Elk jaar berekent het groene Global Footprint Network de Earth Overshoot Day, de ‘aarde-is-op-dag’, dit jaar op 13 augustus 2015.
Zij hebben de biocapaciteit van de aarde berekend en uitgedrukt in mondiale hectare (Engels: global hectare, afgekort als gha).
Zo’n gha komt overeen met een gewone hectare grond van gemiddelde productiviteit. Een hectare in de Polders vertegenwoordigt meer gha dan een hectare in de Kempen, dat wisten de belastingen al lang. In de woestijn is er helemaal geen globale hectare. Per aardbewoner zou er 1,7 gha beschikbaar zijn, maar we verbruiken er 2,7. Met andere woorden, de aarde is te klein geworden, of te vol.
Elk jaar in augustus is het alsof de jaaropbrengst van de aarde op is en voor het overige souperen we de reserves op, reserves die we voor onze kinderen zouden moeten achterlaten. Het Living Planet Report 2014 bevat zeer interessante gegevens over de biocapaciteit en het verbruik ervan voor alle landen ter wereld (met meer dan een miljoen inwoners).
Je moet wel een beetje zoeken en rekenen want de politieke correctheid verbiedt duidelijk te zeggen dat veel arme landen boven hun limiet gegroeid zijn wat bevolking betreft. Die oefening hebben we voor u gemaakt. Wij hebben de cijfers uit dat rapport vergeleken met de bevolkingscijfers van 1945, die te vinden zijn op internet (www.populstat.info). Sinds 1945 is de wereldbevolking verdrievoudigd. In landen als Irak, Jemen, Libië, Syrië was er in 1945 plaats genoeg maar door een verzevenvoudiging van de bevolking wordt daar nu gevochten om elk plekje. Binnenkort alleen nog staanplaatsen in de woestijn.
Het is niet toevallig dat wij 1945 als vertrekpunt genomen hebben. In dat jaar zijn de Verenigde Naties opgericht, nadat kort tevoren enkele naties op gewelddadige wijze op zoek gegaan waren naar Lebensraum voor hun bevolking en hun economie. In 1945 was de wereld nog niet volzet en kon de ruimte netjes verdeeld worden onder de ‘naties’ die zich ‘verenigden’. Het enige grote land dat eigenlijk te weinig ruimte kreeg voor zijn bevolking, was, merkwaardig genoeg, China. Daar was in 1945 al maar 1,1 globale hectare per inwoner meer. Maar het gele gevaar, zoals dat toen heette, is geweken omdat de Chinezen er streng de knip op gehouden hebben en nu tamelijk hun plan trekken met slechts 0,4 gha per persoon (al moeten ze veel importeren). De grenzen van 1945 zijn tamelijk stabiel gebleken en geen enkele natie is nog militair op zoek gegaan naar gebiedsuitbreiding. In die zin hebben de Verenigde Naties een positieve rol gespeeld. Maar precies daar willen sommigen dat de grenzen worden opengezet. Het is namelijk zo dat niet alle naties evengoed de knip gehouden hebben op hun bevolkingsgroei.
Die willen ze nu exporteren omdat er een dramatisch plaatsgebrek is in eigen land.

**
Titel van dit artikel in ‘tScheldt Archief: 1204 Hfd KA
**