Intussen bij de Open VLD is Maggie De Block geen zwaargewicht meer. Tijdens het partijbestuur zit iedereen bij haar tussenkomsten te geeuwen en dat heus niet van de honger. Populaire Maggie is haar mojo kwijt. Of ze de federale regering nog kan binnen walsen is zeer koffiedikkijken.

Nochtans kon vroeger zowat iedereen met haar door één deur. Het moet een zware pil om slikken zijn voor Maggie. Nu, van dikke vrienden gesproken, toen de CD&V in de Vlaamse regering een minister meer kreeg dan de niet zo liberale liberalen, zag Bart-het Mirakel van Mechelen-Somers zijn kans om de Inburgeraar van Vlaanderen te worden. Er is voortaan geen enkele allochtoon meer die er nog aan kan ontsnappen om een perfecte Vlaming onder de Vlamingen te worden. ‘(De)Winter is not coming’ staat krullend in het poëzieboekje van Somers. Die andere Bart, De Wever dus, dacht dat de CD&V misschien wat minder hijgerig zou zijn om in de Paars-Groene federale regering te stappen na hun cadeau van een 3de Vlaamse minister, maar het blijven natuurlijk wel tsjeven, hè. Alexander De Croo, die alles kent van vrouwen hun binnenkant en die graag aan de buitenkant van de Derde Wereld vertoeft, blijft de blauwe numero uno op het federale niveau. Hem krijg je niet zo snel op zijn paard, tenzij je zijn ambitie verkreukt. Hij ziet zichzelf best wel als premier. Tenslotte spreken papa en mama thuis altijd Frans, zoals elke kleine zelfstandige in Brakel weet. Alexander gaat dat goed doen. Alleen jammer dat hij dan dat mens van een Rutten naast zich zal moeten dulden. Tja, je kunt niet alles hebben, hè? Dat zegt De Croo wellicht ook altijd wanneer hij op bezoek is bij de hongernegers.

Pico Bello

***