gruwen we hier anno 2020 van. Dat neemt niet weg dat rechtse vrienden, die heus geen zelfmoordenaars zijn, toch meer geneigd zijn om de sprong vooruit te wagen en de te betreuren slachtoffers binnen het voortbestaan van het grotere geheel durven te plaatsen. Vreemd genoeg gaan nogal wat linkse kameraden voor de ultieme bescherming van het individu. Beide visies hebben hun verdienste. Theorie en praktijk zijn zelden zoete minnaars. Leve de globalisering tot we ineens de grenzen zien sluiten tegen vileine virussen, bijvoorbeeld. Zowel langs links als langs rechts zien we mensen die momenteel de crisis van hun generatie beleven en wier voeten het uithangt een realistisch perspectief van hogerhand te moeten ontberen.

En de oplossing is? Oxford-vaccinologie

Professor Sarah Gilbert van de Oxford Universiteit werkt met haar team aan een vaccin dat in de latere herfst op de markt kan komen. In bijzonder duidelijke termen: het covid19-virus is te verslaan. Van zodra de Chinese overheid het genoom van het virus wereldkundig maakte is het Oxford-labo begonnen met de zoektocht. Normaal doet men er 5 jaar over om een vaccin te ontwikkelen maar in Oxford heeft men het op 4 maand (!) klaargespeeld. Met inachtneming van de vereiste protocollen is men nu klaar om te testen op diverse proefgroepen uit de verscheidene leeftijdscategorieën. Men gaat de double blind-methode hanteren waarbij de ene testgroep een ander vaccin krijgt dan de andere. In plaats van de klassieke volgorde van vaststelling, ontleding, ontwikkeling, testprocedure, productie en distributie heeft men deze stadia vrijwel allemaal gelijktijdig doen plaatsvinden. Een vaccin zal waarschijnlijk iemand voor 1 à 2 jaar beschermen, wat meer dan genoeg is tot er een echt geneesmiddel wordt ontworpen. De Oxford-universiteit beoogt geen winst en wil zoveel mogelijk dit middel delen met de wereld. Een aan de universiteit gelieerd bedrijf zorgt daarvoor. Komt er een tweede golf? Wel, er komen er 5 à 6 maar dat hoeft geen probleem te zijn met de miljoenen vaccins die voorradig worden. Waarom vooral bij oudere mannen en bij bepaalde rassen? Het slijtende immuunsysteem bij de ene categorie en bepaalde genetische factoren bij de andere (met zeer lichte of zeer donkere pigmenten) spelen een rol. Aangezien de groepsimmuniteit te klein blijft (nog geen 5 procent) blijkt de vaccinatie van het hoogste belang. We komen er wel deze keer. En ja, we geven een generatie prijs die we al zo lang mogelijk probeerden dicht bij ons te houden maar we moeten ons wapenen voor een toekomst die ons hopelijk toekomt.

***

Foto: Oxford Universiteit

***