Er zijn nu meer dan dertig dagen verstreken sinds het aanbod van pornobaas Larry Flynt. Half oktober kocht hij een paginagrote advertentie in The Washington Post waarin hij 10 miljoen dollar uitloofde voor diegene die informatie kan geven die leidt tot het ontslag van Donald Trump. Larry Flynt, een linkse voorvechter van pornografie en vrije seksuele moraal, doelde primair op een seksschandaal. In het tijdperk waarin ‘varkens verlinkt worden’, zou Trump een gewild object zijn. Hij vond dat je vrouwen het best kon versieren door ze by the pussy te grijpen. Tijdens zijn inauguratie protesteerden overal in de wereld vrouwen met op het hoofd een roze wollen muts met een poes erop. Maar ondanks dat uitgeloofde bedrag van krankzinnige omvang heeft nog niemand zich gemeld om Trump een flinke #MeToo-slag toe te brengen. Nog curieuzer: het zijn voornamelijk beroemde en bekende figuren uit het anti-Trump-kamp die wereldwijd onderuit worden gehaald. Aan de bron van deze paradox bevindt zich de bijna gehele Hollywood-filmindustrie. Een machtig politico-cultureel complex, met voornamelijk sympathieën voor de Democratische Partij, dat zijn haat voor de rechts-populist niet onder stoelen of banken steekt. Alleen al de jongste Oscarceremonie werd van begin tot einde een vernietigende anti-Trumpmanifestatie. In bijna alle landen zijn het hoofdzakelijk linkse bekendheden die tegen de lamp lopen. In Frankrijk was het deze week bijvoorbeeld de oud voorzitter van de Socialistische Jongeren Thierry Marchal-Beck die ‘verlinkt’ werd. Een achttal vrouwen beschuldigde hem van grove seksuele intimidatie tijdens zijn voorzitterschap drie jaar geleden. In Zwitserland hebben ze islamoloog Tariq Ramadan, die zijn (minderjarige) leerlingen in bed trok en die in Frankrijk van verkrachting wordt beschuldigd. Ramadan is een objectieve bondgenoot van extreem-links gebleken. In Nederland werd hij ooit door GroenLinks de gemeente Rotterdam ingerommeld. Later werd hij door het stadsbestuur ontslagen. In Nederland moeten een paar figuren van de film- en tv-wereld zich verweren, zeg maar kopstukken uit het polder-Hollywood. Maar verder vinden we ook hoofdredacteur van de linkse site Joop.nl Francisco van Jole, die door een anonieme vrouw van aanranding wordt beschuldigd. Pikant is wel dat Joop.nl zich krachtig achter de #MeToo-hysterie heeft gepositioneerd. Wel was er in Groot-Brittannië een rechtse prominent die door het ijs zakte: minister Michael Fallon moest zijn ontslag aanbieden omdat hij zijn hand op de knie van een journaliste had gelegd. Maar daar tegenover staat het ontslag en de zelfmoord van Labour-politicus Carl Sargeant. De paradox is dus dat de links en feministisch georiënteerde #MeToo-actie voornamelijk linkse slachtoffers uit linkse bolwerken heeft gemaakt, althans als het om prominenten gaat. Zal het toeval zijn? Of heeft dit met een seksuele moraal te maken die sinds de jaren zestig bij links soepeler ligt dan bij rechts? Wie het weet mag het zeggen.

***

Wij danken Sylvain Ephimenco en Trouw voor de toelating tot overname.