Recent lazen we over een burenruzie in Lichtaart met als climax de zelfdoding van de ene buur nadat hij de andere een hark in het hoofd had geplant. Burenruzies worden meestal weggezet als zijnde banaal. Indien je echter in een flatgebouw woont waar een buur zich schaamteloos ontlast in de lift, alle mogelijke vetzakkerij laat slingeren in de gang en zijn supermarktkar door het raam rechtstreeks naar beneden ledigt, wat dan? Een blanke belhamel wordt als schande van het gebouw door enkele buren samen daarop aangesproken. Maar vrijwel altijd is die balorige buur echter iemand met een vreemde cultuurachtergrond. Vrijwel altijd wonen er veel meer gekleurde exemplaren in de blok dan dat ene die je nog de baas zou kunnen. Vrijwel altijd halen die ervaringen de media niet. Vrijwel altijd treft deze verloederingsspiraal de brave buren die nergens terecht kunnen met hun verhaal. Ze vertellen erover op familiebijeenkomsten, in de kroeg of op de markt. Toehoorders vinden het vreselijk, catalogeren het onder brute pech of halen de schouders op bij zoveel overdrijving. Intussen is de liftschijterij eerder een gewoonte dan een uitzondering geworden. Exotische ontlasting vormt een heftige belasting op het getergde gemoed van de onschuldige medebewoners. Zeker als deze natuurtaferelen neerspetteren als onderdeel van een ‘verrijkende bijdrage tot de multiculturele droom’.
Ambtenaren verzekeren je dat die mensen binnen een paar decennia ook wel de behoefte aan enige zindelijkheid zullen ontwikkelen. De ambtenaren willen die ontwikkelingshulp gerust aanbieden via folders in een andere taal of met de hulp van vaardige ervaringsdeskundigen. Politici komen brallen dat er meer tolerantie moet komen in onze samenleving. Er wordt een grimmige gedachtenpolitie opgericht om de burger te leren omgaan met zijn ongenuanceerde woede-erupties. Tussen de bedrijven door een scheut junglemuziek van de zwarte buur en een schel gemekker richting Mekka van de gelovige buur. Terwijl je eigendom in waarde keldert zie je op televisie hoe schurken worden beschermd door een rechtssysteem waarvan jij meer en meer de dupe wordt. Je ziet hoe arrogante softies het opnemen voor monsterbaby’s van criminele collaborateurs in Syrië.
Onderwijs? Kreupel na talloze progressistische make-overs. In het Wase Beveren dreigen leraren met strafstudies voor wie het verplichte moskeebezoek maar haram vindt. Gaten in de begroting, gaten in onze bescherming, gaten in onze identiteit. Een vierde wereldmentaliteit die door de eerste wereld op suïcidale wijze wordt gesubsidieerd. Je wordt migrant in eigen land, zeker wanneer je huiverend vaststelt dat de bijzitters in het kiesbureau negers zijn die jou uitkafferen als het niet snel genoeg gaat. Geen slechte mensen, maar ze zijn met net iets te veel. Je hoort het de dag na de verkiezingen van je bankbediende, van je bakker en van je overgebleven buren van weleer. Op dat moment maak je een keuze. Op dat moment ben je weer even vrij. ‘Wat is dit voor een strontverhaal’ hoor je een bekakte gutmensch oordelen. ‘Zo negatief; waar is de rozengeur gebleven?’ Wel, die hangt in de lift.
Pico Bello
***
