Toen hij min of meer beschermd tegen zichzelf in “Mechelse quarantaine” werd gehouden en ‘s lands veiligheid nog gegarandeerd kon worden door een strak gespannen centrumstedelijke dwangbuis, maakte het niet zoveel uit dat Bart Somers zich bij tijd en wijle verslikte in een gebrekkige oneliner meer of minder.
“Niet de afkomst telt, maar de toekomst”, is zo’n bezopen trefzin die kant noch wal raakt, al was het maar omdat een geografisch gegeven hier wordt gekoppeld aan een tijdsaanduiding. Maar goed, laat maar begaan, was het motto, in het ergste geval zetten we die Mechelse koekoek bij valavond op de Sint-Romboutstoren … tot hij geblust is!
Nu hij gedwongen werd om zijn huidige titel “Viceminister-president van de Vlaamse Regering en Vlaams minister van Binnenlands Bestuur, Bestuurszaken, Inburgering en Gelijke Kansen” af te korten tot het wat kinderachtige “minister van Samenleven” (slip, slip, slip, ik ben toch minister!), teneinde hemzelf in staat te stellen zijn eigen functie zonder stotteren uit te spreken, moet hij wat meer in het gareel gehouden worden. Dat is bij Playmobil Bartje geen sinecure!
Eén keer wist hij al uit zijn leiband te ontsnappen; ‘t moet die keer geweest zijn dat “ons Gwen” – ik-wil-premier-worden – Rutten er even mee mocht gaan wandelen in het park van Bilzen. In die Limburgse vlek was een asielcentrum afgebrand. Bartje was zo gespeeld aangedaan dat hij al zijn politieke tegenstanders affronterend knelde in een “kemel” (hij is per slot van rekening “minister van samenleven met “woestijngodsdienstigen”) van een historische vergelijking. Toen de zoon van de eigenares werd opgepakt wegens brandstichting, konden nog maar twee dingen Bartje redden: complete radiostilte (we hoorden van de brand en de arrestatie van een verdachte dan ook niks meer!) en de verachtelijke en vileine lotgevallen van tante Gwen (waarvan zij zich op meesterlijke wijze kweet).
Enfin, we dwalen af. Volgens Bartje telt dus niet de afkomst, maar de toekomst, die er met al die afkomsten natuurlijk niet echt rooskleurig meer uitziet! En net wanneer iedereen de boodschap begrepen heeft, zich aan die onzin geconformeerd heeft en weet wat hij in welke middens moet zeggen om z’n trendy job niet te verliezen, net op dat moment komt Nahima Lanjri, de overtollige en tot de naad met dood gewicht gevulde kameelzak van de CD&V, aanzetten met een “protestbeweging” die de afkomst terug met misplaatste fierheid wil benaderen.
Aanleiding was de uithaal van Sam Van Rooy naar Hicham El Mzairh in de gemeenteraad van Antwerpen. Na een minutenlange salafistische en schuimbekkende “khutbah” (vrijdagpreek) van Hicham, tegen het Westen en zijn levensstijl, had Van Rooy hem willen bevrijden uit zijn hypnotiserende tirade met de woorden: “We zitten hier niet in Marokko, hé.” Voetjes op de grond is in de politiek toch nog steeds de aangewezen positie, moet Van Rooy gedacht hebben. Zeker na de recente ontsporing van Playmobil Bartje in het Vlaams parlement.
Maar dat was dus buiten Lanjri gerekend! Veel verwezenlijkingen laat ze nochtans niet oplijsten. De enige lijst die ze veruit als eerste trekt, is de lijst met de “mottigste knieën van het universum”, waarvan ze er in augustus nog één brak op vakantie in…Marokko! Kwestie van haar plaats op dat ene lijstje niet te moeten afgeven. Bipolairder vind je ze niet meer: alle voorspellingen die ze in haar leven maakte, draaiden uit op het tegendeel; integreerde met haar familie, naar eigen zeggen, perfect in het Westen maar als de mama sterft, moest ze begraven worden in Noord-Afrika; heeft uiteraard de dubbele nationaliteit maar als Marokkaanse voelt ze zich Belg, als Belg voelt ze zich Marokkaanse; is getrouwd met de journalist Guy Fransen, die sindsdien is blijven twijfelen aan zijn geaardheid; schreef het boek “Zonder Omwegen”, dat niemand las omdat de doelgroep analfabeet was… Wat extra reclame was dus welkom! De inkomsten moesten immers opgetrokken worden.
Voor de persberichten kon haar man zorgen, voor de inhoud bleef zij verantwoordelijk. Het werd dus opnieuw en logischerwijs “afkomst”, het onderwerp waaraan ze zich al een heel leven rijk slurpt, als die afkomst maar vreemd is. Autochtone afkomst kan dan weer minder op haar instemming rekenen.
Ach weet U, afkomst, toekomst, inkomst … ik heb er, zoals veel Vlamingen, m’n bekomst van!
***
