Op 20 juni 2019 reed een trein Brent dood. Neen, het was geen “spoorloper”. Het was een rustig, fijn iemand die met de wagen door een open slagboom reed, en meedogenloos gegrepen werd door een goederentrein – met twee bestuurders in de stuurcabine – die de voorbije 15 km herhaaldelijk openstaande slagbomen gepasseerd waren zonder dat de twee bestuurders dit wilden opmerken. Een trein die erg snel reed, terwijl hij in een dergelijke situatie uiterst traag had moeten rijden. Want klaarblijkelijk had een andere “spoorwegman” niet het nodige gedaan om deze trein te verwittigen dat hij traag moest rijden. En moest uitkijken. Wat je natuurlijk altijd moet doen.
De getuigenis van een overlevende is schrijnend. Het gaat o.a. over het frappante gebrek aan medeleven van Infrabel. Die enkel en alleen een brief gestuurd heeft. Maanden na de doodslag. Naar de ouders van de twintigjarige. Een brief waaruit blijkt dat Infrabel vooral…aan zichzelf gedacht heeft. Want wat schreven ze op hun website?
“Op donderdag 20 juni, rond 22.30 uur, raakte een goederentrein een voertuig aan de overweg in de Winterstraat in Langdorp (Aarschot – Vlaams-Brabant).”
U leest het goed. Als je vermorzeld wordt door een trein, dan heeft die trein je “aangeraakt”, aldus de fijnbestaande woordvoerders van Infrabel.
En verder…. “Wij betuigen onze oprechte deelneming aan de familie van het slachtoffer en betuigen ons medeleven aan de andere mensen die betrokken zijn bij dit tragische ongeval”
U leest het goed. Men besteedt evenveel woorden aan de drie NMBS onnozelaars die ofwel niet zagen dat overal de slagbomen open stonden, ofwel niet doorgaven dat de slagbomen open stonden.
Tot slot kondigde Infrabel het volgende aan ….
“Deze tragedie treft in de eerste plaats de directe slachtoffers van het ongeval (het tegendeel zou wel erg straf zijn hé!), maar het is ook zeer pijnlijk voor onze medewerkers die het hebben meegemaakt en die als voornaamste taak hebben de veilige werking van ons netwerk te waarborgen. Onze medewerkers kunnen, als ze dat wensen, een beroep doen op begeleiding.”
Alweer véél meer ‘compassie’ met de eigen knoeiers, dan een correct zicht op de feiten. Er wordt voor “de medewerkers” die het ongeval veroorzaakten gezorgd, maar voor het slachtoffer en zijn nabestaanden wordt…niets gedaan.
Nu staan we bijna zes maanden verder. De slachtoffers hebben dus alleen maar … een brief gekregen van Infrabel. Dat is alles. Naar de uitslag van “het onderzoek” kunnen ze fluiten.
Het doet ons denken aan het “incident” in Antwerpen-Centraal, 16 september 2017. Toen reed een trein – zonder te remmen – zich te pletter tegen de stootblokken, iets wat in 104 jaar nog nooit gebeurd was. NMBS/Infrabel zou snel uitsluitsel brengen. Twee jaar later: nog altijd niets te melden. Wij vragen het ons nog altijd af, waren de treinbestuurders aan het sms’en, kaarten, slapen? Moeilijk, moeilijk.
En eerder, op 18 februari 2017 stierf een jongeman omdat een trein in Leuven “uit de bocht vloog” (foto bovenaan artikel). Ook hier heeft de NMBS/Infrabel nooit een woordje uitleg over gegeven.
Het parket was toen echter wel bij de pinken, en verklaarde dat de chauffeur 100 km reed waar hij … 40 mocht rijden. Of de man na zijn blunder (“ik dachte kik dakik daar 100 mocht raie”) achteraf psychologische begeleiding en een verdiend jaartje rust kreeg weten we niet.
Op 24 augustus 2018 lazen we in Het Nieuwsblad dat de man naar de politierechtbank verwezen werd. Werd hij ooit veroordeeld? Werden de slachtoffers ooit vergoed?
Geen flauw idee. Ondertussen publiceerde de Propaganda Abteilüng van Infrabel na de doodslag op Brent zes maanden terug 29 persberichten. Geen enkel echter over het ongeluk.
En wie kreeg ondertussen van een stel randdebielen de prijs van de “woordvoerder van het jaar”? Thomas Baeken, de woordvoerder van Infrabel.
En laten we dan u nu genieten van de reactie van Infrabel op deze “prestigieuze” onderscheiding, let goed op het eerste woord én de emoji erna. …. Kan het nog misselijker?
