In een krantenwinkel op het Antwerpse Falconplein kreeg de uitbater de voorbije week ongewenst bezoek van een aantal bezopen en doorsnoven onverlaten die zijn zaak wilden plunderen. Het daar niet zomaar direct mee eens zijnde trachtte de moedige zelfstandige het crapuul te beletten een en ander als buit mee naar buiten te slepen.
De man werd prompt op het gezicht getimmerd (we waren getuige van zijn bont en blauwe gezicht) en verdedigde zich zo goed als hij kon met willekeurig getrap en gebeuk. Uiteindelijk dropen de roofdieren af. Wanneer de politie ter plekke kwam was de eerste vraag die ze hem stelde “Waarom heb jij met die mensen gevochten?”. Staat ‘zelfverdediging’ nog in het woordenboek?
In het bioscoopcomplex Siniscoop in Sint-Niklaas braken in de nacht van vrijdag de 13de (geen film maar in het echt) 5 klojo’s binnen via de trappenhal. Een alerte medewerker verwittigde de politie die vliegensvlug arriveerde en een tweetal schurken kon inrekenen. Een derde die zich achter de kassa’s had verschanst met een boksijzer kreeg men ook te pakken. De medewerker van het complex had veel geluk gehad, kreeg hij te horen. De zombies klimmen van het scherm ons leven in.
In Halle stopte een bus van De Lijn gedurende een tiental minuten omdat de chauffeur de aandrang om te gaan bidden niet kon weerstaan. Wie dacht ook al dat er bij De Lijn niemand was die het voor het zeggen had? De brave passagiers baden wellicht tot een andere god om hen te redden van deze verregaande vorm van arabisering. De zandloper vult zich vlugger dan het klimaat opwarmt. Als er geen smartphone-opname van was gemaakt zou men het allicht als fake nieuws ridiculiseren.
In het metrostation Astrid nabij het Antwerpse Centraal Station gingen vorige week tijdens de dag twee groepen allochtonen met elkaar op de vuist voor het blote oog van de verbijsterde passagiers op de passerende trams. Ambras met een parfum van ambiance? Misschien best ontspannend voor de deelnemers maar niet voor wie er nog overschiet als oude Belg op weg naar wat rest van Kerst.
Uit politiemiddens vernemen we de toegenomen spanning met hangjongeren die het hevig uithangen op een zich uitbreidend aantal Antwerpse stadspleinen. Op een 6 à 7 plekken wordt het echt wel grimmig. Politiemensen doen hun best maar zien met lede ogen dat het ‘kussen en sussen’-beleid van sommige rode schepenen de lokale pers in slaap heeft weten te wiegen.
Veel van dit soort sliert-incidenten verschijnt niet langer in de reguliere pers. Vroeger had men op elke redactie een verslaggever van dienst die de politiebriefings bijwoonde en erover rapporteerde. Het leven zoals het was! Nu komen redacteurs minder buiten, want dat zou wel eens tot subjectieve berichtgeving kunnen leiden. Bovendien zou er wel eens een pint teveel van het budget kunnen afgaan. Wie echter in het echt afgaat is net de omertà-verslaggeving en de daarmee gepaard gaande rechterlijk-academische utopie-wenskaartpolitiek die gezamenlijk smalend de neus ophaalt voor de reële ongemakken die mensen in het alledaagse bestaan ervaren. Ja, men berichtte onlangs terecht uitgebreid over de agressie naar hulpverleners die de aanvallen door hun patiënten niet meer kunnen tellen. Toch blijven de agressors telkens weer net iets grotere slachtoffers. Van wie? Van ons.
