Karel Anthonissen, directeur van de Bijzondere Belastinginspectie heeft op de lange tenen van zijn baas Hans D’Hondt getrapt.
Karel is een spits in het tackelen van ‘politiek onaanraakbaren’, van Karel De Gucht tot John Crombez.
De voorzitter van de FOD Financiën, Hans D’Hondt, heeft een strafklacht tegen Karel ingediend, omdat hij zich in een tweet afvraagt of ‘de onwil om verdoken geld te vangen’ bij zijn baas nog steeds sluimert, net zoals bij zijn ex-voogdijminister Koen Geens.
Hans D’Hondt is een mefisto in de catacomben van de macht.
Het lijdt geen twijfel dat D’Hondt een gerechtelijke stok zal vinden om zijn integere speurhond te slaan. D’Hondt is een mefisto in de catacomben van de macht. Hij weet dat rechters nog altijd eerder beoordeeld worden op hun politieke lidkaart dan op de kwaliteit van hun vonnissen om carrière te maken in de magistratuur.
Een medestander in de heksenjacht is dan ook vlug gevonden. D’Hondt is een meesterlijk poppenspeler in dit circuit, en de uitdrukking ‘scheiding der machten’ kan hij zelfs niet spellen. D’Hondt is neef van wijlen minister Paula D’Hondt en werkte als stamboektjeef met een ACW stempel voor Jean-Luc Dehaene, Leo Delcroix en Herman van Rompuy.
Als kabinetschef van ex-premier Yves Leterme schreef hij mee aan het dubieuze scenario voor de verkwanseling van Fortis aan BNP Paribas. Hij werd dan ook beschouwd als het brein van de regeringsbeïnvloeding in de rechtszaak van de kleine aandeelhouders in het Fortis dossier, indertijd aangespannen door de flamboyante advocaat Modrikamen.
Voorkennis is de moeder van politieke wijsheid.
Ik zat in de Fortis-onderzoekscommissie en kon de politieke doofpotorganisatie over de regeringsinmenging in de gerechtelijke dossiers op de eerste lijn meevolgen.
D’Hondt en zijn adviseurs hadden rustig rond getelefoneerd naar substituten en rechters uit de 18e Kamer van het Brussels Hof van Beroep, en kenden al het arrest vooraleer het verschenen was.
Voorkennis is de moeder van politieke wijsheid.
Zo konden politici rustig participeren en hun invloed laten gelden in het vonnis. Namen als Francine de Tandt, Jan de Groof, Christine Schurmans, Olivier Henin, Ghislain Londers en consoorten waren acteurs in de gerechtelijke soap van Fortisgate.
Ze behoren nu tot het collectieve geheugen en de regisseurs gingen vrijuit.
D’Hondt was ook nog betrokken bij de nationalisering van Dexia en het favoriseren van Arco. De ACW-bank werd op haar wenken bediend. De walm van de grootste bankroof uit onze geschiedenis hangt nu nog altijd boven de Wetstraat.
Cabinettards zijn de parkeerwachters van de verzuiling.
In elke bananenrepubliek word je daarvoor ambtelijk gefusilleerd, D’Hondt werd gepromoveerd.
De omerta, die de incestueuze verhouding tussen de politieke en de rechterlijke macht toedekt, wordt dan ook altijd beloond.
Cabinettards zijn de parkeerwachters van de verzuiling.
Na hun periode van ministeriële vazalliteit worden ze meestal doorgeschoven naar een topfunctie in een overheidsbedrijf of in de administratie.
Moet ik nu een extra belastingcontrole of een bezoek van de strafrechter verwachten?
Gelukkig zijn er nog integere ‘ambetantenaren’ zoals Karel Anthonissen om ons aan de arrogantie van de macht te herinneren.
**
Titel van dit artikel in ’tScheldt Archief: 1184 Act II JM D – ACTUEEL II
Foto boven artikel: Hans D’Hondt
**
