Amai, wat een ambras op de laatste bestuursvergadering van de Open VLD. Het wordt daar hard gespeeld dezer dagen: het lijkt wel alsof de huidige generatie liberale toppers nu al haar plaats aan het veroveren is in de toekomstige politieke reeks ‘De wissel van de macht’. Dan zullen ook zij zuchtend kunnen terugblikken op een weinig verheffende episode in de blauwe geschiedenis van bekvechten en op de bek gaan.
Ze raken er maar niet uit: de Über-charmante voorzitster Gwendolyn Rutten wil haar afspraak met die blauwe geschiedenis dit keer niet missen. Nadat toenmalig voorzitter Alexander De Croo haar geen ministerpost gaf in de regering Di Rupo wil ze nu de trein van Paul Magnette per se nog halen om er prominent in eersteklas op neer te ploffen. Haar maçonnieke beschermheren zijn niet vies van een linkse ingreep hier of daar. Gwendolyn blijkbaar ook niet: liever een aantal ethische pluimen opsteken dan een economische bevrijding te realiseren voor de kleine zelfstandigen die toch nog op de liberalen stemmen. Haar politieke leven vindt ze absoluut nog niet voltooid. Paars-groen, al dan niet met de CD&V voor de comfortabele extra zetels en dus zonder de N-VA, is prima voor haar. Daarin wordt ze gesteund door vroegere vijand Bart Somers die haar dankbaar is voor zijn Vlaamse ministerschap. Hondstrouw is Bart S. Ooit runde hij het VLD-magazine ‘De Burgerkrant’ en nu is hij zowaar de Inburgeraar par excellence. Bart lijkt wel verlamd aan de rechterkant, zo links is hij geworden in de ogen van zij die zijn familie nog hebben gekend. Hij begrijpt als geen ander hoe je moet grijpen wat je maar te pakken krijgt. Zo word je beste burgemeester.
Roepen en tieren deden ze op die bijeenkomst. Echt zo’n bestuur waar je je nooit verveelt terwijl je vervelt van voorgaande overtuigingen. Tegenover de De Dikke en Den Dikke staan Alexander De Croo en Vincent Van Quickenborne. Quicky vindt het beoogde politieke vluggertje er echt wel over. En ja hoor, De Croo wil ook best in de federale regering maar hij acht een deelname zonder de N-VA politiek te risicovol. Hoe dan ook zullen De Croo en Rutten elkaar nog mogen beconcurreren eenmaal die regering er komt, want de posten zullen dun gezaaid zijn met al die gretige coalitiepartners die de linkse socio-economische accenten zonder de N-VA zullen aandikken als nooit tevoren. Dan nog liever de oppositie in, klinkt het al botsend. Op het eind van de turbulente vergadering was men het slechts over één ding eens: dit gekrakeel mag niet lekken (da’s natuurlijk buiten het ‘tScheldt gerekend, nvdr), maar iedereen ziet intussen wel de blauwe plekken.
Anneleen de Bruyne
