De meeste mensen zijn ervan overtuigd dat moordenaars, verkrachters, terroristen en Ketnetwrappers de grootste mispeuken van onze samenleving zijn. Dat is ongetwijfeld juist, samen met de weermannen. Op de voet worden ze dan gevolgd door het gebroed dat – wanneer het daarnet vermelde zootje opgepakt wordt voor hun daden – de kost verdient met hun wandaden, de ‘strafpleiters’. Vraag aan Jan Modaal om enkele advocaten op te sommen, en wees gerust, de Sven Mary’s en de Vermassens worden als eerste geciteerd. Ze danken hun bekendheid vanwege de bekendheid van hun klanten, én vanwege hun onstuitbare mediageilheid die omgekeerd evenredig is met hun moraliteit.

“Of hij gebruik zou maken van een procedurefout om Dutroux vrij te pleiten?”, werd ooit aan Sven Mary gevraagd. Het antwoord werd onmiddellijk met de kenmerkende geconstipeerde neurotische dodevissenblik gegeven; “uiteraard”. Leuke kerel. In dat geval had de Regimepersjournalist onmiddellijk de bijkomende vraag moeten stellen: “wat wanneer een op basis van een procedurefout door u vrijgepleite crimineel de week daarna uw bloedjes van kinderen verkracht, vermoordt en opbikt?”. Benieuwd wat het antwoord zou zijn geweest. “Lekker” misschien ?

Soms treden ze samen op, de Vermassens, Hans Rieders, Walter Van Steenbrugges en Sven Pipi’s van deze wereld. Zo bijvoorbeeld enkele jaren terug, op het proces tegen de Aquino’s, de Maasmechelse drugsclan die duizenden levens verwoest heeft.

Wij gaan u, achtenswaardige lezer, niet vermoeien met de 175 truuks die dit advocatenschorem uit de mouw schudde om deze gevaarlijke criminelen uit de gevangenis te houden. Ze hebben toch niets uit gehaald. Herinner u “meester” Vermassen die triomfantelijk voor de camera’s kwam wauwelen dat hij “een bommetje” kwam brengen, waardoor het proces afgelopen zou zijn en het drugscrapuul vrijuit zou gaan. Het liep op een sisser af, de hele bende rotzakken werd zwaar veroordeeld, en hun miljoenen euro’s werden verbeurd verklaard.

En dan zit Blattje met de vraag: hoe worden deze peperdure advocaten betaald? Aangezien de Aquino’s leefloners waren, en hun geld in beslag genomen werd en als crimineel beschouwd werd …. is er slechts één conclusie: met crimineel geld. Klassiek is ook dat dit zootje strafpleiters schichtig wegduikt, elke camera plots vermijdt, onder de plavuizen verdwijnt … wanneer ze dergelijke vieze zaak verliezen. Als we een echte pers hadden, en geen Regimepers, dan zouden ze de vraag gekregen hebben: “Mijnheer Vermassen, uw klanten zijn nu officieel crimineel én onvermogend, met welk achtergehouden misdaadgeld werd en wordt u betaald ? Is dit heling? ”

Om op die vraag te antwoorden heb je meer nodig dan arrogantie, vandaar dat het antwoord nooit gegeven zal worden. Als de vraag ooit gesteld wordt.

En dan was er recent de uiterst treurige kindermoord op de veertien jarige Eline. Vermassen verdedigde de daderes, haar eigen moeder. Hij eiste de vrijspraak, want het was allemaal “onweerstaanbare dwang”… De dame werd veroordeeld maar geen straf opgelegd. In plaats van een minimum aan fatsoen te betuigen ten aanzien van de vader, familieleden en vrienden van het vermoorde kind kwam een monkelende Vermassen de pers toespreken. Hij vond het een “briljante uitspraak”, …want een vrijspraak zou haatreacties uitlokken, en dat is onaangenaam (voor hem?). Daar was hij dan ineens op gekomen, hij noemde de vrijlating de “kers op de taart”…. Op welke taart? En daags nadien, toen de moordenares vrijgelaten werd stond Vermassen weer ‘toevallig’ klaar om het met zijn omfloerst onderpastoorstemmeke nog eens uit te komen leggen. Hij uitte zijn bezorgdheid, zijn cliënt ging nu naar de psychiater, want ze zou nog altijd aan een depressie lijden. Zo heeft iedereen zijn zorgen. Ocharme.

En wat was de reactie van Vermassen op de ontgoocheling van de vader over de vederlichte ‘straf’ die zijn cliënt kreeg, dat dit een verkeerd signaal is naar de samenleving? Hou u vast: “de burgerlijke partij moet daarover zwijgen”. Anders gesteld: Vermassen mag 32 keer per week zonder enige vorm van tegenspraak zijn uitleg komen doen, maar als de vader van het slachtoffer – overmand door verdriet – een vlijmscherpe, onweerlegbare analyse maakt “moet hij zwijgen”.

Voelt nu niemand de “onweerstaanbare drang” om Vermassen te doen zwijgen? Niemand?

Blatt Leser