Het is niet de eerste keer dat PS-voorzitter Paul Magnette eerder gemaakte afspraken opblaast. Dat doet hij het liefst op een diefje en via de media.

**

Magnette en De Wever gingen met een handdruk uit elkaar: PS en N-VA zouden samen de schouders zetten onder een krachtige, breed gedragen ploeg die de corona-crisis te lijf gaat.

Nee dus. Te elfder ure keerde Magnette zijn zak en liet Bart De Wever verweesd, boos en ontgoocheld achter. Het wordt steeds duidelijker dat de grootste partij in Wallonië niks meer met de grootste partij in Vlaanderen te maken wil hebben. De vraag rijst: wordt het einde van België op die manier uitgesteld? Of haalt het onwillige zuiden van het land het einde van België juist dichterbij?

Armlastig zwarte land

Dat de Belgische draak niet langer werkt noch begeesterend vuur spuwt, is hier al eerder betoogd. Met de schimmige demarches van de voorbije dagen – in volle coronacrisis – heeft Paul Magnette glashelder in de feiten laten zien dat het zuiden des lands behalve in zichzelf in geen ene moer geïnteresseerd is. Een hoger of algemeen belang dienen, is voor Magnette en Co geen punt meer. Het gaat de PS domweg om het eindeloos verlengen van het Belgische status-quo dat het armlastige Wallonië ten goede komt. Zonder dat ‘le pays noir’ zelf uit de sloffen moet schieten. En de Vlamingen de torenhoge rekeningen voor het Waalse immobilisme gedwee blijven betalen. N-VA voorzitter Bart De Wever heeft overschot van gelijk wanneer hij beweert dat Vlaanderen een goed draaiende boîte is en Wallonië een buurtwinkeltje dat zich met moeite zelfbedruipend mag noemen. Alle objectieve cijfers wijzen in dezelfde richting. Qua export, tewerkstelling, uitvoer, ondernemingszin, scholing, meertaligheid: Vlaanderen doet het in alle opzichten opvallend beter. In een normaal land – maar dat is België nooit geweest – zou je durven verwachten dat het zuiden dankbaar en welgemeend respect ten aanzien van de gulle gever uit het noorden betoont. Niks van.

Grenzeloos misprijzen

Integendeel. Meer nog dan zijn voorgangers etaleert Magnette een grenzeloos misprijzen voor Vlaanderen, Vlaanderens grootste partij en alle Vlaamse kiezers, tot welke obediëntie ze mogen behoren. Bovendien, en dat is opnieuw glashelder gebleken, is Magnette geen man van zijn woord. Na lange gesprekken met Bart De Wever waren beide protagonisten in de krakende slotaria van de Belgische operette het eens geworden samen een krachtige ploeg op de been te brengen die de corona-crisis zo snel mogelijk onder controle krijgt. En, minstens zo belangrijk, terzelfder tijd een batterij economische herstelmaatregelen in stelling brengt die moet vermijden dat België qua welvaart, welzijn, tewerkstelling, staatsschuld en begroting terugkeert naar de bloedende, donkerrode dagen van het malgoverno van de jaren zeventig en de eerste helft van de jaren tachtig van de vorige eeuw. U kent hun namen: Spitaels, Moureaux, Cools, Mathot, Daerden en tal van andere oenologen die regeerden in Brussel, Mons, Charleroi en de vurige stede Luik, in die dagen niet onterecht Palermo aan de Maas genoemd.

Marxistische vakbond

Met zijn lepe grijns en sympathieke stoppelbaard annex vlotte coltrui blijft Magnette beweren dat hij zielsveel van België houdt. Dat er zoveel moois is dat noord en zuid met elkaar verbindt. Dat we met zijn allen erg gehecht blijven aan de doorgeroeste koekendoos die België heet. De waarheid is dat Magnette geen ene moer om België geeft. Behalve om het gulle miljardenmanna dat elk jaar opnieuw van noord naar zuid stroomt. Zonder enige transparantie, zonder afdwingbare resultaten, zonder vergezicht of zichtbare verbetering.

Magnette is niet dom. Hij is in het bezit van alle cijfers die Bart De Wever en andere Vlaamse spelers van buiten kennen. Het luchtledige gefoeter van Magnette tegen De Wever en de N-VA is niet meer dan een maskerade, een valse noot, een rookgordijn. De PS van Magnette voelt in de nek de hete adem van twee kapers op de kust. De machtige vakbond FGTB, geleid door voorzitter Robert Verteneuil. En de PTB, de communistische cohorte van de sympathieke Raoul Hedebouw. Het is geen geheim dat de socialistische vakbond FGTB geïnfiltreerd is door militanten, afdelingshoofden en centrales die de sociaaldemocratie en het overlegmodel de wacht hebben aangezegd. Het oud-linkse amalgaam dat blijft zweren bij het Communistisch Manifest (1848) en de Beginselverklaring van Quaregnon (1894) heeft het anno 2020 weer helemaal voor het zeggen. Het is die militante minderheid die Magnette uit puur machtsbehoud en berekening te vriend wil houden. Doet hij dat niet, dan dreigt het hoofdkwartier van de PS zijn intrek te moeten nemen in het achterafzaaltje van het Acht Uren Huis van La Louvière. En is het gedaan met vorstelijk lunchen in de periferie van de Brusselse Keizerslaan waar het hoofdkwartier van de PS is gevestigd.

Korea op zijn kop

Hoe lang de Vlaming deze schertsvertoning nog blijft pikken, weet niemand met zekerheid te zeggen. Dat de geesten rijpen, blijkt uit elke enquête. In Vlaanderen heeft het Vlaams Belang van Tom Van Grieken de wind in de zeilen. Wallonië gaat stap voor stap van rood naar bloedrood. Het kleine België zet het Koreaanse model op zijn kop. Een Vlaams en welvarend noorden. Een communistisch en economisch wegzinkend zuiden. Of: België splitst zich zelf. Geknipt uit een intelligente lezersbrief in Het Laatste Nieuws: indien België een bedrijf was, zou de afdeling Wallonië al lang gesloten zijn.

***